Ik word gek van partner..

Wat vervelend voor je zeg. Het klinkt alsof de tropenjaren jullie relatie geen goed doen , wat heel logisch is. Ik kan je aanbevelen om in gesprek te gaan en om de communicatie weer te verbeteren , want een tweeling is echt heftig en dan moet je op elkaar kunnen bouwen. Hij zit waarschijnlijk ook met irritaties dus misschien een goed idee om die eens naar elkaar uit te spreken en te peilen of jullie er samen aan willen werken of in ieder geval meer rekening houden met elkaar? Sterkte ermee. Is niet fijn en vaak ook wel een taboe om te bespreken met vrienden of familie.

Wat ontzettend vervelend voor je dat je in deze positie zit en het is ook niet wat je goed kunt gebruiken als je 27 weken zwanger bent van een tweeling. Ik ben niet verhuisd voor mijn partner maar er zijn wel meerdere momenten geweest sinds mijn zwangerschap van mijn zoontje (en 21 maanden later 2 dochters, nu van 15 maanden) dat ik radeloos was over hoe ik de relatie moest laten werken. Ik heb er zelf een jaar geleden ook een topic over gestart met het onderwerp dat mijn partner niet goed voor zichzelf zorgt. Ik vond het heel moeilijk dat ik tijdens de zwangerschap al het gevoel had dat ik niet voldoende op mijn partner kon bouwen, wetende dat ik later met een tweeling alleen maar afhankelijker van hem zou gaan worden. Op basis van mijn ervaring heb ik een paar tips die misschien voor jou kunnen werken. Ten eerste heb ik op een gegeven moment uitgesproken naar mijn partner dat we het gewoon allebei zwaar hebben en dat de optelsom van wat er allemaal moet gebeuren gewoon te veel is voor ons tweeën. Ten tweede heb ik toen ik 15 weken zwanger was van de tweeling een nachtje voor mij alleen in een hotel geboekt en daarvan ben ik ontzettend opgeladen. Misschien is er iets soortgelijks, bijvoorbeeld in de buurt van waar je eerst woonde, mogelijk voor jou. Sowieso is dit een goed moment om nog te oefenen met kiezen voor jezelf ondanks dat anderen er misschien "last van hebben", straks met twee kleintjes wordt het alleen maar moeilijker maar ook belangrijker. Wat ik ook zou doen is eerlijk zeggen wat voor uitwerking zijn zuchtende reacties op jou hebben. In de woorden van Brene Brown: het verhaal dat ik in mijn hoofd maak als jij dat doet is ... Misschien heeft hij niet door hoe hij reageert terwijl het op jou een heftige uitwerking heeft. Praat er vooral over. Je draagt al meer dan genoeg als je twee baby's aan het bouwen bent. Misschien met de praktijkondersteuner van je huisarts. Je mag mij ook altijd een berichtje sturen, ik ken je partner niet dus je kan zonder enige consequenties even helemaal leeglopen. Een boek wat mij trouwens ook geholpen heeft is Liefde in tijden van Luiers van Jancee Dunn. De oorspronkelijke Engelse titel is iets als how to not hate your husband while having kids. Dit boek gaf mij lucht in de zin van dat het niet gek was dat ik zoveel moeite had met mijn partner. En wat mij en mijn partner tijdens de zwangerschap heeft geholpen is dat we expliciet afgesproken hebben dat we al onze angsten en zorgen over de zwangerschap en daarna het leven met een peuter en twee baby's en alles wat daarbij komt kijken ongefilterd met elkaar zouden bespreken. Het zou kunnen dat er bij hem veel meer speelt dan hij jou laat weten. Als je dat soort dingen met elkaar bespreekt kom je ook weer dichter bij elkaar en helpt het misschien ook extra begrip of mildheid voor hem op te brengen. Wij hebben ook voordat we aan kinderen begonnen expliciet afgesproken om tot alle kinderen twee jaar oud zijn de relatie niet te evalueren. Ik ben vaak heel eenzaam geweest maar nu mijn tweeling inmiddels 15 maanden is en de meeste hormonen ook weer een beetje genormaliseerd zijn is er steeds meer ruimte om elkaar weer leuk te vinden en elkaar net wat meer aandacht te geven. Hoe dan ook lijkt het me heel belangrijk dat jij goed luistert naar waar jij behoefte aan hebt omdat je dat verdient. Heel veel sterkte gewenst met deze lastige situatie ♥️

Wat een fijne reactie! Hier ga ik zeker iets mee doen en ook aan m’n partner laten lezen. Bedankt

Any time! Ik weet hoe verscheurd en verdrietig ik me gevoeld heb dus als ik jou daar maar een beetje mee kan helpen doe ik dat graag!

Is relatietherapie een optie? Gewoon om met een onafhankelijk persoon te praten, zodat zowel jij als hij kunnen zeggen waar jullie tegenaan lopen. Zo’n therapeut kan bepaalde dingen relativeren en kan hem misschien weer inzicht geven in dat het niet niks is wat allemaal op jouw schouders neerkomt: de zorg voor een kind van 1 en zwanger zijn van een tweeling. En straks dus de zorg voor 3 kindjes. Het is voor ons vanaf de zijlijn zonder alle informatie natuurlijk lastig inschatten of jouw partner ook gewoon echt niet in de gaten heeft hoe zwaar het is en wat jij meer van hen verlangd. Dan zou communicatie de oplossing kunnen zijn. En heeft hij gewoon puur even het inzicht nodig dat het echt heel pittig voor jou is en dat dat gezucht van hem, bij een vraag om hulp van jou, ook niet heel fijn is. Soms helpt het als mannen dat even horen van iemand anders dan jijzelf. Of dat het, even heel lullig gezegd, gewoon een zak hooi is, die het eigenlijk wel weet, maar er gewoon geen zin in heeft. In dat geval gaat het ook gewoon niet gebeuren, want als hij er nu niet voor jou wilt zijn, dan sta je er straks met 3 kids ook alleen voor. En dan moet je gewoon voor jezelf kiezen wellicht. Maar ook die conclusie zou ik wellicht trekken mbv een relatietherapeut, of een ander onafhankelijke professional, zoals een praktijkondersteuner bij de HA. Iemand die gewoon jou kan helpen alles ook even op een rijtje te zetten, en die eventueel handvatten kan geven als de relatie nog een kans van slagen heeft.