Erkenning/support

Ik volg hierin, ik dacht dat zwanger worden enorm makkelijk zou zijn. Ik ben ‘pas’ 23 en raak gefrustreerd dat het nu de 1e ronde niet lukt

Pff ik snap je helemaal. Wij zijn nu in ronde 5, en ergens diep van binnen had ik toch gedacht/gehoopt nu al zwanger te zijn. Om me heen lijkt iedereen zo makkelijk zwanger te worden waardoor ik precies heb wat jij hebt terwijl ik er ook liever chiller in sta. De angst dat ons dan het pittige traject te wachten staat komt de hele tijd bij me naar boven. Wat als het niet lukt? Ik heb nu waarschijnlijk voor een 2e keer een biochemische zwangerschap en voor me gevoel trek ik dit echt niet meerdere keren nog. Die teleurstelling is zo intens.

Heel begrijpelijk hoor. Je wilt het graag en dan is het 'oneerlijk' dat het anderen zelfs per ongeluk (!) lukt. We hebben er bijna drie jaar (met pauzes) over gedaan om zwanger te worden van ons eerste kindje. Maar ik heb dan ook endometriose. Mijn tip is om lief voor je zelf te zijn. En neem veel rust. Als je zwanger bent heb je dat ook nodig! Alvast oefenen zeg maar. Doe yoga, ademhalingsoefingen, neem een lekkere lange douche of bad. Als ik iets geleerd heb, is dat we met z'n allen heel veel stress hebben. Als je in standje overleven zit, zit het niet in onze natuur om een kindje te maken. Want je bent bezig met overleven. Ik heb zelf ook veel baat gehad bij accupunctuur en voetreflex.. Misschien ook wat voor jou? Of ieder geval kijk waar jij blij en ontspannen van wordt! Sterkte en heel veel succes!

Ik voel je zo! Ik ben al 1,5 van de anticonceptie af (condooms gebruikt), super regelmatig cyclus van 28 dagen, eisprong kan ik inmiddels blind vangen elke maand met de ovulatie testen🎯,we zijn net 25 jaar geworden, dus jong, alles volgens het boekje en het luk ons ook nog steeds niet….. We gaan nu ronde 6 in.😵‍💫 Ik dacht in augustus toen we er mee starten dat ik ook noncha zou zijn. Maand 2 zat ik al met m’n ovulatie testen verslaving. Ik begin er zo klaar mee te zijn. Hoe moeilijk kan het zijn een kind maken 😖 In januari wil ik naar de huisarts, dan gaan we ronde 7 in want ik zie het in ronde 6 nu ook niet meer gebeuren. 🙁

Wat mij een beetje helpt is op m’n NOD m’n hele agenda vol plannen. Zodat ik die dag ook niet veel tijd heb om stil te staan dat ik weer ongesteld ben geworden. verder geven die ovulatie testen mij gewoon rust ookal weet ik wanneer m’n ovulatie is. Die bevestiging vind ik fijn. Dus verbied ik dat mezelf ook niet. En… het klinkt heel raar. Maar de hoop opgeven geeft rust. voor mij dan. Ik merk dat iets lakser word met testen of mn vriend van de xbox weg halen omdat ik m’n piek heb gevangen. Dus mensen die zeggen “we hebben het los gelaten “ Ja, dat begin ik langzaam ook te hebben. Maar dan dan: “ik geef het op”😄 Het is gewoon moeilijk en je gevoel mag er zijn

Vanaf het moment dat je graag zwanger wil worden en er bewust voor "gaat" is iedere maand die je moet wachten er eentje teveel... Ik kan ook erg slecht tegen mensen die hun zwangerschap aankondigingen met als detail "ja dit was een ingecalculeerd risico". Of "ja we dachten het duurt nog wel even maar het was in 1x raak". Pffff zó vervelend als je zelf al even bezig bent en het lukt niet.

Ons zoontje was in een ronde raak 🍀 Heel veel geluk mee gehad. Nu bezig met ronde 6, tweede kindje. Ik had zelf gehoopt dat het deze keer ook snel zou lukken. Voelde me vorige ronde echt zwanger zoals bij ons zoontje. Was dus niet zwanger, hoe je lichaam je voor de gek kan houden. Ik gebruik sinds de eerst maand al ovulatietesten omdat ik ‘al’ 37 ben en het idee heb dat ik al snel te oud aan het worden ben. In mijn omgeving , collega’s , fam ook allemaal zwangere en dan indd sommige waarbij je dan hoort, het is wat sneller gegaan dan verwacht.. ik drink niet ik rook niet , mijn vriend ook niet en dan sommige mensen die dat wel allemaal doen en het dan ook snel lukt. Je wordt er indd gefrustreerd en onzeker door. Het is afwachten en dat is elke maand weer een maand te lang.

Toch wel prettig dat ik hier niet alleen in ben. Er heerst ook zo’n beeld van dat je het allemaal moet loslaten en dan komt het allemaal wel, maar dan denk ik hoe dan?! En een maand duurt ook lang als je iets heel graag wilt. Komt ook nog eens dat lichamelijke gevoel bij van een kinderwens. En de onzekerheid dat je gewoon niet weet of en hoe. Bedankt voor jullie reacties! ❤️