Ervaringen natuurlijke bevalling twee-eiige tweeling

Natuurlijk bevallen van een eeneiige tweeling, zal vast niet veel anders zijn denk ik😉 Ik ben ingeleid, kreeg de avond ervoor weeën opwekkers en 's ochtends weeën opwekkers via het infuus. Kwam in een weeënstorm terecht en toen ruggenprik gehad. Kort daarna al 10cm ontsluiting en werd vrij snel kindje 1 geboren. Hij had even wat hulp nodig met opstarten, daar was mijn man bij (was wel op dezelfde kamer). Kindje 2 was toen gezakt en ook hij werd snel geboren. Ik kijk er positief op terug, ondanks dat ze te vroeg waren en we nog 4 weken in het ziekenhuis moesten blijven. Bad mocht ik helaas niet vanwege bedrust. Als je nog meer vragen hebt, stel ze gerust !

Ik heb een eeneiige tweeling na een DCDA zwangerschap. Zwangerschap volgens de boekjes, geen bijzonderheden. Met 32 weken het bevalplan besproken. M’n eerste bevalling heb ik zonder pijnbestrijding gedaan, mede doordat deze daar te snel voor ging. Dat hield ik nu dus met de tweeling ook al in m’n achterhoofd. Advies voor een ruggenprik heb ik nooit gehad, dat wilde ik ook niet. Hoe het uiteindelijk ging: spontane en natuurlijke bevalling met 35 weken. 21:00 start weeën thuis, moest eigenlijk na een halfuur bellen maar ik was in de ontkenning en moest m’n vluchttas nog inpakken 😂 22:00 ziekenhuis gebeld, moesten meteen komen. Schoonouders gebeld om op onze dochter te passen. 22:20 in de auto richting het ziekenhuis, daar waren we om 22:45. Om 23:00 geïnstalleerd op de afdeling en daar werd om 23:15 7 cm ontsluiting gemeten. Om 00:01 is baby 1 in hoofdligging geboren, 2150 gram. Die had ik bij me toen ik mocht gaan persen voor baby 2. Om 00:11 is baby 2 in stuitligging geboren, nadat hij intern gedraaid was. Ze hebben even bij me gelegen en daarna in de couveuse naar de kinderafdeling gebracht. Ik kwam ongeveer rond 1:45 weer bij ze. Moest even bijkomen. Badbevalling kan alleen met het opvangen van de weeën, voor de daadwerkelijke geboorte is op het bed gewenst omdat er na geboorte van nr 1 een liggingsecho wordt gemaakt van baby 2.

Baby 2 was trouwens 2125 gram en werd nog net niet gelanceerd 😂 was echt een super mooie ervaring! Zou het zo nog een keer doen.

