Betrokkenheid?

Oei dat lijkt mij heel lastig. Op dit moment ligt mijn vrouw op de verloskamer. Ze is zwanger van ons eerste kindje. Hiervoor heeft ze ook een kindje verloren. Door corona ben ik voorafgaand aan de zwangerschap nergens mee naar toe kunnen gaan. Echter, hebben wij samen wel altijd alles besproken. Ik heb aangegeven dat ik bang was dat het kindje heel erg naar haar zou trekken. Vanaf dat moment heeft zij mij overal bij betrokken. En ik heb zelf ook zoveel mogelijk geprobeerd contact te maken. Mijn vrouw zet ons kindje straks op de wereld. En wij zijn samen een koppel dus zie ik het ook als ons kindje. Enige advies wat ik kan geven is probeer zoveel mogelijk samen te doen. Zelf betrokken erbij zijn heeft mij enorm geholpen. En van de embryos die we over hebben gaan we proberen een tweede kindje in mijn buik te laten groeien. Zo zijn beide kindjes van dezelfde biologische moeder maar gedragen door een ander. En ik denk dat als die kleine er is, alle negatieve gevoelens van je af vallen en je alleen maar verliefd kan zijn.

Ik denk dat je teveel vastklampt aan het biologische aspect en dat bedoel ik niet rot maar Dna zegt uiteindelijk niets over de liefde voor een kind en de band die je er mee opbouwt ( vind ik ) wij zijn ook een dameskoppel en inmiddels als 3 jaar aan het strijden voor een kleintje Mijn vrouw en ik hebben beide een dragerswens maar omdat zij wat ouder is en een wat meer regelmatige cyclus gaat zij eerst en ik wil graag de 2e dragen Ik vind dat je zoiets samen doet Mocht mijn vrouw zwanger raken heb ik echt geen moment twijfel dat het niet mijn kind zal worden ik zal net zoveel er van houden De ervaring is anders als je het zelf draagt dat klopt maar in een hetero relatie draagt de man het ook niet Het lijkt me wel heel pijnlijk om te horen dat je partner zegt dat als jij het zou dragen er geen aandacht aan kan geven Doen jullie dit via zelfinseminatie of via de medische weg Ik zou zeggen ga nog eens met elkaar in gesprek wat elkaars gedachten zijn en kijk of je wel op 1 lijn zit desnoods met een deskundige er bij

Ja.. Wij doen het via zelfinsiminatie

Ik denk dat jullie nog eens om de tafel moeten qua wensen en verwachtingen uit te spreken en kijken of je er uit komt samen Met zulke gevoelens van beide kanten is toch niet prettig in zo “traject” Als ik mijn mening mag geven vind ik de uitspraken van je partner behoorlijk egoïstisch

Sorry maar ik vind jouw vrouw echt bot en kort door de bocht overkomen in je laatste zin. Als jullie het beide zien als kind van de een en niet van de ander zou ik echt nog even wachten met proberen om zwanger te worden tot jullie meer een team zijn..