Hoi,
Ik heb een groot pestverleden en hier meermaals psychische hulp voor gehad om het te verwerken en mijzelf sterker te maken. Maar het gevoel gaat wrs nooit meer weg en draag ik met mij mee.
Mijn tweeling gaat over een paar maanden naar school en hoe dichterbij dit komt, hoe meer ik vrees dat het pesten ook hen zou kunnen gebeuren: Pesten, kapot gemaakt worden.
Ik weet, het is irriele angst, ik zie beren op de weg, tijden zijn veranderd, er is directe aanleiding voor, en toch....
Hebben jullie dit ook? Hoe dealen jullie hiermee?