Ervaringen van een donorkind

Wat mooi dat je dat wilt doen! Heb je tips voor ouders van donorkinderen? In ons geval 2 moeders, dus geen vader in beeld.

Het belangrijkste is er zo open mogelijk over zijn en vragen die er komen gewoon zo eerlijk mogelijk beantwoorden. Voor mij voelt het donorkind zijn als "het ultieme gewenst" zijn en dat is denk ik iets moois om mee te geven aan kinderen. En ik denk dat als het moment daar komt dat een donorkind toch nieuwsgierig wordt naar wie dat vraagteken is (dat heeft de een wel en de ander niet) dat het belangrijk is om dat te ondersteunen. Het is vaak niet bedoeld als aanval of omdat jullie het niet goed zouden doen, in tegendeel. Van mijn halfbroers en halfzussen die met een vader zijn opgegroeid bijvoorbeeld zeggen ze nog allemaal gewoon papa tegen hun opvoedvader. Een donor is geen vader en kan dus nooit een ouder vervangen.

Dankjewel!

Wat een mooie zin: ultieme gewenst. Kippenvel :) mijn vriendin en ik hebben een zoontje van 21 maanden van een anonieme donor voor ons, hij kan als hij wat ouder is eventueel in contact komen met de donor als hij er behoefte aan heeft. Mijn vraag aan jou is, weet jij wie je donorvader/moeder (was even niet duidelijk in je verhaal) is? Zoja, heb je contact opgenomen en wat is hier de reden van? Of wat is de reden dat je dat juist niet hebt gedaan? Zonee, had je wel gewild dat je diegene op zou kunnen zoeken, dus dat je ergens gegevens op kan vragen?

Hoi! Ik ben van een anonieme spermadonor. Vanaf 12 jaar ongeveer werd ik nieuwsgierig, maar aangezien mijn moeder geholpen werd bij Dr. Karbaat was er niet veel informatie voor handen. Doodlopend spoor dus, en heb ik het naast me neergelegd. Later, nu zo'n 6 jaar geleden, begon het toch weer te knagen en begon ik me in te lezen. In deze periode begon net al het gesjoemel van Karbaat aan het licht te komen en ik werd toch wel benieuwd wat dat voor mij betekende. Ik heb uiteindelijk via een DNA test van enkele commerciële databanken en via Stichting FIOM halfbroers en halfzussen gevonden, onze donor is nog spoorloos. Onze groep is momenteel de vierde grote groep van Nederland, met momenteel maar liefst 53 donorkinderen. Dus ik heb 52 halfbroers- en halfzussen. En ware verrijking voor mij, als enigskind bij mijn moeder ben ik blij met de banden die ik kon opbouwen met mijn broers en zussen. Ik ben blij te lezen dat jullie zoon, als hij de behoefte heeft later, informatie kan ontvangen of zelfs contact kan leggen. Ik wil erg graag mijn donor vinden, gewoon om het vraagteken weg te werken. Vragen als waarom heeft hij gedoneerd, is hij medisch gezien wel in orde of zijn er nieuwe dingen aan het licht gekomen sinds hij gedoneerd heeft. Dat speelt wel in mijn hoofd allemaal mee met waarom ik hem zou willen vinden. Maar ik hoef er geen band mee, hij is niet mijn vader enkel mijn donor 😊

Wat mooi dat je andere op deze manier wilt helpen! Wij zijn 2 moeders die met behulp van een inmiddels bekende donor eind maart ons 1e kindje verwachten. We hebben voor ons gevoel goed over de toekomst gesproken en een plan gemaakt. Vanaf de geboorte zullen we jaarlijks samen met de donor een uitje doen (wandelen, iets bezichtigen, kinderboerderij). Vanaf het begin zal het zijn 'de meneer die ons geholpen heeft' tot er natuurlijk meer over verteld kan worden. Zo hopen we dat er vanaf het begin geen vraagteken is wie die persoon is maar kindje al een gevoel/idee bij heeft. Zonder dat je hoeft te wachten tot een bepaalde leeftijd. Zijn er nog andere dingen rondom dit onderwerp die je zelf belangrijk hebt gevonden?

Wat super om te horen! Het belangrijkste is denk ik gewoon open en eerlijke communicatie. Als jullie kindje oud genoeg is en vragen gaat stellen, deze gewoon met beantwoorden zoals jullie inschatten dat het past bij het niveau waarop het kindje dan is. Doordat het op deze manier opgroeit zal het ook niet raar of vreemd zijn, omdat het kindje niet anders weet.

Dank je wel, gaan we zeker doen!