We zien op tegen het eerste jaar

We weten sinds een paar dagen dat we in verwachting zijn van een tweeling. We hebben al een pittige meid van 1.5 en we schrokken dus behoorlijk van het nieuws. De reden hiervoor is dat mijn man de babytijd niks aan vindt, wat ik volledig begrijp en dat mag ook. Ik had me dus voorgenomen om de zorg voor de baby zoveel mogelijk alleen te doen, maar met twee gaat dat niet lukken. We zien er dus behoorlijk tegen op. Hoe ervaren andere tweelingouders dit of hoe hebben jullie dit ervaren? We kunnen maar weinig vinden over het niet hebben van een roze wolk gevoel. Natuurlijk zijn we blij dat er twee gezonde hartjes klopten, maar we genieten nog niet van de zwangerschap omdat ze zorgen en angst nog overstijgen.