Het ouderschap met een tweeling valt zwaar

Die van mij zijn nog maar 4 maand maar ik snap je 100%. Ik vind het soms ook gewoon super k*t. Ik hou ontzettend veel van ze maar soms wordt ik zo ontzettend gefrustreerd of geïrriteerd. Het is 3 keer zoveel werk.

Hier zijn ze inmiddels twee maar ik herken je gevoelens van de eerste maanden echt nog wel. Iemand zei tegen mij dat het na een jaar makkelijker werd, het eerste jaar is echt overleven. Dit bleek hier ook echt het geval. Nu met twee jaar natuurlijk wel weer nieuwe uitdagingen, maar zeker niet zo pittig als het eerste jaar. Nog een tipje.. op facebook zijn er meerling geboortegroepen (2025/2026 etc). Via zo'n groep ben ik in whatsapp groepjes terecht gekomen met andere tweelingmoeders, met kids van ongeveer dezelfde leeftijd. Dat is echt fijn voor de herkenning, om even te sparren en ook leuk om met elkaar te meeten😉

Mijn tweeling is ook 7 maanden en dit is heel herkenbaar. Ik blijf me vasthouden aan: “dit is niet voor eeuwig”. Over een paar maanden kan het weer heel anders zijn. Maar soms is het wel even janken. Ik werk sinds kort weer 3 dagen in de week, en ze gaan naar de opvang. Soms ben ik vrij op een dag dat ze naar de opvang gaan en dan kan ik even bijslapen, dat helpt enorm.

Ik snap je helemaal. Die van ons zijn bijna zeven maanden en onlangs hebben vrienden 1 kind gekregen en die zijn al weer uitjes etc aan het doen. Wij hebben daar totaal geen puf voor. Vaak worden ze allebei een keer wakker ‘s nachts, natuurlijk niet tegelijk.. Met een beetje mazzel begint de dag om 6:30 en om 21:30 lig ik al weer in bed.

Mijn meisjes nu 4,5 maanden oud, na de laatste voeding van 21.00 slapen ze gemiddeld nu tot 5.00/5.30, dat scheelt zo enorm veel dat ik weer een nacht heb! Soms wel even eruit voor een huiltje en speentje maar verder gaat dit goed. Mijn man is soms 3-4 nachten weg voor werk en dan is het soms wel pittig maar nu ik ook naar bed ga rond 21.30 wordt het beter vol te houden en na de nachtvoeding slapen ze weer door tot 8 - 9 uur en heb ik soms even een uurtje voor mezelf in de ochtend. Ik geniet wel van de babbelmomentjes en dat ze elkaar nu zien. Het is soms zwaar maar mij lijkt 1 tot 2 jaar zwaarder doordat je je kinderen dan meer moet corrigeren en ‘opvoeden’. Hoe ervaren tweelingmama’s dat die al zo ver zijn?

Mijn tweeling is 2,5 jaar en ja het is soms lastig omdat ze soms nauwelijks eten en goed weten wat ze willen en 's avonds niet in bed willen blijven liggen, maar hoe dan ook vond ik het eerste jaar veel pittiger! Per ding wat ze leren om zelf te doen krijg je als ouders weer een beetje ademruimte en het is ook zo gezellig!

Ik vond 0 tot 1 pittiger dan 1-2 jaar, maar nu met twee en de echte peuterfase is het met vlagen wel afzien haha. Maar op een andere manier. Ze kunnen nu wel een soort van aangeven wat er aan de hand is, ze kunnen lopen, snappen simpele opdrachtjes etc

Het is waar wat je hoort: hoe groter ze worden hoe makkelijker het wordt. Tropenjaren zijn intens. Ik ben nu weer zwanger. En als ik terug kijk naar babytijd van de tweeling vond ik dat helemaal niet leuk. Mensen zien alleen de schattigheid van een tweelingbaby. Maar realiseren niet dat het dubbel zoveel werk is. En half zoveel rust/slaap. Maar nu mijn tweeling naar basisschool gaat is het een groot feest. :) altijd lekker samen spelen en het is leuk om dingen te ondernemen.

Ik zeg ook tegen iedereen ik ben geen baby mama. Laat ze maar groter worden.

Hier ook 7 maanden en het is heel herkenbaar wat je zegt. Is het een idee om misschien hier ergens een appgroep te open, om te kunnen ventileren/ sparren? Weet niet of zoiets al bestaat😅

Mijn meiden worden over een paar weken 2, en ik vond het de eerste 15 maanden het zwaarste. Tuurlijk heeft de dreumes/peuterfase nu ook echt z'n uitdagingen met een tweeling, zeker als ik alleen met ze ben, maar dat ze nu vrijwel alles begrijpen wat ik zeg, ze zelf heel veel kunnen zeggen en dat ze lopen en goed slapen maakt het voor mij over het algemeen echt een heel stuk makkelijker en ook veel leuker! Het wordt echt beter, en dat gaat sneller dan je denkt!

Dat is goed te horen dat het makkelijker wordt ervaren dan het 1e jaar!

Ik zit in een app groep met mama’s die tussen de 6/7 maanden geleden bevallen zijn. Stuur me even een privé berichtje

Ik heb je een verzoekje gestuurd! Ook geïnteresseerd. Wat betreft de topic, het is niet makkelijk, energie technisch niet, emotioneel niet ( schuldgevoel en telkens schakelen met twee kids en twee armen), ze worden ook groter maar hebben meer nodig en dit is net de periode waar ze nog net niet genoeg kunnen en wel zwaarder worden en daar moet je wat mee. Ik hoop dat het makkelijker wordt met tijd. Het is op bepaalde vlakken al makkelijker dan de eerste maanden, maar echt heel makkelijk..geen idee

Herkenbaar hier alleenstaand van bijna 9 maanden tweeling jongens. Gelukkig wel t zelfde ritme en elke avond (dan zijn ze t meest jengelig) hulp. Maar naast t mental emotionele en de vermoeidheid vind ik t met name fysiek echt zwaar. Mijn mannetjes zijn inmiddels 11,4 kilo en elke dag voelt alsof ik aangereden ben. Alles doet zeer van al dat tillen

Heel herkenbaar! Hier twee meisjes van zes maanden en een peuter van twee. We doen het wel echt samen, maar toch voelt het soms wel alsof de dagen afgevinkt worden - soort eat, change diapers, play, repeat. Werk biedt ons allebei wel (welkome) afleiding, maar voegt ook weer een extra verplichting toe. Het is ook gewoon tijdrovend hè? Altijd twee flessen, twee luiers, twee keer omkleden, twee keer voeden ‘s nachts etc. Voor mij voelt het soms alsof ik deze periode moet uitzitten. En daar voel ik me dan weer schuldig over, want je moet toch ook genieten? Ingewikkeld allemaal.

Al 8 maanden Tweeling mama en ben zo moe dat ik alleen maar instemmend kan meescrollen 🤣