Burnout (of andere klachten) en kinderwens

Hoi Samantha, Ik ben 32 jaar en zit zelf ook in een soortgelijke situatie, maar wij hebben er wel voor gekozen om zwanger proberen te worden.

Hi! Wat knap dat jullie die keuze hebben gemaakt zeg. Zou ik je een vriendschapsverzoek mogen sturen en eens wat dingen mogen vragen?

Tuurlijk 🙃

Geen ervaring mee, maar wat ontzettend pittig allemaal. Ik lees dat jullie heel zorgvuldig ermee omgaan, een grote wens voor een kind.. ik kan me voorstellen dat jullie er toch voor gaan, maar dat eerst het vangnet wordt bekijken en een plan van aanpak maken samen. Sterkte gewenst!

Wat een lieve reactie, dankjewel 🥰. Ja ik zal ook nog eerst naar de huisarts en/of pop-poli gaan en lichamelijk het sporten wat meer oppakken. Het wordt inderdaad ook echt goed bepaalde scenario's bespreken en goed voorbereiden. Maar het is lastig allemaal, je wil zo graag het beste voor een eventueel kindjen

Hey Samantha Wat heftig om te lezen. Ik herken het voor een gedeelte bij mezelf ik heb in 2021 tegen een burn out aangezeten en er weer helemaal bovenop weten te komen. Begin dit jaar kreeg ik andere klachten,waar ik nog altijd mee loop, en in augustus hebben wij een miskraam gehad waardoor ik er soms weer ontzettend doorheen zit.

Hi! Bedankt voor je reactie en wat klote dat je al zoveel hebt meegemaakt! Wel heel fijn dat je uit de burnout hebt weten te klimmen. En wat verdrietig van je miskraam. Ik kan me zo voorstellen dat dat heel veel stress, verdriet en verergering van je klachten geeft.. mocht je willen kletsen mag je me een berichtje sturen hoor!

Ah ja lastig hè? Hier long covid al jaren, maar werk nu wel weer helemaal. Vind het ook heel spannend hoe het dan gaat, want heb m’n nacht rust hard nodig dan gaat het goed Maar hebben afgesproken dat ik anders stop met werken als het niet gaat met de slapeloze nachten

Long covid lijkt me ook zo onzeker en heftig. Maar wat fijn dat je wel alweer werkt!! Dat kan ik helaas nog niet zeggen en dan zijn anderen al helemaal snel van "waarom denk je er dan überhaupt aan". Wat fijn dat je die afspraak met de slapeloze nachten hebt kunnen maken, denk dat dat soort dingen bespreken echt van belang is inderdaad!

Hee🥰 Ik herken je verhaal heel goed. Mijn partner is 31 en ik ben ook 27. Wij zijn sinds aug 2012 samen. In januari 2020 ben ik ook door psychische klachten uitgevallen ( ptss en angst-paniekstoornis). Ik loop nog steeds bij psychologen en volg 2keer per week therapie en heb medicatie. Ik ben volledig afgekeurd en werk nu al een hele tijd ook niet meer toe naar herstel maar hoe ik hiermee ga leven. Wij hadden ook al een hele tijd een kinderwens. Deze is lang uitgesteld geweest. Ben hier naar mijn psycholoog altijd heel eerlijk over geweest. Sinds februari ‘23 is mijn spiraal verwijderd en zijn we actief bezig met onze kinderwens. Dit is ook allemaal in overleg met mijn psycholoog en verpleegkundig specialist ( vanwege medicatie) gegaan. Helaas de pech dat ik PCOS heb ( diagnose aug’23) en zijn toen het medisch traject in gegaan om zwanger te worden. Mijn tip zou zijn om hierover veel te praten met je psycholoog en hoe ze dit zien. Ervaar hier heel veel steun in. Ze denken echt mee en vertelde ook dat er een speciale poli is voor vrouwen die zwanger zijn met psychische klachten. Je kunt dan extra begeleiding en hulp ontvangen. Zag dat je hier ook een gesprek wilt voeren. Heel veel succes met jullie keuze 🍀

Hey! Wat lief dat je zo uitgebreid reageert 🥰. Super naar voor je dat je zo een heftig traject hebt meegemaakt. Ik heb ook veel last gehad van angsten in het verleden (en nog. Maar op een ander niveau) en weet hoe heftig dat kan zijn. Maar wat super fijn dat je, ondanks dat je niet kan werken, wel een sterk genoege basis voelt om een kindje te krijgen. Wel echt heel naar dat je niet naar herstel meer toe kan werken, ik hoop dat je hier je weg in vindt! Ik ga het nog eens extra met mijn psycholoog bespreken, al is dat wel dubbel want ondanks dat ze geweldig is en ik door middel van verschillende therapieën heel erg wordt geholpen, zij ook pas 29 is en geen kinderen heeft. Ik denk dat het dan toch anders is als je zelf de zwaarte van kinderen niet hebt ervaren nog. Maar dat kan ook een aanname zijn :). Ze denkt wel enorm mee en geeft ook aan dat het nu misschien nog niet de beste tijd is, maar nog jaren wachten me gaat belemmeren in mn herstel omdat het dan alleen maar frustratie oproept. Ik ga het weer meenemen binnenkort en het lijntje hierover wat korter houden. Thanks. 🥰

Hee, wat een lastige situatie! Wel een heel herkenbaar verhaal en ook wel fijn dat je het aanhaalt voor anderen bij wie het ook speelt. Ik ben 30 en helaas ook geen oneindige belastbaarheid hier door oa longcovid/burnout. Sinds kort zijn wij ook actief bezig met het willen krijgen van een kindje. Ik vind het heel spannend en lastig voor te stellen, wat voor positieve en/of negatieve gevolgen een zwangerschap/baby op mijn lichaam kunnen hebben. En wat de verantwoordelijkheid, de zorg en het plannen van alles rondom een kindje gaat doen met mijn mentale gezondheid en lichamelijke klachten.

