Schuldgevoel

Wees niet te hard voor jezelf, je doet wat in je macht ligt. Nu een voor een "vermaken", als ze straks wat groter zijn gaat het makkelijker samen. Als ze de prikkels aan kunnen is er niks mis met wandelen en wat koffie drinken. Alleen maar goed toch, nieuwe omgeving dus zien ze weer andere dingen.. Wij hebben een peuter en dan een tweeling van 7 gecorrigeerd 2,5 week. Met 2 handen en 3 kids kom je altijd een hand te kort ;) maar we doen wat we kunnen en ik denk dat die kleintjes dat ook voelen 😘

Lieve mama, Ik herken je verhaal erg. Ik heb ook een prematuur geboren tweeling en ben ook veel alleen thuis. Ik voel me ook schuldig als ik eentje optil en de ander blijft huilen. Alleen dit is wel een beetje wat erbij hoort. Meer handen heb je niet. Wat ik doe als ze allebei jengelig zijn is met ze op de bank gaan zitten. Eentje in voedingskussen naast me en de ander op de borst. Dan zijn ze allebei in de buurt en kan ik ze allebei aandacht geven. En vraag hulp op de dagen dat je alleen bent! Al is het maar iemand die ook een kindje vast kan houden om de troosten. Ik heb dit in het begin niet gedaan omdat ik dacht dat ik het wel zelf kon. resultaat is dat ik overbelast ben. Dus ik vraag nu de dagen dat ik alleen ben altijd hulp. Tweelingen leren sneller dat ze op hun beurt moeten wachten omdat je ze simpelweg niet tegelijk kan pakken, en ik denk niet dat ze doorhebben hoe we de aandacht verdelen. Denk ook om jezelf lieve mama want daar hebben de kindjes ook meer aan! Liefs❤️

Ja hier ook hoor . Heb 1tje met reflux problemen etc. Heeft de eerste maanden uuuuren aan een stuk gehuild. Had haar continu op de arm en het ander is zo een braaf dus die lag ook maar altijd neer.. Als ze alle 2 aandacht nodig hebben is het 1 in de draagzak en de ander op de arm.. in de zetel elk op ene arm. Ik kan ze wel alle 2 samen vasthouden, misschien daar op oefenen 😁 Ik ben ook altijd alleen thuis want man is werken. Als tweeling mama wordt je creatief 🙈 En dit zal wel gemakkelijker worden als ze ouder worden en je ze niet altijd op de arm moet vasthouden

Ooh ja, heel herkenbaar. Zijn ook studies die aantonen dat meerlingmoeders tijdens de ‘tropenjaren’ veel meer stress en schuld ervaren dan eenlingmoeders. Je vindt je weg er wel in denk ik. Ze weten niet beter dat je je aandacht moet verdelen. Even veel aandacht geven betekent niet letterlijk even veel tijd aan ze besteden. Soms heeft de een meer troost nodig dan de ander. En dat wisselt. Hier zijn ze nu 3 jaar. Extreem prematuur geboren en een 2 weken eerder thuis. Ze hebben al vanaf dag een allebei andere zorg nodig. BijvZ Een wilde liefst alleen op ons slapen. De ander raakte enorm overprikkeld van lang vastgehouden worden dus sliep in bedje. Ondertussen heb ik geleerd dat hele tijd aan staan voor beide niet altijd beste kwaliteit oplevert. Dus soms dat koffietje hoef je echt niet om te balen als je het nodig hebt.