Ongepaste vragen

Vervelend he?! Eerst, van harte gefeliciteerd! Dit is voor ons heel herkenbaar. Mijn vrouw en ik hebben een pasgeborene en we krijgen ook vaak dat soort vragen. Met familie en goede vrienden kunnen we er goede gesprekken over hebben maar vaak komen de vragen van mensen waarvan je het niet verwacht. Een buurvrouw of een collega ofzo. Vaak willen ze ook zoveel over de donor weten. En het is al zo’n emotioneel intens proces. Wij wonen in Duitsland en het is hier zelfs nog met adoptie procedure. Echt een emotionele achtbaan dus en heel persoonlijk. Het ergste vind ik als ze de donor de papa noemen en we dan steeds weer moeten zeggen dat het alleen de donor is. Ik zeg altijd zoiets van ‘dat is een persoonlijke vraag en daar wil ik het niet over hebben’. Soms zeg ik ‘wij zijn de ouders en er is een donor’. Als het echt hele brutale vragen zijn dan heb ik één keer sarcastisch gezegd ‘hoe bent u zwanger geworden en wat voor positie heeft u gebruikt?’ toen keek ze zo beledigd en heb toen ook gezegd zoiets is persoonlijk en vraag je niet.

Hier ook wel herkenbaar. Maar ik beschouw het niet altijd als negatief. Het is volgens mij vaak onwetendheid en nieuwsgierigheid van mensen. Zelfs mijn eigen moeder zei een keer ‘vader’ toen het over de donor ging😳. Moet eerlijk zijn dat ik toen wel een beetje boos werd. Laatst wilde ik bij de gemeente een ID kaart aanvragen voor onze dochter en toen vroegen ze of de vader de verklaring wel had ingevuld 🙄🙄. Toen zei ik; ja dat heeft ZIJ idd gedaan.

Ik snap het ergens ook wel, maar je wordt wel steeds geconfronteerd met het feit dat ik (als niet dragende) je je ergens moet verantwoorden.. Bij ons zijn er ook mensen die weten dat we een donor hebben en toch steeds vader zeggen.. ze bedoelen het niet zo.. maar toch steekt het wel weer..

Eerst gefeliciteerd met de geboorte van jullie kleine. Ik vind het ook vreselijk wanneer ze de donor, vader noemen. Laatst zei een collega.. (die overigens zelf een donor heeft omdat ze Bam moeder is) dat als mijn vrouw en ik ooit uitelkaar gaan.. ik onze dochter nog wel zie.. aangezien het haar kind is.. ik was wit heet.. eh het is qua gevoel en op papier onze dochter.. ik heb het alleen niet gebaard.. 🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️

Wat bijzonder dat mensen zulke dingen vragen en zeggen… Ik leef in de luxe situatie dat ik zulke opmerkingen nog niet heb gekregen (ik draag overigens). Ik moet wel zeggen dat ik me ook nooit aangesproken of aangevallen voel. Het is eigenlijk misschien wat vreemd maar ik voel me niet lesbisch. En dan bedoel ik: anders dan hetero. Ik ervaar dus ook nul discriminatie. Ik vind het heel normaal dat mensen denken dat ik een mannelijke partner heb want dat is wel ‘de norm’ en wat iemand logischerwijs verwacht. Dus toen de gynaecoloog het over ‘hem’ had, en zich hier enorm voor verontschuldigde, zei ik: “ik kan hier echt totaal niet mee zitten”. En vandaag ook weer bij de fysio; ik had al ‘ze’ en ‘m’n vriendin’ gezegd en toch vroeg ze naar ‘m’n man’. Ik denk dan maar dat ze gefocust bezig was en het haar even ontgaan is. Geen idee hoe het gaat zijn als de kleine er is. Of mensen dan gaan vragen wie de ‘echte moeder’ is ofzo. Ik denk dat ze dan willen weten wie het kind gedragen heeft. Ik ben ook wel zo ad rem om dat dan te vragen: “Goh je bedoelt te vragen wie van ons het kindje gedragen heeft?” Zo kan ik me ook voorstellen dat mensen het interessant vinden om te weten wie de donor is (dat is trouwens al eens gevraagd). Ik snap dat en zou het misschien zelf ook vragen. Ik leg graag uit dat dit iets is dat voor ons kind is (en voor ons en de donor) omdat het deel uitmaakt van iemands identiteit. En dat we het belangrijk vinden dat het kind hier zelf zeggenschap over heeft. Tot nu toe begrijpt iedereen dat heel goed 🙂 Lekker lang verhaal 🙈 Ik merk bij mezelf dus dat mijn eigen houding een hoop doet en daardoor ervaar ik tot nu toe alleen positieve dingen. Maar vraag me na de geboorte nog eens want je hebt ze er tussen zitten…

