Bang voor verwijderen eileider - bbz

Hoi Sophia, Wat rot dat je dit mee moet maken… Ik heb de operatie helaas meegemaakt in mei. Als ik terugkijk heb ik vooral alles eromheen als heel vervelend ervaren; de onzekerheid en natuurlijk de plotselinge overgang van super blij naar heel verdrietig. Ineens vaste klant in het ziekenhuis (waar ik vanaf geboorte nooit meer voor mezelf was geweest). En omdat je zelf ineens in gevaar bent is er ook niet echt tijd voor verdriet. De operatie zelf vond ik heel spannend, maar bij mij was inmiddels (na mtx) alsnog mijn eileider gesprongen dus het kon niet anders. Iedereen in het ziekenhuis was erg lief en van de operatie ben ik snel hersteld. Wil je nog iets anders weten? Ik weet niet of je daar oo zit te wachten, maar ik heb veel gehad aan andere topics over bbz op deze app. Die kun je eventueel ook nog opzoeken.

Heel erg bedankt voor de reactie. Wat ontzettend vervelend dat je na die medicijnen alsnog een eileider hebt moeten laten verwijderen. Ik had gelezen dat die medijnen ook best wel heftig zijn. Die rollercoaster van emoties herken ik ook heel goed. Van idd blij, naar verdriet en eerst hopen dat ze het toch verkeerd hebben gezien, terwijl ik nu in een keer hoop dat ik een miskraam krijg. Wat misschien wel heel erg verkeerd klinkt. Mijn vriend en ik hebben hele grote ruzie gehad en ik zit nu met de hond in een vakantiehuisje. Ik wil hem eigenlijk voorlopig ook niet meer zien. Ik hoop natuurlijk dat het hcg morgen is gedaald, maar in het geval dat dit niet zo is. Heb jij tips hoe ik me zou kunnen voorbereiden? Ik ben daar namelijk helemaal alleen (op de hond na). Is het bijvoorbeeld wel mogelijk om de hond uit te laten? Zijn er dingen die je echt niet kan vlak na de ingreep?

Ik heb op 1 mei een spoedoperatie gehad. Hcg was torenhoog maar niets in de baarmoeder te vinden, wel bloedingen inwendig te zien en ook flinke klachten daarvan gehad. Bij mij was het een "zeldzaam" geval waarbij het op de eierstok zat. Hier hebben ze toen een stukje vanaf kunnen halen, waardoor ze de eierstok konden sparen. Over het algemeen lees ik heel veel dat het in de eileider zit en die inderdaad wordt weggehaald. Maar heb ook veel verhalen gelezen dat de andere eileider deze functie moeiteloos overneemt en dat het je kansen erna niet echt zou verlagen. Mocht je een operatie krijgen, neem erna goed je rust. Zowel fysiek als mentaal, om het een plekje te kunnen geven. Dat is wel echt belangrijk. De operatie an sich is voorbij voordat je het weet en merk je niks van. Het gevoel als je wakker wordt is wel heel gek. Je bent ineens niet meer zwanger + moet herstellen van een operatie. De eerste 24u erna vond ik het heftigst . Na circa een week kon ik fysiek het meeste wel weer doen, alleen mijn energiepeil is lang laag gebleven.

Bedankt voor de uitgebreide uitleg. Wat vervelend dat je een spoedoperatie moest hebben. Kreeg je pas heel laat klachten? Of werd er pas laat gekeken? Ik heb zelf geen klachten. Voel me buik af en toe wel, maar heb zeker geen pijn. En alles ligt nu natuurlijk onder een vergrootglas. Ik heb wel heel veel verhalen gehoord van mensen die nog gewoon zwanger zijn geworden na het verwijderen van een eileider. Maar heb ook gelezen (o.a. op de site van freya) dat als iemand een beschadigde eileider heeft, dat die persoon nog maar 60 procent kans heeft tov iemand die nog 2 gezonde eileiders heeft. Ik heb in ieder geval voor de komende week genoeg eten ingeslagen, zo dat ik geen boodschappen hoef te doen. En veel kant en klare maaltijden voor in de vriezer. Mocht het morgen toch niet nodig zijn, komt het vroeg of laat toch wel op.

Hoi Sophia, Wat klote dat je hier doorheen moet gaan😢 Ik heb in juli na een afwachtend beleid een kijkoperatie gehad waarbij mijn eileider is verwijderd. Het is bij mij geen spoed geweest, mijn waardes waren gestegen maar geen interne bloeding gehad. De eerste 2 dagen had ik veel last van de wondjes, rechtop lopen was echt gevoelig en ik kon een beetje schuifelen door het huis. Het voelde allemaal ook erg beurs en was ook heel moe van de operatie. Ik had er niet aan moeten denken om boodschappen te doen en te gaan koken of iets in het huishouden te doen, dat heeft mijn vriend echt allemaal voor mij opgepakt en familie/vrienden als hij aan het werk was. Na 3 dagen ben ik een klein stukje naar de supermarkt heen en weer gelopen, dat was niet pijnvrij maar wel mogelijk. Daarna moest ik wel echt op de bank liggen en bijkomen. Dus nog steeds geen huishoudelijke activiteiten. Na 5 dagen heb ik weer rustig een klein stukje gefietst, maar viel me echt behoorlijk tegen. Elke hobbel voel je ineens in je buik. Na anderhalf week ging dit een stuk beter, maar het was echt pas pijnvrij na 3,5 week. 7 dagen na de operatie ben ik weer 2 uurtjes gaan werken, ik ben fysio en heb toen oefentherapie gegeven. Na 9 dagen 2 uur behandelingen, maar ook dat was wel echt het maximum om te doen. Ik ben nu 5,5 week verder en kan nagenoeg weer alles doen. Ik moet nog wel rekening houden met m’n energie, dus niet superveel op 1 dag plannen maar het gaat steeds een stukje beter. Ik voel nog wel steeds linksonderin mijn buik af en toe wat en zeker als ik teveel heb gedaan. De tips die ik je kan geven: - zorg dat je van tevoren eten in huis hebt en alvast klaargemaakt zodat je alleen op hoeft te warmen. - voldoende paracetamol, ik slik het normaal nooit maar heb het echt nodig gehad. - menstruatieondergoed! Je bloedt iets na de operatie en dat maandverband zit tegen je wondje aan en dat is echt vervelend. - laat familie en vrienden je helpen de eerste dagen. Laat maar gerust weten als je meer vragen hebt. Liefs

