3 Reacties
茅茅n jaar geleden
Mijn tip: zorg ervoor dat jij (of je partner) als je jezelf in de kamer installeert en iedereen zich voorgesteld ook vraagt of men bekend is met geboorteplan, en deze vraag herhaalt als als er een dienst overdracht plaats vindt halverwege jou bevalling.
Ik ben uiteindelijk bevallen met spoed keizersnede en was aardig in paniek, dus mijn herinneringen zijn niet 100% en kan er dus naast zitten. Want het leek op het moment zelf alsof het personeel het hele geboorteplan overboord heeft gegooid. Niet dat er iets raars in stond was vrij standaard, vind het alleen wel heeeel jammer dat de artsen de navelstreng hebben doorgeknipt en niet ik of mijn vader.
茅茅n jaar geleden
Mijn tip, denk alvast van te voren na over wat te doen als de tweede toch een spoedkeizersnede wordt nadat de eerste vaginaal is gekomen. Helaas was dat bij ons het geval en hadden we gelukkig al een plan gemaakt. Vader blijft bij baby A en ik red me wel met baby B. Andere optie was nog dat de eerste baby bij de verpleegkundige bleef en vader mee de o.k. in mocht. Voor ons voelde dat niet goed, maar vader heeft wel de geboorte gemist van de tweede. In de o.k. werden we wel weer samen gebracht met z'n vieren. We hadden dit scenario niet verwacht, maar t was toch fijn dat we op voorhand de keuze al gemaakt hadden.
茅茅n jaar geleden
Hoi
Onze tweeling is nu bijna 9 mnd en van beide vaginaal bevallen.
Maar het scenario wat Lotte schetst, hadden wij ook over nagedacht. Ik wilde eerst een vriendin als back-up om bij mij te blijven, maar uiteindelijk voelde dat toch te intiem. Gelukkig was het dus niet nodig.
Denk vooraf ook goed na over pijnstilling. Mij is verteld dat kans op weeenopwekkers bij tweeling groter is en die kunnen pijnlijker zijn. Ik was iig erg blij met mijn ruggenprik.
Ik had ook in mijn plan staan dat (als mogelijk is natuurlijk) ik graag even paar min met baby A wilde knuffelen voordat ik actief moest persen voor baby B. Ze hebben daarom tussendoor (na geboorte dochter) de weeenopwekkers lager gezet. Dus even knuffelen met haar, voordat haar broertje kwam.
En als laatste (niet heel tweeling specifiek) als ik niet meer in staat was om goede beslissingen te nemen, mijn man wist wat ik belangrijk vond. Ik heb hem actief aangewezen als belangenbehartiger. Klinkt heel logisch, maar is het soms niet.