Hallo dames,
In november ben ik bevallen van ons eerste kindje, hij is inmiddels 9 maanden en doet het fantastisch. Snel besloten we voor een tweede te gaan, het lijkt me heel leuk als er straks een klein leeftijdsverschil tussen zit en je weet nooit hoe snel het lukt.
Het was weer direct raak en net (nog geen twee uur geleden) hadden we onze eerste echo: ik zag het gelijk “dit is er geen één, dit zijn er twee”
Mijn eerste gedachte was en is nu nog steeds”ik wil dit niet, ik wil dit niet” ik heb dit voor mezelf gehouden,
maar ik denk dat het wel een beetje aan mij te merken was. Ik maak me heel erg zorgen hoe ik met mijn 55kg en 1,79cm twee kindjes gezond op de wereld zet en hoe we het daarna gaan doen met 3 babies onder de 16 maanden. We hebben het gelukkig financieel goed, maar ik weet niet hoe we beide kunnen blijven werken. En hoe kan ik onze eerste baby de aandacht blijven geven die hij verdient. De tranen staan in mijn ogen en ik schaam me dat ik deze gedachten heb, want het is een wonder, maar nu zie ik het allemaal helemaal niet zitten. Ik zoek denk ik vooral een beetje steun en positieve verhalen. We gaan het onze families pas volgende week vertellen en ik heb behalve mijn partner even niemand waarmee ik het wil/kan delen.