7 Reacties

2 maanden geleden

Welke tweeling heb je. Ik heb een didi tweeling ze scheelde ook altijd ongeveer 100g . Maar ze wogen wel al 1kg300 op 28 weken. Probeer gewoon rustig af te wachten ☺️

2 maanden geleden

Zo veel verschil is het toch niet? Hier scheelden ze met de metingen altijd 25 gram en ook met 25 gram verschil geboren. Wat voor soort tweeling heb je? Moeten ze de vruchtzak of placenta delen?

2 maanden geleden

Reactie op Twinmama90

Zo veel verschil is het toch niet? Hier scheelden ze met de metingen altij ...
Hier scheelden ze trouwens in lengte 2 cm met de geboorte: 44 en 46 cm.

2 maanden geleden

Elke echo weer vroeg de VK of kindje twee andere keren ook korte benen had. Boven been bot was altijd aan de korte kant. Is een meisje met een lange rug en korte benen. Was bij ons nooit zo'n probleem.

2 maanden geleden

Ook zwanger van een tweeling hier! Dun tussenschotje tussen onze twee jongens maar vanaf week 13 ook onder controle bij Erasmus iedere 2 weken ivm groeiverschil. Ben op dit moment 22 weken en baby 1 is nu 400gr en baby 2 is 500gr. Iedere echo houden ze het goed in de gaten en zolang ze groeien op eigen lijn is het prima! Vond het eerst ook wel spannend maar wordt iedere keer goed geholpen en alles duidelijk uitgelegd. Beter iets te vaak checken dan net te weinig ;)

2 maanden geleden

Hoi hoi, hier met 25+3 ook een groeiverschil. Bij ons loopt het al vanaf 16 weken op. Wij hebben nu extra controles maar nog wel in ons eigen ziekenhuis. Is er bij jou een reden dat je naar het Erasmus moet? Ik vind het behoorlijk spannend nu, maar de artsen zeggen tot nu toe vooral dat het wel goedkomt. Maar inderdaad, het is alsnog echt stressvol.

2 maanden geleden

Ik heb precies hetzelfde. Nu 25+3 zwanger van een tweeling. Alles ging goed met de baby's steeds en alles was steeds perfect en ik hoorde mezelf nog zeggen "ik voel gewoon dat het strakjes een keer fout gaat." dit ook omdat ze dit binnen mijn fam altijd zeggen "het kan nooit alleen maar goed zijn" Heel negatief ik weet het, maar ben je toch een beetje mee opgegroeid. Mijn hele zwangerschap is eigenlijk al een grote hell was (veel overgeven, afvallen, vocht te kort ect). Heb een tijd aan de zware medicijnen gezeten, omdat alles er maar uit bleef komen en bijna opgenomen was. En ja hoor... Had ik maar niks gezegd. Vorige week te horen gekregen dat baby A niet goed groeit (en over de groeicurve zit), maar dat de doorbloedingen wel goed zijn. Dat was voor nu het aller belangrijkste.. Alles ging al via het ziekenhuis dus dat geeft opzich wel weer iets of wat rust, maar man wat een stress. Moet nu 2x in de week op controle ipv 1x per twee weken. Ik blijf het maar spannend vinden en ben zo benieuwd hoe dit gaat uitpakken strakjes. Ik ben al zo stress gevoelig... Ze spraken al over "eerder halen dan de al geplande 36 weken" als het niet zou veranderen. Tis allemaal wat... Zo maar weer naar het ziekenhuis en dan horen we het wel weer. Weet soms ook gewoon helemaal niet meer wat ik moet vragen en lig daar dan maar stil te denken over allerlei doemscenario's. Mijn vriend is echt de rust zelve en vraagt wel veel, maar ze hebben er gewoon nog geen antwoord op. Het enige wat ik steeds hoor is "we houden het in de gaten". We gaan het zien...