Op 25-10 kwamen we er na 9+5 weken achter dat het hartje bij 8+3 gestopt was. M’n wereld stortte in, we hadden er bijna 2 jaar en vele ziekenhuisbezoeken over gedaan om zo ver te komen. Een week later kon ik bij de gynaecoloog terecht en we kozen voor medicatie. In het weekend heb ik de medicatie genomen en er gebeurde, behalve enorme krampen, vrij weinig. Ik had wel wat bloedverlies maar niet de echte miskraam. Een week later heb ik gebeld en kreeg ik nieuwe medicatie. Opnieuw in het weekend de medicatie ingebracht. Er gebeurde iets meer maar ook nu bleef de echte miskraam uit. Het bloeden stopte zelfs bijna toen ik op woensdag opeens m’n baby’tje in m’n wc papier vond. Zonder vruchtzak zonder bloeding. Dit was een opluchting maar ik was me meteen bewust dat niet alles eruit was. Op donderdag(2 weken na de eerste keer bij de gynaecoloog) had ik een controle echo. Het was inderdaad niet schoon maar er zat nog maar 12mm en dat was onder de grens van 15. We zouden het nog een week tijd geven. Vandaag was die week voorbij. Ik ben vorige week van donderdag op vrijdagnacht enorme stolsels verloren en ook maandag kwam er nog iets uit. Ik dacht dus wel schoon te zijn. Wat blijkt vandaag, het achtergebleven weefsel lijkt nog wel groter op de echo dan vorige week. Nu meette de gynaecoloog 13mm. Er was volgens hem weinig andere optie over dan currretage. Ik wordt hopelijk morgen gebeld en hij ging proberen of het binnen een week kan ingepland worden. Pff ik ben even helemaal van slag. Ik hoopte en dacht zo dat alles eruit was, alweer een flinke tegenslag. Iemand die dit zelfde ervaren heeft? En hoe zijn de ervaringen met curretage? Ik wilde dat eigelijk niet maar zie nu geen andere uitweg meer.
Sorry voor m’n lange bericht maar moest het even kwijt😞