Wat naar dat je ook soortgelijke klachten hebt! Echt super herkenbaar die onzekerheid en die vragen die je schetst. Het is zo lastig dat je je niet kan voorstellen wat de "gevolgen" zijn en dat je niet weet wat voor zwangerschap en wat voor kindje je krijgt. Voor hetzelfde geld is het een huilbaby of een special needs kindje. Maar dan denk ik, als je op met doemscenarios rekening moet houden, zou nooit een goed moment zijn 😅 als je wil mag je een berichtje sturen om eens te sparren/luchten hoor! ☺️

Geen ervaring mee, maar ik werk wel met gezinnen met allerlei problemen dus vandaar dat ik reageer :) Heftig jouw verhaal, dat het al zo lang speelt. En wat goed dat je hier dan zo bewust over nadenkt, het is niet niks.. Ik denk dat veel ook afhangt van wat jouw partner en netwerk dagelijks kunnen bieden om jou te ontlasten. Want de zorg voor een baby gaat soms gewoon letterlijk 24/7 door en geeft naast intens geluk ook veel zorgen/stress. Zeker ook een goed idee om langs de pop poli te gaan. Ik snap wat je psycholoog zegt maar het is wel de wens met de grootste impact op je leven. Goed dat je dit dus zo bespreekbaar maakt en zo nauwkeurig overweegt. Succes met je besluit 🍀❤️❤️

Hey Samantha . Allereerst wat vervelend dat je zo’n heftige burn-out hebt gekregen . Ik heb een jaar of 6 geleden dit ook mee gemaakt en kinderwens ook vaak moeten uitstellen . Er bleek bij mij veel meer aan de hand . Heb ook therapie gehad enzo . Maar elke keer weer de wens uitstellen viel me steeds zwaarder . Uiteindelijk hebben mijn man en ik toen ik mentaal stabiel genoeg was besloten er voor te gaan en raakte vrij snel zwanger . Weet wel een zwangerschap , eventuele miskraam , de bevalling en de periode daar na , maar ook als het zwanger worden niet wil lukken zijn allemaal zaken die mentaal zwaar zijn en invloed kunnen hebben op hoe het mentaal met je gaat denk daar goed om als ik je een tip mag geven. Ik vond het soms best zwaar maar ben nog steeds blij met de keuze die ik des tijds gemaakt heb . Nu proberen we of een tweede kindje ons is gegund

Wat vervelend dat je in eenzelfde situatie hebt gezeten, ik heb ook al 2,5 jaar therapie (nu gelukkig wel de juiste behandeling). Maar wat fijn dat je je sterk genoeg voelde en een kindje hebt gehad 🥰. Ik kan me inderdaad voorstellen dat eventuele miskramen of niet zwanger kunnen worden enorm veel invloed kunnen hebben en de zwangerschap en bevalling heel veel van je lichaam vragen. Wil ook eerst echt nog een stukje opbouwen hoor, zowel lichamelijk als qua energie. Om sowieso een sterkere basis te hebben. Maar goed wanneer het sterk genoeg is zal gevoelsmatig moeten gaan blijken denk haha. Fijn dat je blij bent met de keuze en ik hoop heel erg dat een tweede kindje jullie is gegund! 🥰

Heel fijn om je begripvolle en meedenkende reactie te lezen! 🥰 Thanks

Goed dat je nog even wat wil opbouwen voor jezelf gun jezelf die tijd daar voor ! Daar heb je later alleen maar profijt van . Heel fijn dat je nu wel de goede hulp hebt ook. Dat is soms echt een zoektocht ook dat is herkenbaar voor mij . Wees lief voor jezelf . Ik denk echt wel dat je vanzelf voelt dat de ruimte er is voor een klein wondertje in je leven .💕 ik hoop ook dat het ons gegund is . Maar ook voor jou hoop ik dat de tijd snel daar is en je zwanger mag zijn . Good vibes stuur ik even naar je toe haha

Wat een lastige situatie voor jullie! Zorg ervoor dat jullie een goed vangnet kunnen opbouwen, die zowel voor de kleine als voor jullie kunnen zorgen. Wij hebben een helaas een huilbaby. Mijn man is hersteld van een burn-out en ik van een depressie, maar het is op sommige echt heel pittig voor ons. Gelukkig hebben we fijne begeleiding vanuit het ziekenhuis gehad en een goed vangnet om ons heen. Dat zorgt ervoor dat we beide nog overeind zijn.

Wat "fijn" om te horen dat ook met jullie eerdere problematiek jullie wel overeind zijn gebleven ondanks een huilbaby. Maar wat enórm zwaar lijkt me dat zeg, ontzettend knap van jullie! Merk je dat je man na zijn burnout minder kan hebben qua stress met de baby? Of dat het anders binnenkomt dan bij jou?