Ik sluit me aan bij je gedeelte over dat ik me niet aangevallen voel. Ik kan meestal ook wel lachen om wat er gevraagd wordt en vind dit ook absoluut niet discriminatie. Gewoon onwetendheid denk ik. Of nieuwsgierigheid. En inderdaad wat je zegt. Hetero is de norm dus ik vind het ook heel logisch. Dit doe ik zelf denk ik onbewust ook als ik iemand vraag naar een relatie bijvoorbeeld. 🙈 Bij ons vroeg zelfs de gynaecoloog aan mij of er in mijn familie ook erfelijke ziektes zijn (terwijl mijn vrouw ons kindje draagt). Toen hebben we heel hard gelachen met elkaar toen ik zei; nee maar dat maakt voor dit kindje niet zo veel uit. 😂

Haha over de erfelijkheid echt precies hetzelfde! 😂 Wij moesten dat ook invullen online voordat we naar de verloskundigen gingen. Heb daar ook neergezet dat m’n vriendin gezond is maar dat het in ons geval goed was naar de donor te kijken 😉 Het formulier is natuurlijk gemaakt voor heterostellen en ik kan daar echt niet mee zitten. Tot nu toe is de bejegening overal echt prima. Maar zoals gezegd; als iemand ons zou ‘beledigen’ dan zou ik dit niet zo voelen. Ik ben bij extreme uitingen van mensen altijd benieuwd naar wat mensen beweegt, wat ze denken, waar zij pijn hebben. Ik ervaar het dus niet als iets dat over mij zou gaan.

Herkenbaar en soms zou ik terug willen vragen of de kinderen van die persoon dezelfde vader hebben. Maar bij mensen die in mijn kring zitten of in de kring van mijn kinderen geef ik normaal antwoord. Als mensen er om vragen die het niks aangaan geef ik aan dat het een privé iets is. Ik werk in een winkel met een groep vaste klanten die soms meer over mij weten dan ik zelf, die gaan het bijvoorbeeld niks aan

De term “vader” en “papa” hebben we al meerdere keren meegemaakt. Na een correctie bieden ze vrijwel altijd hun excuses aan. En ook laatst nog of we voor beide kinderen dezelfde donor hebben. Moet zeggen dat ik die wel snap, want krijg altijd de reactie dat mensen het bijzonder vinden dat de donor ons 2 keer heeft willen helpen met onze kinderwens (bekende donor). Dus die opmerking vind ik niet zo erg. Ik kan mij eerder storen aan formulieren/documenten die echt gebaseerd zijn op man/vrouw relaties. Zoals in het kraamdossier van ons zoontje staat bijv: jouw mama (mijn naam) en papa (naam van mijn vrouw) hebben jou de naam (naam zoontje) gegeven. En dat kan dus niet worden aangepast🥲 Vind dat dus erg slordig. Vooral mijn vrouw vind het erg kwalijk. Laat ze dan in bepaalde documenten spreken over “ouders”. Zo word iedereen aangesproken. Verder gelukkig nog geen vervelende uitspraken meegemaakt en anders hebben ze aan mij een hele verkeerde😋

Het is ook vaak onwetendheid. De meesten zeggen het echt niet om je daar mee te kwetsen. Het is alleen dat sommige mensen zichzelf tegen praten. Ze geven dan aan dat ze DNA totaal niet belangrijk vinden maar vinden het dan toch wel heel fijn voor de kinderen dat ze dezelfde donor hebben.. mijn vrouw draagt beide jongste kinderen. Misschien komt het omdat ik mij kwetsbaarder voel omdat ik ze niet gedragen heb en nog niet overal in de wereld je dan wordt herkend als moeder.. al voel ik mij en ben ik gewoon hún moeder.. net als de kinderen die ik wel heb gedragen.

Ik voel me de laatste tijd nogal beledigd omdat onze zoon van 6 maanden (mijn eitje, ok gedragen) enorm lijkt op mijn vriendin. Zij is zuid Amerikaans en hebben ook voor een zuid Amerikaanse donor gekozen. Ik ben suuuuper wit en hij is nogal donker uitgevallen. Dus iedereen vraagt continu of het haar kind is. Nee het is mijn kind. Ja het is ook haar kind, maar ik heb hem gedragen 🤣 Terwijl ik het aan de andere kant echt super vind dat iedereen denkt dat hij van haar is want dat was uiteindelijk ook onze bedoeling.