Ervaringsverhalen peuter en tweeling

Mijn advies, laat je niet gek maken door iedereen en ga het gewoon ervaren. Ja soms is het pittig maar het is zoveel minder zwaar (geweest) dan ik van tevoren dacht. Ik denk nu, had ik mij maar minder druk gemaakt. Een netwerk van hulp is wel altijd heel fijn

Mijn oudste is bijna 4. De tweeling is nu 15 weken (gecorrigeerd 5). Op de periode in het ziekenhuis na, valt de rest mij reuze mee. Ja het is soms druk, sommige nachten zijn gewoon kut met peren. Maar dat had met een eenling ook gekund. Ik vind het al wel bijzonder om te zien dat als ze bij elkaar liggen er altijd lichamelijk contact is. Zo bijzonder 🥰 Mijn oudste is al best zelfstandig en gaat straks naar school, dat is wel erg fijn. Daarnaast maak ik ook gebruik van het betaald ouderschapsverlof ( 9 weken op 70 procent van je bruto loon en het zijn 2 kinderen dus intotaal 18 weken. Mijn partner heeft dit ook!) Ik heb die 18 weken aan mijn verlof geplakt en mijn man is tot de jongens 1 jaar zijn elke maandag helemaal vrij en de vrijdagmiddag. Zelf zie ik meer op als ze gaan lopen. Zie ze al zo allebei een andere kant op lopen, rennen 😂

Mijn zoontje was 21 maanden toen hij twee zusjes kreeg en het grote voordeel van dat hij zo jong was, is dat hij al snel niet meer leek te herinneren dat het ooit anders is geweest. Hij was heel snel heel trots op zijn zusjes en greep ieder moment aan om ze te knuffelen. Op een gegeven moment had hij het er wel moeilijk mee, toen ze zeven maanden waren ongeveer, maar dat kan ook gewoon peuterpuberteit zijn geweest. Inmiddels is mijn tweeling 1,5 jaar en ze hebben het heel gezellig met zijn drieën. Als we iets voor de tweeling kopen, kopen we dat vaak ook voor mijn zoontje, zoals dat ze bijvoorbeeld alledrie dezelfde knuffel hebben om te vermijden dat het een 2 tegen 1 situatie wordt. We willen ook vaker uitjes doen met mijn zoontje en een van de tweeling. Het is pittig maar ook echt ontzettend gezellig. Wat mij heel erg helpt is me niet gek laten maken. Soms willen drie kinderen tegelijkertijd iets van je, maar ik probeer een kind tegelijk te helpen, met volledige aandacht en afmaken wat ik aan het doen ben om vervolgens door te gaan met de volgende. Wat ik ook met mijn man heb afgesproken toen we hoorden dat we een tweeling zouden krijgen was dat we ons pas zorgen zouden maken over iets als het ook echt gebeurt, zoals bijvoorbeeld slapeloze nachten, daar hebben we ons pas druk over gemaakt toen we er middenin zaten en niet al tijdens de zwangerschap. Ik vond van 0 naar 1 kind gaan ook pittiger dan van 1 naar 3 kinderen. Je weet gewoon al heel veel dingen en hebt allerlei handigheidjes. Accepteer alle hulp, denk goed na over kleine dingen die je voor jezelf kunt doen om even op te laden en wees lief voor jezelf! Hey is zwaar maar vooral heel bijzonder allemaal 🥰

Mijn peuter is nu 2,5 en wordt 3 in februari. De tweeling is nu 5 maanden. Ze zijn zo leuk samen! Peuter wil vooral veel helpen en samen zijn met zn broertjes. Ja soms moet je ogen in je achterhoofd hebben en kom je structureel handen tekort. Iemand zei ooit, het is met een tweeling niet 2x zo zwaar maar 1,5. Veel is net zo zwaar met een eenling. Ik heb wel gezorgd dat ik bijna nooit alleen ben met drie kindjes. Het geeft enorme rust als iemand even iets over kan nemen, een baby die iets nodig heeft of een peuter met wat veel energie 🤣.

Gefeliciteerd, wat een leuk nieuws! Allereerst wat heel handig kan zijn, zorg dadelijk niet alleen voor een vlucht koffer voor jezelf, maar ook voor de kleine (met daarop een briefje geplakt wat er nog extra bij moet). Mocht je opeens met spoed wegmoeten, dan heb je voor de oudste geen extra zorgen. Het is echt heel mooi en leuk om mee te maken! Je hebt al ervaring met de oudste, dat scheelt en de oudste gaat vanzelf de kleintjes vermaken. Hier klimt hij in het bedje van zijn ene broertje en speelt ermee terwijl ik er eentje omkleed en daarna wisselen we om. Hij is heel trots en heeft met beide een hele andere band. Wat handig is om een draagdoek te hebben, toen we eenmaal de buggy in gebruik hadden en de oudste moe werd, mocht hij in de wagen en ging er eentje in een draagdoek. Ook hebben we hem een oude kapotte telefoon gegeven en hiermee schakelen we soms hulp in op afstand. Dan kan hij videobellen met oma die een verhaaltje voorleest en ik de kleintjes in bed leggen

