3 Reacties
7 maanden geleden
Gefeliciteerd! Dat zal wel een schok geweest zijn. Bij mij destijds wel in ieder geval. We moesten echt heel erg wennen aan het idee en het duurde wel even voor we er blij mee waren. De zwangerschap is wel pittiger inderdaad, vooral als je al een kleintje hebt. Aan het einde kon ik niks meer betekenen in de verzorging voor onze oudste. Spelen op de grond of naar bed brengen kon niet meer vanwege de grote buik. Met werk heb ik veel in de ziektewet gezeten. Ik geloof dat ik vanaf 12 weken al naar 6 uur per dag ging en vrij snel daarna halve dagen gaan werken. Vanaf 30 weken was ik met verlof en dat klinkt vroeg maar geloof me, daar ben je aan toe tzt.
Vooral echt heel veel rust nemen naarmate het fysiek zwaarder wordt, voor zover dat kan met een dreumes.
Mijn tweeling is geboren met 36 weken en ze zijn nu 4 maanden (3 gecorrigeerd). Het is op momenten echt wel zwaar, bijvoorbeeld als ze beiden huilen met naar bed brengen. Maar 2 van die kleintjes bij je is echt waanzinnig en ik zou het never nooit gemist willen hebben! Ook kijk ik zo erg uit naar de komende jaren, als ze echt die tweelingband gaan ontwikkelen.
Verder hebben we geregeld dat ik niet zowel de baby's als de oudste tegelijk hoef te doen, want dat is echt niet te doen (vind ik dan). Zo krijgt onze oudste ook nog voldoende aandacht en kan ik gewoon focussen op de kleintjes.
De beren op de weg zijn reëel, maar je komt er uiteindelijk doorheen en je gaat jezelf nog verrassen met hoeveel je aankunt! Succes
7 maanden geleden
Gefeliciteerd! Wij hadden een dochter van 9 maanden toen ik zwanger raakte van de tweeling. Ik heb een di-di zwangerschap van een eeneiige tweeling gehad. De zorg kon ik gewoon door blijven doen, alleen vanaf 30 weken heb ik het tillen van haar zo veel als mogelijk uitbesteed. Ze liep gelukkig met 13 maanden al dus ze liep ook veel stukjes.
Ik heb tot 32 weken 18 uur per week doorgewerkt. Ik dutte mee met m’n dochter tussen de middag. Ik was die eerste weken ook intens moe, maar dat werd in het tweede trimester beter.
Uiteindelijk bevallen met 35 weken van onze twee jongens en nu zijn ze eind maart 1 jaar oud geworden 🥳.
Wij hebben de eerste 7 maanden elke dag hulp van familie gehad met de flesjes. Daar plukken we nog steeds de vruchten van, want de jongens zijn ‘vreemde’ handen gewend en totaal niet eenkennig.
Het eerste jaar vond ik echt pittig, mede door een gemiste KMA, maar nu is het echt genieten! Ze zijn zó leuk, individueel en samen 🥹.