Lucht je hart! ❤️

Waarom moet je perse afvallen dan? Omdat ze niks kunnen vinden?

Ja, ze kunnen niets vinden enals je gezonder gewicht hebt kan dat vruchtbaarheid verbeteren . Ze gaf ook het advies mijn +/- 2 biertjes per week af te bouwen naar 0.

Lees er even in. In voornameijk ararbische landen wordt het veel ingezet. Heeft baat bij ook andere problemen buiten vruchtbaarheid. Bij mij hebben ze nooit iets gezegd over mijn bmi zelfs niet mt mijn zwangerschapsdiabetis. Je kunt altijd proberen wt voor jouw gevoel goed doet. Het blijft jouw lichaam natuurlijk en daar bepaal je echt zelf over

O ok pittig succes met alles

Thanks, jullie ook. Mannen kunnen wel invloed hebben op de kwaliteit van het zaad door leefstijl keuzes. Maar daar weet ik niet zoveel vanaf.

Ooh echt joh over die 2 biertjes per week? Bij mij zeiden ze dat tot 5 geen ‘kwaad’ kon. Mag alleen niet meer piek drinken vanaf eisprong tot menstruatie, dus als ik een keer uitga helemaal klem zuipen. Maar als ik ongesteld ben/net geweest ben mocht dat wel weer. Maarja heb dat in die 15 maanden dat we bezig zijn misschien 2x gedaan. En verder drink ik dus nooit. Dus dan denk ik; zal dan ook niet daar aan kunnen liggen bij mij.

Hm bij mij was het advies 0 en bij mijn man max 1 per dag en dus niet 'piek' drinken. Dat laatste doen we allebei al zo een jaar niet meer. En ik drink eigenlijk alleen bij sociale gelegenheden 1 biertje... en in de bijna 2 jaar dat we bezig zijn heb ik ook een6 maanden helemaal niet gedronken. Maar ik ga het wel doen, is niet zo moeilijk (behalve de vragen). Maar kan het best laten staan. Dus waarom niet, als het mogelijk helpt...

Pff wat fijn. Ik 25 en vriend 27 zijn al een jaar bezig. En wat is het moeilijk om te horen en te lezen dat iedereen zwanger is of net is bevallen. Met vriendinnen kan ik er wel over praten maar toch als je weer alleen thuis bent zit het weer te knagen en Ohh wat is het moeilijk om het los te laten.

Ik heb een kinderwens, maar ook een angststoornis. Het voelt alsof ik eerst nog dingen moet aanpakken/overwinnen, voordat ik eindelijk durf te beginnen aan de kinderwens. Ik zit bijna een jaar in therapie en soms zakt de moed me in de schoenen. Over 2 weken start ik weer EMDR. Ondertussen zijn veel vriendinnen zwanger of hebben kinderen. Soms heb ik ook wel hoop dat ik de goede kant op ga en fantaseer ik over de toekomst. Ik verwacht wel veel van de EMDR en wil naar de POP-poli. Ik hoop dat het ons is gegund 🤍

Wij zijn dezelfde leeftijd als je wilt praten mag je mij altijd berichten 😊 ik heb niet echt vrienden waar ik erover kan praten

Ohh toevallig, hetzelfde mag mij ook altijd berichtje sturen. Mijn hechte vriendinnen zijn hier nog totaal niet mee bezig. Ze luisteren natuurlijk wel maar is toch anders als je in het zelfde schuitje zit.

Dikke knuffel. Blijf in jezelf geloven en elke kleine stapje helpt. Ik heb ook een angststoornis gehad. Heel heftig. Nu soms nog last van.

Ja gek dan dat deze adviezen verschillen.. als het voor jou geen probleem is dan zou ik het ook laten staan idd.

