9 Reacties

één jaar geleden

Hoi hoi. Ik ben 3 weken geleden spontaan bevallen van onze didi tweeling bij 33+4. Het rommelde al een aantal dagen en toen opeens braken mijn vliezen. Moet er wel bij zeggen dat ik bij 24 weken en 26 weken opgenomen ben geweest met dreigende extreme vroeggeboorte. Dus we zijn blij dat we nog een kleine 10 weken verder zijn gekomen.

één jaar geleden

Hoihoi hier mijn verhaal! Op 23 februari 2023 zijn wij trotse ouders geworden van onze zoon en dochter Nathan Alex en Lyanne Rixt. Een hele verrassing tijdens de eerste echo bij de verloskundige. Het was er niet een maar het waren er 2! De hele zwangerschap verliep op wat misselijkheid en overgeven na vlekkeloos. Met 38 weken had ik een afspraak met de gynaecoloog om de inleiding te bespreken omdat het ziekenhuis je met een tweeling niet graag langer laat lopen dan 38 weken, dit omdat ze de groei van de baby's minder goed kunnen volgen. Tijdens de afspraak even gekeken naar de baby's en naar de hartjes kunnen luisteren. Na de echo heeft de gynaecoloog ook even gevoeld hoe het met mijn baarmoedermond was, deze zat nog dicht maar was al wel week. Afgesproken dat als er plaats was ik mij donderdagavond zou melden voor het plaatsten van een ballon. Zo gezegd zo gedaan, donderdagmiddag gebeld of er plaats was. Zeker was er nog plek en ik mocht mij om 19.00 uur melden. Nog even snel boodschappen gedaan en wat gegeten. Tijdens het eten begon ik al wat menstruatie achtige krampen te krijgen. Eenmaal op de verloskamers aan de ctg gelegen en gekeken of ik al wat ontsluiting had. Blijkbaar had het dinsdag de boel in gang gezet want ik lag ondertussen met 2cm bij de verloskundige. Ballon was geplaatst en weer opnieuw een ctg om te kijken hoe de baby's op de ballon reageerden. Dit was allemaal goed en toen ben ik naar mijn kamer gebracht. Afscheid genomen van mijn man (die sliep thuis zodat hij iig nog een beetje nachtrust kreeg) om 2.00 uur 's nachts ben ik de ballon verloren en om 6 uur werd ik gewekt om te kijken hoe het er voor stond. Met al mijn spul weer terug naar de verloskamers en daar bleek ik al zo'n 4 cm ontsluiting te hebben, genoeg om mijn vliezen te breken en dat hebben ze toen ook gedaan. Tot een uur of 14.00 geen problemen en ik voelde eigenlijk ook geen weeën ondertussen zat ik al wel op 7 cm. Tegen het eind van de middag werd de pijn wel dusdanig heftig en snel op elkaar dat ik het niet meer weg kon puffen en heb ik dus om pijnstilling gevraagd. Ik had gevraagd om een morfine pomp en dat gaf gelijk een verlichting in de pijn. Na heel wat persweeën kwamen we er achter dat de baby's toch wat te groot waren en ik een knip nodig had. Mee ingestemd en de knip werd gezet. Niet veel later werd Nathan om 19:59 geboren met een gewicht van 3045 en 49 cm lang. Maar toen gebeurde het, alle weeën waren weg gevallen en tijdens het zetten van de knip hadden ze een ader geraakt. Gynaecoloog er bij en die zei ja normaal hechten we alles na afloop maar omdat het zo erg bloed hechten wij het nu eerst. De kleine meid ligt nog vrij hoog dus we kijken het even aan en we zetten de weeënopwekkers weer voluit aan. In de tussentijd Nathan op mijn borst de fles gegeven en het was nu wachten tot de weeën weer kwamen. En die kwamen! En snel achter elkaar. Na een aantal keer persen kwamen daar de vliezen van Lyanne. Hechtingen zijn weer doorgeknipt en na een aantal keer persen was daar om 21:54 uur Lyanne met een gewicht van 3145 en 47 cm lang. En net als je denkt dat was het hele avontuur moest de placenta ook nog geboren worden. Na nog eens 20 min persen en heel wat bloed verder is er besloten om de placenta operatief te verwijderen. Eenmaal op de ok kwamen ze er achter dat deze wat vergroeid was met mijn baarmoeder. Daarnaast kromp mijn baarmoeder na het verwijderen van de placenta niet snel genoeg waardoor ik veel bloed verloor. Ze hebben een ballon en een tampon geplaatst en ik werd wakker op de ic. Ik had al met al 3l(!) bloed verloren. Toen mijn man op de ic kwam met de kinderen stond hij met tranen in zijn ogen. Het eerste wat hij zei was alsof ik de dood in de ogen had gekeken. Ondanks dat ik 3l bloed had verloren voelde ik mij redelijk en kon niet wachten om beide kindjes te zien. Deze deden het overigens erg goed! Een apgar score van 9 10 en 10 beide! Na een aantal dagen ziekenhuis en een bloedtransfusie mochten we naar huis. Daar kwamen we er helaas achter dat ik ook nog eens een blaasontsteking had opgelopen. De kraamweek was voor ons 4en echt een hel maar gelukkig doen de kinderen het super 🥰 na 1,5 week zaten ze al over hun geboortegewicht heen en ondertussen zijn ze bijna 8 weken oud. Nathan weegt nu ongeveer 4680 gram en is 54,8 cm en Lyanne weegt ongeveer 4525 gram en is 53,3 cm Dit zijn onze eerste kinderen en de bevalling was een hele rollercoaster. 3 diensten mee gemaakt met de bevalling in het ziekenhuis maar wel ontzettend blij dat ik in het ziekenhuis was

