En wéér gedoe bij een spermabank

Het is en blijft een persoonlijke keuze. Wat voor ons het belangrijkste is, is dat welke keuze je ook maakt, jij en je eventuele partner hier volledig achter staan. Twijfel, hoe klein ook, kan namelijk voelbaar zijn voor een kind. Er is voor iedere donorkeuze iets te zeggen, en wat werkt verschilt per situatie en gezin. Voor ons speelde etniciteit een belangrijke rol, omdat mijn partner helemaal niet Nederlands is en ik zelf half. Met onze grote families in het buitenland wilden we dat ons kind zich ook kon herkennen in die achtergrond. Bij Cryos en ESB kregen we meer inzicht hierin. Toch is er geen garantie. Wat iemand doet op de korte of lange termijn, blijft onzeker. Zelfs een bekende donor in je leven laten kan risico’s met zich meebrengen. Iemand in mijn kring kent zijn donor, die zelf een gezin heeft, en heeft zich altijd minderwaardig gevoeld tegenover zijn donorvader. Het punt is: we kunnen niet voorspellen hoe onze kinderen hun situatie zullen ervaren. We kunnen niet alles tot in de puntjes controleren. Wat we wél kunnen, is ons uiterste best doen en onze keuzes maken vanuit liefde en zorgvuldigheid. Wat goed voelt voor de ene ouder, werkt misschien totaal anders voor een ander gezin. Een donor is een donor, welke rol hij ook speelt. Laten we geen oordeel vellen over de donorkeuze van mensen en vervolgens invullen hoe dat zal zijn voor het kind. Uiteindelijk is ieder kind uniek, met een eigen pad, een eigen ontwikkeling, en een eigen persoonlijkheid. En daar zijn we zelf bij als ouder.

Hoe heet de serie? Ik had deze nog niet voorbij zien komen. Wij hebben de keuze gemaakt om via het ziekenhuis te doen (andere dan Rijnstate). Maar hopelijk komt daar niets achter weg. Denemarken was voor ons geen optie, dezelfde reden wat jij zegt. En het leek mij voor het kindje ook prettiger als ze contact mogen leggen dat het in NL is.

Te zien op NPO start: spoorloos onderzoekt. Het speelde allemaal tijden terug (gelukkig!) en het is ook de reden dat er nu strengere regels zijn. Die zouden per 1 januari ingaan maar het wordt een paar maanden later. Eindelijk komt er nu een centraal register en worden donoren niet meer op hun blauwe ogen geloofd als ze zeggen nergens anders te doneren. Vind het echt erg voor donorkinderen en hun ouders die hiermee te maken hebben :-( In de docu blijkt er een stel te zijn dat in het ziekenhuis was voor IVF en hun sperma is gebruikt om iemand anders te insemineren zonder dat daar toestemming voor was. Echt een zooitje met zeer grote gevolgen.

Wij zijn ook gegaan voor een bekende donor. Deels ook door deze reden (maar gelukkig niet de enige en hoofdreden). Helaas kwamen we bedrogen uit. We vonden namelijk in eigen netwerk een donor die hiervoor openstond. Zelf had/heeft hij een gezin enl 3 kinderen. Nadat het bij ons gelukt was om zwanger te worden, heeft hij besloten om meer stellen te helpen. Dit omdat het hem een fijn gevoel geeft te weten dat hij mensen zo helpt bij hun droom/kinderwens. Erg mooi, maar naar ons idee is hij hier inmiddels in doorgeslagen. Er zijn namelijk al meer dan 14 donorkinderen in een periode van 4 jaar tijd (ook nog eens allemaal in Nederland), waar wij vanaf weten.. Iets wat we juist totaal niet wouden. Inmiddels zelf geen actief contact meer, door een discussie over dit onderwerp.. Wel elkaars gegevens voor als onze kinderen groot zijn en het contact met de donor willen.

Jeetje, wat een verhaal. Het blijft ergens altijd onzeker hoe het uitpakt, zowel voor de donor als voor het kind. Zoveel is mij inmiddels wel duidelijk. Ik hoop dat onze donor geen andere mensen gaat helpen en ik verwacht dat eerlijk gezegd ook niet. Daarvoor ken ik hem en z’n partner te goed. Maar mensen kunnen veranderen, dat realiseer ik me ook. Uiteindelijk kunnen we niet meer doen dan ons best en een weloverwogen beslissing nemen waar we achter staan. Ik hoop heel erg dat ons kind het zal begrijpen en er vrede mee kan hebben.

Jazeker! Daarom besloten wij ons vorig jaar in ge schrijven voor de Nederlandse spermabanken. Daarop zit wel een limiet van 12 vrouwen en ze worden gecontroleerd of ze ook niet ergens anders doneren. Begin dit jaar te horen gekregen dat de wachtlijst nog langer ging duren ivm een nieuwe wet (moedercode) die veel tijd in beslag nam. Ondertussen kreeg ik medische problemen. Ik heb crohn en ik mag enkel in remissie zwanger worden. Nu heb ik lokale prednison wat gelukkig voldoende werkt en het meest veilige is voor een baby maar dit mag ik normaal niet langer dan 6 maanden gebruiken. Ik moest anders overstappen naar een immuunsysteem verlagen medicijn met meer risico's voor de baby. Mijn partner wilt niet dragen en is tevens ook al aan de oudere kant (37 en ik 29). Dus de tijd begin te tikken en we konden niet meer wachten op de Nederlandse bank. In de omgeving kenden wij echt niemand die wij voldoende vertrouwen. En mijn broer stond er verre van open (mijn schoonzus reageerde echt extreem heftig dus na 1x ook nooit meer erover begonnen, we overwogen mijn partners ei en zijn sperma zodat we toch beide DNA meegaven). Maargoed dus uiteindelijk toch een donor van europeanspermbank. Wel is hij er een uit België, wij wonen in Zeeuws Vlaanderen dus wellicht in de buurt, en zijn moedertaal is Nederlands. We hebben ook echt heel veel informatie van hem en dat verzacht het wat. Maar toch ben ik bang dat het kind idd zoveelste nummer is en hoe het voor hem of haar zal voelen. Maarja we konden echt niet anders meer...