Hier vandaag 5DPO. Werd vanmorgen wakker met buikkrampen. Overdag had ik er geen last meer van, maar nu ik na een lange werkdag eindelijk op de bank zit, komen ze weer terug. Ik weet, het zegt nog niks, maar wel vroeg voor menstruatie klachten denk ik.. Ik weet het gewoon niet meer allemaal, zo frustrerend en zo moeilijk om positief te blijven! 😢😢

Ze zeiden dus pas dat je moest afvallen nadat ze wisten dat ze niks konden vinden ?

Hallo iedereen ik wordt even een soort van overspoelt en gek van mezelf ofzo . Ik heb net een hele vroege miskraam gehad en me zusje heeft net bekend gemaakt dat ze zwanger is . Mijn miskraam heb ik met niemand gedeeld ( behalve me partner ) wil niet dat mensen al weten dat we voor 2e kindje bezig zijn . Ik ben er niet heel emotioneel onder en ben echt super blij voor me zusje , maar merk toch dat ik op momenten het wel moeilijk vindt ofzo . Hoe gaan jullie om met zwangere om je heen en de eigen emoties ? Ze kunnen er tegelijk zijn toch ? Blijheid voor een ander en het iedereen ontzettend gunnen , maar toch soms ook stukje jaloezie en verdriet etc om eigen situatie? Daarnaast wilden wij al langere tijd een tweede kindje maar door diverse privé omstandigheden waaronder diverse operaties van mij hebben wij dit uit moeten stellen . Nu zijn we bezig en kwam me schoonvader ermee dat we volgend jaar september / oktober voor de verjaardag van oma een weekeind weg gaan en of wij mee gaan . Ik zei lijkt ons leuk en toen beetje met en humoristische ondertoon of ik moet dan net bevallen ofzo . En toen zei me schoonvader dus nou dan wacht je toch nog een jaartje . Dat schoot me zo even verkeerd. Ik had meer dan een jaar geleden al willlen proberen of een tweede kindje ons gegund is maar dat kon niet . Ik wil niet langer wachten ik ben bijna 32 en weet ook niet of het ons nog gegund is en hoelang we erover doen . Moet ik dan echt gaan wachten voor zo’n uitje met de familie ?? Ik strugle en weet het even niet meer 😔

Elke situatie is natuurlijk anders , maar ik had PTSS en wat andere zaken . Wou graag moeder worden maar vond mezelf niet stabiel en zag me gewoon niet voor een kindje zorgen hoe graag ik dat ook wou . Na een intensief therapie traject met boe traject , hoofd en na traject ben ik zo’n ander mens , en werd ik aan het einde van het hoofd traject zwanger en krijg nu veel positieve reacties over dat ik een goede moeder ben enzo . Laat de hoop je niet in de schoenen zakken en vecht voor je doelen . Je komt er alleen maar sterker uit . Kleine tip van mij , werk wel eerst echt goed aan jezelf . Zo’n kleintje heeft zijn of haar ouders nodig en het ouderschap kan overweldigend zijn . Ik wens je kracht en dat je kinderwens uit mag komen

Geen idee de vorige onderzoeken waren bij de huisarts en dit was de eerste keer bij fertiliteitsarts.

Ja! Die gevoelens kunnen er zeker zijn. En omarm het groene mannetje voor jezelf, het stukje jaloerse en probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan in combinatie met je omgeving... maar het blijft lastig. Persoonlijk... ik zou niet om zoiets uitstellen zeker niet aan gezien je zelf zegt je daar niet fijn bij te voelen. Alleen uitstellen van jullie wens als dat voor jullie (jou en je man) fijn is.

Thanks voor je reactie. Mijn man zei ja doeiii hij heeft zoiets van ik wil gewoon een tweede kindje als het ons gegund is en als je pas eind volgend jaar begint als je dan mazzel hebt en snel zwanger wordt ben je ook al bijna 2 jaar verder . Ik geloof dat ik gewoon beetje bezig ben met wat andere vinden enz wil niet dat ze het gevoel hebben dat wij oma niet belangrijk vinden enz . Al vraag ik me serieus af of we die lieverd wel blij maken met zo’n heel weekeind met de familie. Ze wordt 90