Mijn partner zorgt niet goed voor zichzelf

Ik heb een tweeling van twee meisjes van 15 weken en een peuter van net twee thuis, dus het is heel gezellig maar ook heel chaotisch. Daarnaast heb ik een partner die al jaren rondloopt met rugklachten en het mentaal ook best zwaar kan hebben. Als het eenmaal niet zo lekker met hem gaat keert hij helemaal in zichzelf en praat zichzelf alleen maar verder de put in. Op mij werkt hij dan een onbenaderbare en overbelaste indruk, wat lastig is omdat er eigenlijk voortdurend dingen moeten gebeuren en ik ook een groot deel van de tijd bezig ben met borstvoeding geven. Ik weet van mijn zoontje dat ik af en toe dingen voor mezelf moet doen omdat ik anders ook steeds negatiever word, maar vaak in de avond zijn de meisjes veel aan het huilen en als ik dan na een uurtje sporten thuis kom tref ik krijsende baby's en een opgebroken en gefrustreerde partner aan, wat bijna vervelender is dan niet iets voor mezelf doen. Als ik tegen mijn partner zeg dat ik ergens mee zit wekt hij altijd de indruk dat hij het zwaarder heeft, zelfs aan het einde van mijn zwangerschap en net na de bevalling. Ik vind het heel vervelend voor hem dat hij het zo zwaar heeft, maar tegelijkertijd word ik er ook heel erg moe van dat hij niks doet om het te veranderen. Toen we in november hoorden dat we een tweeling zouden krijgen heb ik benadrukt dat ik van hem draagkracht nodig heb omdat ik gewoon van hem afhankelijk zal zijn (wat ik al vervelend genoeg vind), maar toen werd hij alleen maar boos op mij. En sindsdien heeft hij zijn rug nog een paar keer flink overbelast en gaat hij nooit dingen doen waar hij zich beter door voelt omdat hij vindt dat hij nonstop dingen moet. Dingen waarvan ik vind dat ze echt wel kunnen wachten of die ik ook zou kunnen doen. Naast dat ik me zorgen om hem maak, baal ik er een groot deel van de tijd van dat ik een partner heb waarbij alles te veel gevraagd is, die vaak geen aandacht heeft voor hoe het met mij gaat, die soms zo'n rothumeur heeft dat ik er liever bij uit de buurt blijf en die voortdurend loopt te zuchten en gapen. Het kost me energie en ruimte die ik daar gewoon niet altijd voor over heb. Hij doet ontzettend hard zijn best en hij doet heel veel heel erg goed, maar ik ben het niet altijd eens met de prioriteiten die hij stelt. Zijn er hier meerlingouders met vergelijkbare situaties of tips?