Ik kwam met 37w in het ziekenhuis voor een inleiding. Dit bleek uiteindelijk niet meer nodig want ik had al 5cm ontsluiting. Ze hebben toen vruchtzak 1 gescheurd. Ik heb toen een uur mogen wachten of de weeën vanzelf op gang kwamen (ja ik had al 5cm zonder een wee gevoeld te hebben!). Dit bleek helaas niet zo het geval dus kreeg ik hormonen. Deze werden elk uur opgehoogd. Na 6uur zat ik nog steeds op 6cm. Dus het schoot niet op en die weeën voelde ik ondertussen wel. Ze hebben een echo gemaakt en zagen dat de onderste dame een sterrenkijker was. Hierdoor wilde de ontsluiting waarschijnlijk niet vlotten. Ik heb toen gevraagd om een ruggenprik. Hier moest ik een klein uurtje op wachten. Na de ruggenrpik hebben ze de weeën opwekkers vol aangegooid (ik voelde helemaal niks dus prima). Ik heb toen zelfs even twee uurtjes geslapen. Ondertussen was het namelijk al midden nacht. Na die twee uurtjes slapen zat ik op 10cm en werd mijn ruggenprik uitgezet. Al snel voelde ik de weeën weer en mocht ik gaan persen. De eerste is uiteindelijk geboren met een knip en scheur. Ze is gelijk op mn buik gelegd en na een half uurtje voelde ik weer weeën opkomen. Toen is ze naar mijn man gegaan en is in 2 keer persen de tweede geboren. Bij haar was niet een de vruchtzak gebroken en kwam dus in zn geheel eruit. De bevalling voelde voor mij echt als 2 voor de prijs van 1. Mijn man en ik hebben beide 1 navelstreng doorgeknipt. Ik had deze bevalling niet kunnen doen zonder ruggenprik, en was heel blij dat ik van te voren al had besloten dat dit iets was waar ik voor open stond. Ow en de eerste uren heb ik trouwens gedaan met de TENS. Ook erg tevreden over! Ik raad iedereen aan om van te voren te bespreken met je partner wat hij gaat doen in het geval jij bevallen bent van de eerste en danbeen spoed operatie nodig hebt voor de tweede. Gaat je partner dan met jou mee? Of blijft hij bij het eerste kindje? Dit zijn situaties waarvan je nooit hoopt dat het gebeurd, maar als het gebeurd wil je niet dat je dan hier onduidelijkheid over hebt. In mijn ziekenhuis was een bad bevalling bij een tweeling niet mogelijk.

Ik zou vooral zeggen dat je je er niet op kan voorbereiden 😅 ben op 37+5 binnen gegaan voor een inleiding, Tot op 6cm dacht ik natuurlijk te gaan bevallen en was uiteindelijk jammer genoeg niet zo. Hier mocht een badbevalling ook niet in het ziekenhuis!

Ik ben 2 weken geleden bevallen van onze tweeling. Ik moest me op zondagochtend melden in het ziekenhuis voor een ballonnetje, deze is rond 11 uur geplaatst. Vervolgens kreeg ik al lichte krampen en viel rond half 2 het ballonnetje er al uit, ging erg vlot dus ik dacht: dan zal de rest ook wel mooi vlot gaan. Ik had toen 3 cm ontsluiting. Echter ging het daarna toch niet zo vlot als de vorige bevalling 😅 heb de hele tijd weeën gehad maar rond 8 uur in de avond zat ik nog maar op 5 cm ontsluiting, ze hebben toen de vliezen gebroken en toen kwamen de weeën nog heftiger/sneller. Tussen 9 uur en half 10 hebben ze nogmaals ontsluiting gecheckt omdat ik steeds meer druk voelde maar zat toen nog steeds op 5 cm, ben daarna onder de douche gegaan omdat de moed me echt in de schoenen zakte, zag het niet meer zitten na zulke heftige weeën maar zo weinig vooruitgang. Daarna ging het ineens wel snel, binnen 20 minuten van 5 cm naar volledige ontsluiting 🙈 vervolgens 1 minuut geperst en toen was baby 1 er al. Daarna hebben ze meteen gekeken hoe baby 2 lag en met de ctg gekeken naar de hartslag van baby 2, baby 2 lag (nog steeds) in stuit en die zakte ook niet naar beneden, na een paar minuten daalde zijn hartslag ook heel hard naar beneden en mijn weeën waren volledig weg. Uiteindelijk heeft de gynaecoloog ingegrepen en is hij met 2 handen naar binnen gegaan in de baarmoeder om baby 2 er uit te halen (ik heb inmiddels van meerdere dames gelezen hoe de bevalling is gegaan en bij niemand is het zo gegaan bij baby 2, is dus echt wel uitzonderlijk, zat ook echt te twijfelen of ik dit hier wel moest schrijven). Achteraf is het wel goed dat de gynaecoloog heeft ingegrepen want uit de bloed uitslagen uit de navelstreng bleek dat baby 2 wel in nood heeft gezeten op dat moment. Ze doen het beide heel erg goed nu! Ik ben er ook zonder al te veel schade van af gekomen, ik had 2 schaafwondjes maar heb geen hechtingen nodig gehad. Ook geen trauma overgehouden aan de bevalling ondanks dat het even hectisch was. Iedere bevalling is natuurlijk anders dus bij jou kan het wel weer heel anders gaan

In welke week ben jij bevallen?