Ik kwam pas bij 5,5 week achter de zwangerschap. Had rond mijn nod een flinke bloeding gehad en dacht mild ongesteld te zijn geweest. Achteraf gezien dus een heftige innestelingsbloeding vanwege de verkeerde plek. Dagen na de positieve test begon bruinverlies, dat hield licht aan. Echo rond de 8 weken gepland, die naar voren gehaald wegens het bruinverlies. Dag voor de geplande echo waren we naar de efteling. Daar op einde van de dag mega heftige krampen met gevoel van flauwvallen op de terugweg, toen kreeg ik echt het gevoel dat het niet goed zat. De krampen trokken uiteindelijk weg, en de dag erna stond sowieso die echo op. Smorgens nog gebeld met de vlk vanwege flinke pijn in de buik, maar toen werd naar de krampen gerefereerd en gingen geen alarmbellen af.. smiddags bij de echo bleek het foute boel. Ik heb dus lang geen klachten gehad op het bruinverlies na, maar toen de inwendige bloeding eenmaal begonnen was (getriggerd door die drukke dag efteling, toen is het inwendig waarschijnlijk begonnen) werden de klachten ook gelijk heftig. Wel heel fijn dat ze je zo in de gaten houden. Mocht het om een bbz gaan, dan hebben ze je tenminste al in beeld. Ja, de verhalen zijn heel wisselend. Maar wel overwegend positief gelukkig. Slim, van die boodschappen! Je kunt je er in ieder geval op voorbereiden in dit geval, dat is ergens wel fijn. Maar daardoor wel langer de tijd je druk te maken. Succes morgen 🍀

Bij mij is de linker eileider uiteindelijk verwijderd na ongeveer een week afwachten. Het hcg niveau daalde in mijn geval wel iets maar niet voldoende. Ik was zelf op het moment vlak voor de operatie ook erg emotioneel en angstig. Het is ook niet alleen maar een operatie, maar tegelijkertijd ook een verlies. Het is dus niet raar dat daar allerlei emoties bij los komen. Gelukkig ben je in het ziekenhuis in goede handen. Ik kijk er in ieder geval ondanks de omstandigheden wel goed op terug. Het herstel is denk ik voor iedereen een beetje anders. Neem er de tijd voor om goed te herstellen en rustig op te bouwen zowel fysiek als emotioneel. Schrijf eventuele vragen (en de antwoorden) op dan kun je niet vergeten ze te stellen, blijven ze minder in je hoofd en kun je het later terug lezen.

Hey hoe is het gegaan gister? Was je hcg gezakt of toch operatie?

Hoi iedereen nog heel erg bedankt voor de tips en voor het delen van jullie ervaringen. Ik vond het heel fijn om te lezen, maar nog niet de puf gehad om wat te schrijven. Mijn hcg was vrijdag nog verder verhoogd, waardoor ze vrijdag toch zijn gaan opereren. Tijdens de operatie hebben ze niks kunnen vinden, dus er is ook geen eileider oid verwijderd. Ook hebben ze toen een stukje weefsel uit me baarmoeder gehaald, om te kijken of ze hier wat in konden zien, maar ook dit kwam negatief terug. Morgen moet ik weer terug naar het ziekenhuis en gaan ze weer een bloedonderzoek en een echo doen. Moet zeggen dat ik het allemaal heel raar vind. Ik had vandaag nogmaals gevraagd of er een kans zou zijn dat ie toch in me baarmoeder zou zitten en verder zou kunnen groeien, waarop ik vandaag het antwoord kreeg dat het theoretisch wel mogelijk kunnen zijn. Terwijl ik hiervoor nog te horen heb gekregen dat het echt niet kon. Me hcg was te hoog met wat ze zagen in de baarmoeder. Heb afgelopen dagen ook niet gelet op wat ik binnen heb gekregen aan eten en drinken en bovendien ben ik ook onder algehele narcose geweest. Ik weet dat de kans extreem klein is dat het een succesvolle zwangerschap kan zijn, maar als ik had geweten dat die kans er wel was, hoe klein ook, had ik veel beter opgelet met wat ik had gegegeten en gedronken. Maar ja kan het nu niet meer veranderen. Nu weer afwachten op wat ze morgen gaan vinden 🤞.

Hoi Sophia, Jeetje wat een onzekerheid! Maar de wisselende verhalen zijn helaas ook voor mij herkenbaar, blijkbaar hoort dat er een beetje bij. Ik begrijp ook de hoop die beschrijft, natuurlijk blijf je hopen op een gezonde zwangerschap totdat bewezen wordt dat het niet zo is! Ik hoop dat wat de uitkomst ook gaat zijn dat je er de tijd en de ruimte voor kunt nemen om het allemaal te verwerken. Ik had daar in ieder geval best even voor nodig… Veel sterkte!

Oh wat een onzekerheid allemaal! Logisch ook dat je ergens blijft hopen op een goede afloop. Heel veel succes de komende dagen en hopelijk krijg je snel opheldering.

Hoi Sophia, hoe is het nu met je?