En verder je dochter weet dadelijk niet beter en zal het leuk vinden, maar let wel op commentaar van andere mensen. Ik zeg er altijd wat van als mensen er negatief over gaan praten tegen mijn zoontje (lijkt me lastig, moet alles delen, hij kan mooi bouwen en dan maken zijn broertjes alles kapot). Zolang ze zelf niks negatiefs horen, zullen ze het ook positief benaderen. Wil hij gortdroge babykoekjes eten van zijn broertjes? Prima!;) Ook hebben we een grondbox waar of de oudste rustig in speelt (die er zelf in en uit kan) of de kleintjes rustig in spelen. En af en toe doen we nog even iets alleen met de oudste en steeds vaker vind hij toch wel vrij snel dat we zijn broertjes moeten ophalen of dat ze de volgende keer ook mee mogen. Zo dus ook de speeltuin waar ze nu met z'n drieën in kunnen spelen: samen van de glijbaan, elkaar duwen op de schommel. Ze hebben altijd een speelmaatje in de buurt! Geniet van de komende periode! Ps. Boekje Rikki wordt grote broer gaat over een ouder kindje/konijntje die op het einde een broertje en zusje heeft gekregen, leuk ter voorbereiding.

Oh dankjewel mama's! Dit is allemaal zo fijn om te lezen!!

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Mijn zoontje was anderhalf toen zijn broertjes werden geboren. Ook wij waren even helemaal in shock toen het er twee waren. De zwangerschap vond ik heel spannend of het goed zou gaan, maar ook praktisch qua auto, huis etc. Maar nu zijn ze tien maanden en het is zoooo genieten! Natuurlijk zijn er soms pittige momenten maar het valt me echt alles mee! Je groeit er helemaal in en het scheelt denk ik enorm dat je al een kindje hebt dus ervaring hebt met baby’s en niet alles nieuw is. Ik ga er elke dag op uit met alle drie, zeker nu de tweeling in de wagen ‘vastzit’ heb je alle handen vrij in principe voor je andere kindje (wordt nog wel een uitdaging waarschijnlijk als de tweeling straks ook loopt haha). Maar echt het is zo bijzonder om twee babys tegelijk te hebben en de band die ze hebben te zien! En wat ook scheelt is dat ze elkaar hebben dus bij ons ook veel elkaar hebben met spelen, slapen enz. Het is zeker handen vol en hele dag bezig maar dat zouden twee kinderen ook zijn! Dus prijs jezelf gelukkig, het is super bijzonder! Veel geluk!!

Van harte gefeliciteerd! Onze dochter was 2 jaar en 9 maanden bij de geboorte van onze tweeling. Wij kregen ook steeds sterkte wensen en dergelijke. De meeste mensen die dit zeggen hebben zelf geen tweeling. Wij hebben de eerste 2 maanden echt als zwaar ervaren. Daarna hadden we goed in de gaten wat welk kindje nodig had en kwam er ook meer ritme in de dag. Onze oudste is een super lieve goede zus. Dat scheelt echt een hoop. We proberen er voor te waken dat we haar op zij zetten voor de tweeling. Het is ons tot nu toe echt meegevallen. Ik heb wel echt een hele fijne relatie, mijn man draait nergens zijn hand voor om. Daarnaast hebben wij ook een heel fijn vangnet om ons heen van ervaringsdeskundige zus en ouders die altijd wel willen oppassen of ondersteunen. Dat is toch wel vaak wat ik als tip wil geven, vraag hulp! Het is geen schande, het is gewoon veel met twee baby's. En betrek je oudste waar dit kan. Wij hebben twee poppen gekocht. Daar was ze al heel druk mee voordat onze tweeling geboren was.

Gefeliciteerd! Hier een zoontje van 2 jaar (nov ‘22) en toen hij 7 maanden oud was ook zwanger geworden van een tweeling (mrt ‘24) ik schrok ook heel erg van.. ze zijn nu 9 maanden en ik kan zeggen dat het echt wel hard werken is, maar ook de beste verrassing van mijn leven. Het is zó bijzonder om een tweeling te hebben en onze “oudste” vindt het ook heel erg leuk. Het komt vast allemaal goed en je vindt vanzelf je eigen weg hierin 🥰