één jaar geleden

Ik ben precies met 36 weken natuurlijk bevallen. Zou anders met 36.3 ingeleid worden, maar is niet meer nodig geweest. Mogelijk is het versneld doordat de gynaecoloog een dag voor mijn bevalling getoucheerd heeft om te kijken of er überhaupt al ontsluiting was. Ik had op dat moment al 3 cm en nadien is het meer gaan rommelen. Snachts is het doorgezet en de volgende ochtend zijn ze 8min na elkaar geboren.

één jaar geleden

Ik ben ingeleid bij 37.2 en ze zijn geboren bij 37.4 ik was nog helemaal top fit voor de inleiding. De reden van inleiden was dat 1 van de twee kleiner zou zijn is ze nog steeds en verder had ik 1 grote wens en dat was geen keizersnede en dat was voor de gynaecoloog ook een reden dat ze het liever niet over het weekend heen wilden tillen aangezien de kans op keizersnede groter is bij 38 weken. Mijn eerste bevalling duurde ook lang dus ging ze daar ook een beetje van uit

één jaar geleden

Op 36+6 werd ik ingeleid omdat de ene niet goed meer groeide. De eerste kwam vaginaal en de tweede met een spoed keizersnede omdat ze dwars kwam te liggen toen ze meer ruimte had. Met 35 weken al 3 cm ontsluiting maar t zette niet door

één jaar geleden

35+6 zijn mijn onderste vliezen (deels) gescheurd. Helaas kwam de bevalling die dag niet op gang en bleek er de volgende ochtend meconium in het vruchtwater te zitten. Dus uiteindelijk wel ingeleid en met 36+1 (net na middernacht) natuurlijk bevallen van mijn zoon en dochter. Zij is in stuit geboren.

één jaar geleden

Bij 34+6 brak mijn vlies van baby 1 (Bodhi) rond 2uur sochtends. Zijn naar het ziekenhuis gegaan en ctg enz. En moest min 48uur in het ziekenhuis blijven. Als de weeën dan niet doorzetten mocht ik naar huis, maar precies 24uur late kwam het toch echt op gang. Ben uiteindelijk om 11:00 van bodhi bevallen en 11:09 van Lucas. Lucas is zelfs met vruchtzak en al geboren. Helaas bij het willen maken van een foto brak die alsnog. Dus hij is ‘met de helm op’ geboren. Was best wel zenuwachtig voor een natuurlijke bevalling van een tweeling in m’n zwangerschap. Maar als ik er nu op terug kijken zou ik het nooit anders hebben willen doen. Dacht ook dat ik heb wel zonder pijnstilling kom, maar toch voor een ruggeprik gekozen en zou dit ook niet veranderen. Het idee voor m’n bevalling over een ruggeprik voelde als een teleurstelling, maar nu ik er wel voor gekozen heb gaf het me juist rust op dat moment. Ik kon de weeën niet meer weg puffen en na de prik kon ik rust nemen en weer helder na denken. En het mooie in Nederland is is dat je je persweeën wel voelt. Dus dan heb je weer het gevoel dat je naar je lichaam luisterd. Uiteindelijk dus met precies 35 weken bevallen. En kijk er heel goed op terug. Ik denk wat je ook doet het altijd goed is en je (moeder) gevoel altijd moet vertrouwen. Mijn gevoel zei sinds begin zwangerschap dat ik ben 35/36 weken zou bevallen en zo zie je maar dat klopt ook nog.

één jaar geleden

Met 35 weken ingeleid vanwege het niet voelen meer van de kindjes en ze zagen op de groei echo dat ze niet meer gegroeid waren. Placenta bijna op. Om 1 uur de vliezen gebroken. Eerste geboren in hoofdligging om 16.07 en de 2e is in stuit in de vruchtzak geboren om 16.18 uur. Heel snel gegaan dus :) ik ben blij dat ik een normale bevalling heb kunnen doen want ik had veel schrik voor een keizersnede. Ruggenprik werkte niet dus uiteindelijk zonder pijnbestrijding de bevalling gedaan.

één jaar geleden

Met 35 weken spontaan bevallen. Het was een bevalling van 3 uur in totaal. 21.00 thuis eerste wee, 22.45 was ik in het ziekenhuis met 6 cm ontsluiting en een uur later om 00.01 en 00.11 zijn onze jongens geboren. Eerste baby in hoofdligging en tweede baby in stuit.