Ik was precies 37 weken zwanger

In december bevallen van een di-di tweeling. Ik ben ook ingeleid met 36+6 en pas met 37+4 zijn mijn meiden geboren, ze hadden nog geen zin om te komen. Nadat ik zo'n 12 uur bezig was een ruggenprik genomen en dat was maar goed ook want daarna ben ik nog 9 uur bezig geweest. Ik heb het genomen omdat ik geen energie meer had om door te gaan terwijl ik nog maar op 6 cm zat, en het hielp mij enorm om even tot rust te komen. Ik heb wel een deel van de ontsluitingsfase in bad gezeten maar dit was uiteindelijk voor mij niet prettig. Echt in bad bevallen mocht niet maar wilde ik ook niet. Geboorte van de tweede ging heel vlot! Nadat de eerste er was na 1,5 uur persen hebben ze met een echo naar de tweede gekeken, zij was in onvolkomen stuit terecht gekomen dus onze eerste ging snel op de borst bij pappa en 7 minuten na de eerste werd de tweede geboren, in stuitligging. Ondanks dat het een hele zware bevalling was kijk ik er positief en vooral trots op terug☺️ Het moment dat ik mijn meiden samen op mijn borst had en ze elkaars handjes vastpakten zal ik nooit vergeten en dat maakte de zware zwangerschap en bevalling totaal onbelangrijk ❤️

Ik had met 38 weken inleiding gepland staan. Die ochtend aangekomen in het ziekenhuis had ik al 3-4 cm ontsluiting. Ze hebben toen mijn vliezen gebroken en na een kwartier zijn de weeën spontaan heel krachtig opgang gekomen. Van te voren hadden ze aangegeven dat ze laagdrempelig een ruggenprik aanbieden, omdat dit handig is als er ingrepen nodig zouden zijn. Vooraf wilde ik er niets van weten. Toen de weeën begonnen was ik direct overtuigd. Deze werd met spoed gezet omdat ik binnen een uur op 5 cm zat. Twee uur later zat ik op 10. Vervolgens zakte de weeën weg en kreeg ik alsnog weeënopwekkers. Na drie kwartier startte de persweeën en na een uur is onze dochter geboren. Direct daarna keken ze hoe onze zoon lag, en hij lag overdwars. Vervolgens zijn ze met volle kracht op mijn buik gaan duwen en trekken en werd de OK gereserveerd. Uiteindelijk kregen ze hem in stuit en toen opeens hoofdligging. Hierna in 12 min geboren. Achteraf ben ik dus heel erg blij dat ik wel de ruggenprik had, omdat het anders een keizersnede was geworden. Tot slot kwamen de placentas niet los. Hiervoor heb ik nog andere medicijnen gekregen, waarna ze gelukkig toch nog na 3 kwartier zijn gekomen. Veel spannende momenten dus, maar ik kijk er erg positief op terug. Binnen 6 uur twee mooie kindjes, en ik had het idee dat mijn lichaam er wel echt klaar voor was.