Onze oudste was net 2 jaar toen onze tweeling geboren is. Ik moet zeggen dat ik een groot verschil merk in haar zelfstandigheid toen ze 2.5 was t.o.v. 2 jaar. Dus dat helpt mee. Wel vind ik het persoonlijk heel pittig om met alledrie tegelijk in mijn eentje te zijn. Onze peuter is nu 3, tweeling 11 maanden. Wij hebben het zo kunnen regelen dat er of iemand extra is voor de oudste, of datze 1 dag extra naar de opvang gaat. Dat klinkt lullig maar ze vindt het daar heel leuk dus voor ons was dit een goede oplossing. Dus eigenlijk, peil eens bij je (schoon)familie of er iemand zich geroepen voelt om 1 vaste dag in de week bij jullie thuis te helpen wanneer je er alleen voor zou staan. Dat is echt enorm fijn! Het is pittig, maar zoals je van je oudste waarschijnlijk weet, alle fases gaan weer voorbij. Verder is het echt fantastisch. Wij hadden dezelfde situatie. Het tweede kindje werd een tweeling 🤣 dat vonden we een poosje echt niet leuk, maar het wende snel en ik ben zo dol op ze. Zou ze nooit kunnen missen als ik het zou kunnen terugdraaien.

Onze dreumes was 1 jaar en 5 maanden toen onze jongens kwamen. De eerste weken waren voor ons allemaal rommelig. Onze dochter moest toen van hot naar her omdat ik de eerste drie weken tussen ziekenhuis en huis pendelde. Ze zat zelf toen ook in een fase van kiezen krijgen enz, dus zij was niet al te fit. Dat vond ik toen wel heel pittig. De eerste maanden sliepen de jongens heel erg veel, dus toen was er alle tijd voor haar. Vond ik wel heel erg fijn! We hebben de gastouder enz ook gewoon door laten gaan voor haar, fijn voor mij om de onverdeelde aandacht voor de jongens te hebben en dat zij lekker kon spelen. Ik zette haar altijd in haar ledikant met wat boekjes als ik de jongens in slaap moest brengen, dat was altijd wel een zoektocht. Een dreumes van bijna 2 zet je niet zomaar even 15/20 min in haar eentje beneden neer 🤭. Nu zijn ze net 3 en 2 x 1j8m. Slaan elkaar vaak genoeg de hersens in, maar kunnen ook steeds beter samen spelen.

Ik vind het makkelijker dan ik had verwacht. Misschien komt het doordat we door extreme vroeggeboorte (24+1) wel een zware fase achter de rug hadden dus toen we met z’n allen thuis waren, het ontbreken van reistijd al een win was. Er zitten echt superzware tijden tussen, in het begin meer dan later (al is nu, met 1,5 jaar en sprongetje, het geklaag van 2 dreumessen wel intens soms - daar staat tegenover dat ze de nachten doorslapen). Maar je hoeft het wiel niet meer uit te vinden, want je kent het trucje al een beetje. Mijn oudste is 4 (bijna 3 toen de tweeling kwam) en begrijpt heel veel. Kan een beetje helpen als ze zin heeft. Is vaak hun entertainment. Heeft eindeloos geduld met al die herhaalde acties die dreumessen zo leuk vinden (geven en pakken, geven en pakken, geven en …). Waarschuwt me als er weer iets kleins gepakt wordt of op iets wordt geklommen. Maar springt ook op m’n schoot als ik net een of twee van haar zusjes moet troosten. Dus ja, soms kom je handen tekort maar de rijkdom is onmetelijk!!

Positief verhaal hier. Ik heb een zoontje van net 3 en een tweeling van 5 maanden. Gefeliciteerd super leuk. Heel herkenbaar je verhaal, maar het is zo leuk en bijzonder. Mijn oudste was een hele intensieve baby en huilde heel erg en daarom was ik erg bang met de komst van de tweeling. Elke baby is dus anders! De tweeling is een stuk makkelijker dan dat mijn oudste baby alleen was. Ik heb mij oudste overal bij betrokken en is nu helemaal gek met zijn broertjes. Tuurlijk is het af en toe wel heel zwaar, maar hoe gezegend ben je. Laat je je niet gek maken door andere mensen. Mijn vriend en ik zeiden dan altijd tegen elkaar laat maar mooi praten wij kunnen dit. Dat is zo gebleken. Het is zo genieten met de tweeling. Dus komt vast helemaal goed en lekker van genieten!

Mijn meisjes tweeling werden geboren met 37 weken en mijn zoontje was toen 2 jaar. Ja je hebt misschien geen seconde rust meer maar daarentegen is mijn zoontje zo ontzettend lief en behulpzaam naar zijn zusjes. Helpt me even snel wat spulletjes aangeven, let altijd op of ze niet iets doen wat niet mag. Maar bovenal een grote entertainer voor zijn zusjes. Te aandoenlijk en had echt niet beter kunnen wensen.

Onze 2 dochters waren 3,5 en 1,5 toen de jongens geboren werden. Vooral die van 1,5 heeft het ons lastig gemaakt, in combinatie met 1 huilbaby. Onze jongens worden 4 januari 1 en we zijn blij dat het eerste jaar er bijna op zit. Maar dit zal per situatie verschillen. Wij hadden ‘pech’ dat we een huilbaby hadden.. maar voor het zelfde geld hadden we 2 ‘makkelijke’ jongens en keken we heel anders op het eerste jaar terug.