Afgelopen maandag ben ik met 32 weken bevallen na het spontaan breken van mijn vliezen. Ik begon in zh A, werd voor de bevalling doorgestuurd naar zh B. In B ben ik bevallen en omdat er een tekort aan apparaten is en personeelstekort kon 1 van de tweeling niet bij mij blijven in het ziekenhuis. Baby 2 is overgeplaatst naar zh C en ik blijf deze week met Baby 1 in zh B.
Elke dag wordt gekeken of ze bij elkaar kunnen maar tot nu toe is dat niet gelukt. Er is gewoon geen ziekenhuis met plek voor ons (een nicu en een high care plek). Thuis hebben we nog een peuter van 2,5, die nu is opgevangen maar ik mis hem vreselijk. Mijn partner pendelt tussen thuis en de twee baby’s en slaapt bij baby 2 op de nicu. Ik slaap bij baby 1.
Vandaag heb ik baby 2 voor het eerst na de bevalling weer gezien (3 dagen later) en ben ik in de namiddag weer terug naar baby 1 gegaan. Het is slopend en vermoeiend. En vreselijk verdrietig. Ik ben zoekende naar hoe we dit kunnen doen zodat we dit volhouden op lange termijn, maar ik wilde vooral even mijn verhaal kwijt.