Ik ben natuurlijk bevallen van twee-eiige tweeling met 35.2! Ik wilde inderdaad ook zo natuurlijk mogelijk en schrok in eerste instantie van alles wat moest, zoals een infuus prikken vooraf, weinig kunnen bewegen door twee banden om je buik etc. Maar heb mijn wensen heel duidelijk aangegeven dat ik het zo natuurlijk mogelijk wilde doen mits veilig voor de kinderen natuurlijk! Maar het is wel veel medischer dan een normale bevalling!! Er staat een heel team paraat voor als er iets fout gaat wat eigenlijk heel fijn is! Uiteindelijk met weeën naar het ziekenhuis gegaan, toen al 8 cm. Na twee uur gevraagd of de vliezen doorgeprikt konden worden(wilde ik eerst ook niet maar na twee uur wilde ik dat toch graag zodat ze echt goed zouden indalen) na het prikken ging het heel snel en waren ze er binnen een half uur! Na de eerste hadden ze de weeën opwekkers aangezet zei ze, dit was niet de afspraak dus dat vond ik wel vreemd en later nog wel aangegeven paar weken later maar kon t ook wel goed loslaten omdat t verder zo makkelijk en met zoveel regie is gegaan! Veel succes!!

Ik ben met 35.2 spontaan bevallen van mijn tweeling. Weeën begonnen met 35.0, maar er was geen plek in mijn eigen ziekenhuis voor twee premature baby's. Ik ben toen met ambulance met spoed naar een ziekenhuis driekwartier verderop gebracht (mijn vorige bevalling ging erg snel). Uiteindelijk heeft dat zoveel spanning bij mij opgeleverd dat de weeën bleven maar ontsluiting bleef hangen op 3 cm. Uiteindelijk toch 2 dagen later weer naar huis, maar thuis kon ik niks vanwege de pijn. Toch weer terug naar mijn eigen ziekenhuis, daar mocht ik toen blijven. Om 21.00 's avonds nog steeds 3 cm. Toen kort douchen en onder de douche kwam de ontspanning terug. Om 22.00 had ik in één keer 9 cm (na al 48 uur op 3 cm blijven hangen). Paniek bij de verloskundige, want er was geen bevalkamer, gynaecoloog, kinderarts etc. klaar voor mij. Na een hoop geregel is de eerste van de tweeling om 22.44 geboren en tweede om 22.58 (terwijl de eerste nog bij mij op de borst lag, wat ik ook heel graag wilde). Geen tijd ook meer voor een ruggenprik oid. Ze hebben nog wel heel snel een infuus geprikt voor ik ging persen, vanwege veel bloedverlies bij de eerste bevalling. Hierdoor had ik nu nauwelijks bloedverlies en is het nadat de ontsluiting eindelijk vorderde na 48 uur een hele positieve bevalling geweest zonder enig medisch ingrijpen, er was niet eens een gynaecoloog nodig (die stond stand-by , maar is niet opgeroepen). Er was eigenlijk nog steeds geen plek voor twee premature baby's in mijn eigen ziekenhuis, maar omdat ik al in één keer op 9 cm zat ben ik daar toch bevallen. Ze hebben toen toch plek weten te maken, dus dat was heel fijn. De tweede baby had kort zuurstof ondersteuning nodig, maar de kinderarts stond al stand-by dus was er ook direct. Ze hebben de extra zuurstof bij ons op de kamer gegeven, dus ik heb dat ook niet als stressvol ervaren omdat we er gewoon bij waren. Nu twee gezonde meisjes van 8 maanden oud.

Ik heb een inleiding gehad op 37w5d in het ziekenhuis (België) van een twee-eiige tweeling. Daar doen ze altijd een ruggenprik om snel te kunnen ingrijpen wanneer de 2de in nood geraakt. Inleiding begonnen om 8h, ze zijn geboren rond 19h na 1h persen. De tweede was een sterrenkijker en kwam een half uurtje na de eerste. Ik was stikop na zo een dag dus was blij dat ik een ruggenprik had. Ze hebben weeenopwekkers gegeven maar ze zijn helemaal zonder verdere ingrepen geboren. Gewichtjes van 3,15 en 3,25kg. Ik werd opgevolgd door een universitair ziekenhuis na een eerdere stilgeboorte van een eeneiige tweeling. Uiteindelijk stond waren er 2 gynaecologen, 1 professor, 2 vroedvrouwen, 1 kinderarts en een student aanwezig tijdens de persfase. Geen enkel probleem mee, ik luister naar dokters. Zij weten als allerbeste wat de risico’s zijn en hoe ze het best aanpakken.

