Spanning en verdriet

Wat zou je momenteel helpen? Is bloedprikken een optie om je HCG te meten? Hoop voor jou op een hele mooie zwangerschap!🍀

Wat een mooie vraag! Ik ga daar even over nadenken. Misschien dat ik morgen inderdaad even bloedprik (kan ik gelukkig zelf). 🤞🏼😊

Bloedprikken geeft je denk ik heel veel meer duidelijkheid! Ben benieuwd.🍀

Ik herken je zorgen, ik kan alleen maar heel veel steun en liefde je kans op sturen. 💚

❤️ lief!

Ik herken je zorgen en het enige wat ik wil zeggen is dat je gevoel echt niet meer altijd klopt als je zoveel hebt meegemaakt. Dit is wat je hoofd doet na zoveel teleurstelling , meteen in zelfbeschermingsmodus. Het hielp mij om heel erg tegen mezelf te zeggen “mijn gedachten zijn geen waarheid”. Ik ben bij deze zwangerschap echt meermaals overtuigd geweest dat het opnieuw mis was (5 miskramen in totaal), maar ik bleek toch ongelijk te hebben. Dit gebeurde elke keer als mn klachten een beetje wisselden. Ik hoop heel erg dat jij ook ongelijk hebt en ik hoop dat je idd hcg mag prikken!🌹🍀❤️

Ik hoop het ook! ❤️ Dank voor je bemoedigende woorden 😊

Dit gevoel ken ik ook heel goed! Wij hebben 2 kindjes via icsi gekregen. Het enige wat je kan is het uitzitten helaas. Weet dat ‘menstruatie’ pijntjes erbij horen, er gebeurt immers heel veel in je buik nu! Zolang er geen bloed bij komt kijken zijn de krampjes onschuldig (in de meeste gevallen natuurlijk) en juist een goed teken. Voor mij heel makkelijk praten nu maar probeer hoop te houden! Ik duim voor je🍀♥️

Heb je nog bloedgeprikt?

Hi! Nog niet, ik ga donderdag. Ik had vanochtend een test gedaan, 48uur na de vorige en die was donkerder. 🤞🏼

Hcg was op 4w2d 245, dat is mooi begreep ik! 🤞🏼

Hee, wat je schrijft is zó herkenbaar. Die constante angst, elke sensatie analyseren, en ondertussen weten dat je door de utrogestan misschien niet eens bloedt als het mis zou gaan… dat vreet mentaal enorm. Ik probeer zelf al ruim een jaar zwanger te worden met een donor (ik ben alleenstaand). Ik heb 9 mislukte IUI-pogingen gehad en ben vorige maand gestart met IVF. Daarbij bleek mijn eicelreserve niet groot en uiteindelijk konden ze 1 embryo terugplaatsen en 1 invriezen. Helaas is die eerste terugplaatsing net mislukt. Je doet zó ontzettend je best en het wil steeds maar niet lukken dat maakt het zo zwaar. Je bent hier echt niet alleen in. Veel vrouwen die al een lang traject hebben, herkennen precies dat gevoel van: ik wil geloven dat het goed gaat, maar durf het bijna niet meer. Ik heb zelf gemerkt dat het helpt om het per dag te nemen en mild te zijn voor jezelf dit is geen gebrek aan vertrouwen, maar een gevolg van alles wat je al hebt moeten dragen. Ik hoop heel erg dat het goed mag blijven gaan voor je 🍀