Pittige tijden

Wij hebben een tweeling van 4 maanden en een peuter van net 3 jaar. En ik vind het echt heel pittig. De meisjes slapen overdag weinig. Of om en om. Ik krijg ze niet boven in bedje overdag. Of even in de wagen. Ze huilen voor mijn gevoel ook veel. Even met ze wandelen zit er niet in. Want ze kunnen niet even rustig in de wagen liggen. Het is dan meteen huilen. Sinds een paar dagen kunnen ze zichzelf wel een beetje vermaken in de wipstoel. Ook de peuter vraagt veel aandacht. Wat natuurlijk logisch is. Ik vind het zo lastig om te ballen soms hoog te houden. Maar ook om een ritme te vinden. Ik heb ook niet altijd zin in mensen over de vloer. Hoe ontzettend lief ook dat ze willen helpen. Ik wil ook weleens alleen zijn. De peuter gaat regelmatig nog naar opa en oma. Ook daar voel ik mij dan schuldig over. Het genieten is veel minder als bij mijn zoontje. Ik weet niet zo goed waarom ik dit hier neer zet. Maar misschien heeft iemand de gouden tip. Of gewoon herkenning is al fijn.