Ik ben in november bevallen van mij twee-eiige tweeling. Ingeleid met 35+5 vanwege slechte groei van beide baby's (allebei p0) en complicaties bij mijzelf. Ik lag ook al 1,5 week van te voren in het ziekenhuis voor iedere dag CTG's. Opzich een prima bevalling gehad, had al 4cm ontsluiting, dus vliezen zijn meteen gebroken alleen kwamen de weëen kwamen niet op gang binnen het uur, dus toen opwekkers gekregen wat goed werkte. Toen vorderde de ontsluiting netjes. Bij mij adviseerde ze ook een ruggenprik en ik ben blij dat ik dat advies gevolgd heb, ondanks dat ik het eigenlijk eerst zonder wilde proberen. Mijn weeën vielen namelijk helemaal weg na de geboorte van baby 1 en een sloot weëenopwekkers deed niks meer. Dus baby 2 is er met 'brute' kracht uitgehaald. Een gyneacoloog stond met zijn volle gewicht te duwen op mijn buik en de andere stond met de vacuümpomp te trekken. Het was ook nodig, want de hartslag van de baby begon te dippen, uiteindelijk 38 minuten later geboren. Toen was ik wel heel blij met die ruggenprik, want heb er zelf niet zoveel van gevoeld (mijn man heeft meer een trauma overgehouden van het hele tafereel:p). Wat me wel echt tegenviel tijdens de bevalling was dat ik alleen maar op bed kon/mocht liggen/zitten. Ze kunnen namelijk maar bij 1 baby een hoofdelektrode plaatsen om de hartslag in de gaten te houden en de 2de moet via een normale knop met band en aangezien mijn tweeling nogal als een soort wokkel in elkaar gedraaid zat was het heel moeilijk om beide hartslagen te vinden en kwam de positie van de ctg knop dus heel nauw. Dus had totaal geen bewegingsvrijheid en daar had ik me niet helemaal op voorbereid. Heel veel succes in ieder geval met de bevalling!

Ik ben met 36+6 ingeleid van onze di-di tweeling. Ik had op de dag van de inleiding al 4 cm ontsluiting, dus we konden de ballon overslaan en gelijk starten met het breken van de vliezen. Om 08:00 s ochtends werden zogezegd mijn vliezen gebroken en op mijn verzoek kreeg ik rond 09:00 uur pas de eerste dosis weeënopwekkers. Die werden verhoogd tot de weeën regelmatig kwamen. Rond een uurtje of 10 moest ik me steeds meer concentreren op de weeën en rond 12:30 had ik volledige ontsluiting. Onze dochter lag in hoofdligging en werd na 10 min. Persen geboren. Onze zoon lag dwars en draaide na de geboorte van onze dochter naar stuit. Ze hebben bij hem een voetje moeten pakken om hem geboren te laten worden. Ik vond dat laatste best heftig, maar ik ben wel blij dat ze met wat hulp allebei vaginaal geboren zijn. Ik heb wel het gevoel dat door deze ingreep m'n buik wat langer beurs is blijven voelen. Ivm randprematuur en temperatuur moesten we 2 nachtjes in het ziekenhuis blijven, maar daarna mochten we naar huis. Al met al was het voor een tweeling bevalling een vlotte bevalling zonder pijnmedicatie, zonder hechtingen, maar 200cc bloedverlies en een relatief kort verblijf in het ziekenhuis dus daar ben ik heel dankbaar voor! En tuurlijk, er had van alles 'mis' kunnen gaan en ik denk dat het goed is om stil te staan zodat je kunt bedenken wat je zou doen in een minder gunstige situatie. Maar ik zou het zeker niet als uitgangspunt voor je keuzes nemen. Het herstel vind ik iets trager dan bij de vorige bevallingen, maar nu na 3 weken kan ik echt alweer flinke etappes lopen!

Onze tweeling is geboren met 35.6. Had al de hele week last van allerlei krampen en harde buiken, maar zette steeds niet door. Uiteindelijk toch naar het ziekenhuis bleek ik 8cm ontsluiting te hebben. Natuurlijk bevallen, maar ook niet echt een andere keuze. Geen pijnbestrijding of iets dergelijks.

Hier ook natuurlijk bevallen van ds tweeling (2e bevalling). Weeën begonnen spontaan met 36 weken. De bevalling zelf mocht ik zonder preventieve pijnstilling doen. Uiteindelijk wilde ik wel graag pijnstilling want ik kan niet tegen die felle weeën. Maar een ruggenprik durfde het zkh toen niet meer aan omdat ik al op 7 cm zat en mijn vliezen op springen stonden. Ze zeiden, als die knappen dan kon het wel eens heel snel gaan. Dus toen voor het "morfinepompje" gekozen. Daar kreeg ik wel wat weeenopwekkers bij omdat het toen wat afzwakte allemaal. Eerste kindje kwam, mocht even bij mij maar toen wilde ze hem controleren omdat hij wat moeilijk ademde en ook kwamen de persweeën alweer vlot voor nummer 2. Nummer 2 is heel snel geboren, met 1 perswee schoot ze er uit 🤣 zij mocht ook even bij me liggen maar wederom door moeilijk ademen moest ze ook naar de kinderarts (er stonden geloof ik wel 8 man paraat voor de kindjes). Toen kon bij mij de placenta geboren en ben ik gehecht. Doordat ze wat aan de vroege kant waren hadden ze moeite met goed zelf ademen dus hebben ze 1 dag couveuse en cpap gehad. Uiteindelijk wel 12 dagen in het zkh moeten blijven omdat ze weinig energie hadden om goed te drinken. Dat was zwaar want onze oudste was toen net 2 en die snapte daar niks van.

Oja ze zijn beiden in hoofdligging geboren. Zo lagen ze al in mijn buik aan het eind

Hier ook natuurlijke bevalling gehad. Met 37+0 begon de bevalling doordat de vliezen van de eerste braken. Eenmaal in het ziekenhuis gaf ik aan in bad te willen maar daar wouden ze nog mee wachten. Ik heb weeën weggepuft op een skippybal en later onder de douche. Toen even terug naar het bed. Dit was mijn dieptepunt, ik dacht als dit nog maar het begin is dan wil ik een ruggenprik want deze mate van pijn kan ik handelen maar niet nog erger. Toen pas voor het eerst getoucheerd, bleek ik al op 9cm te zitten! Allemaal verontschuldigingen want nee een ruggeprik kon niet meer en in bad ook niet. Ik was zo rustig gebleven dat ze niet doorhadden hoe ver ik al was. Ik vond het helemaal niet erg meer want ik was er al bijna! Toen morfinepomp gekregen en zo met iets meer rust de laatste ontsluitingsweeen opgevangen. Ze hadden me graag op bed gehouden maar ik wou per sé op de baarkruk omdat de zwaartekracht dan zou helpen. Dit doorgedrukt (kom op voor wat je wil als je bevalt en wees directief!) en op de baarkruk ging het snel! Na een kwartier persen kwam de eerste. Toen terug naar bed, baby buidelen bij papa en ik de tweede nog. Eerst kwam een mega golf vruchtwater en daarna al gauw mijn tweede kleintje. De placenta volgde met een extra perswee en ze waren aan elkaar gegroeid dus dat was makkelijk. Ik had uiteindelijk een klein scheurtje, dat gehecht is en waar ik nadien geen last van heb gehad en ik ben verder snel hersteld! Mijn baby's bleken klein voor de termijn maar deden het meteen goed en hebben gedronken als bezetenen waardoor ze nu al een kilo zwaarder zijn na een maand! 🥰🥰