Eerste zwangerschap, meteen miskraam

Ik heb gisteren ook met 6+2 te horen gekregen tijdens de echo dat het niet goed zit. Ik ben 27 jaar en dit zou ook mijn eerste kindje zijn. Na 10 maanden proberen was ik dolgelukkig toen ik eindelijk een positieve test had. Helaas mocht het niet zo zijn. Ik heb al 4 dagen last van licht bloedverlies. Het ergste moet nog komen dus.. en ik voel mij al zo verschrikkelijk..

Ik ben 33 en onze eerste zwangerschap is in januari ook uitgelopen op een miskraam. Het waren een paar hele zware dagen, zeker dag 3-4 toen de hormonen op z'n kop gingen. Veel huilen, ijs/chocolade en series hebben me er doorheen getrokken. Na 2 weken kregen we groen licht om weer te beginnen van de gynaecoloog. Dat geeft me nu een richting in mijn leven. Mijn kinderwens is vele malen sterker geworden dan voor de zwangerschap, dus hopelijk hoeven we niet te lang te wachten. Ik ben overigens (achteraf) wel blij dat het de eerste ronde niet gelukt is. Er kwam toen veel verdrongen pijn naar buiten zetten. Sterkte in de komende tijd... 🫂

Zo dan zitten wij helemaal in hetzelfde schuitje. Wat erg voor je. Als ik je kan steunen, let me know!

Ohh wat erg dat je dit hebt moeten meemaken, maar wat sterk dat je hier juist je kracht uit hebt kunnen halen. Ik vind het zo fijn om te lezen dat je je drive weer hebt kunnen vinden. Ik voel me nu zo leeg.. letterlijk en figuurlijk. Ik zou graag weer willen beginnen; maar weet gewoon niet waar? Na 2 weken is wel snel, wat fijn! Mocht dat gewoon na het bloeden weer? En ben je dan begonnen met ovulatietesten? Is dat dan dag 1 bloeden dag 1 van je nieuwe cyclus of hoe moet ik dat zien? Als je het niet wil delen ook begrijpelijk hoor!

In theorie is dag 1 van bloeden dag 1 van je nieuwe cyclus. Maar er klopte niks van die cyclus. Ik heb geen ovulatietesten gedaan, maar heb heel duidelijk ovulatie gevoeld die eerste cyclus. Precies 14 dagen later begon de menstruatie, 9 dagen achter op schema. Deze nieuwe cyclus lijkt weer op normaal schema te lopen. Ik denk dat ik zondag ovulatie heb gehad, maar het was veel minder duidelijk dan die eerste cycles 🤷🏻‍♀️ Ik heb een echo gehad ter controle, maar als er geen bloeding meer is en je een negatieve test hebt mocht het ook van de gynaecoloog. Ik had deze afspraak nog staan dus ben gewoon gegaan. Dat heeft me toen wel gerustgesteld, dus ben blij dat ik ben gegaan.

Als eerste wil ik je heel veel sterkte wensen. Wat een rollercoaster stap je zo ineens in he…. Ik ben (bijna) 30 en mijn eerste zwangerschap liep ook uit in een miskraam met 5 weken en een x aantal dagen. Iets wat al niet vanzelfsprekend leek bleek nóg moeilijker te zijn dan gedacht, toch testte ik 2,5 maand later weer positief en leek dat allemaal goed te gaan. Helaas was ons kindje niet levensvatbaar door meerdere fysieke en een chromosoom afwijking en hebben we besloten hem te laten gaan met 17 weken. Hij had het onwijs moeilijk, en ik ben op 7 mei 2024 van ons eerste zoontje Anthony bevallen. Binnenkort zal zijn eerste Jaardag zijn. Toch raakte ik 3 maanden later weer zwanger maar bleek dit een missed abortion te zijn en uiteindelijk heb ik die miskraam met 10+2 weken gehad in september afgelopen jaar. Ik wil jou absoluut niet ontmoedigen of bang maken met mijn verhaal, want wij hebben gewoon echt zwarte sneeuw gezien en onwijs veel pech gehad. Wat ik er wel mee wil vertellen; na de missed abortion in September waren zowel ik als mijn partner volledig ontmoedigd, zowel hij als ik voelde ons eenzaam. Ookal maakte we hetzelfde mee, gevoelsmatig lag het nou eenmaal anders omdat het niet in zijn lichaam afspeelde. Na een avond goed praten met elkaar kwamen we met de conclusie; we gaan het komende jaar niet aan onze kinderwens werken maar we gaan de 3 verliezen van het afgelopen jaar eens goed verwerken, want met iedere nieuwe zwangerschap stond dat toch aardig op een laag pitje. Nou zo gezegd zo gedaan zou je denken toch? Wij tenminste wel…. Alle testen de deur uit en voor het zingen de kerk uit, niks doen rond vruchtbare periode. Tot ik in begin november bij mijn vriend weg wou (dit is mijn nr 1 zwangerschapskwaal) uiteindelijk besloten we samen om een test te halen en de volgende ochtend toch een zwangerschapstest te doen, en wat denk je? Zwanger. Daar waar we een jaar geleden echt zouden popelen en volledig op de ‘roze wolk’ zouden zitten zaten we nu vol angst, we hebben namelijk bij ons eerstgeboren kindje met een erfelijke variant van zijn chromosoom afwijking te maken en als dit kindje (als het zou blijven plakken want dat was ook maar de vraag) deze afwijking ook zou hebben zouden we het laten gaan om een medisch leven te besparen. Er ging teveel door ons hoofd en bovenop dat alles ben ik bekend met een HG zwangerschap, om het verhaal niet nog langer te maken. Ik ben op dit moment 17+2 weken zwanger, ons kleine mannetje is gezond, actief, en sterk! Ik voel hem volop bewegen en wij zien hem echt als het meest onverwachte cadeautje van boven ✨ ookal voelt het voor ons nog erg onwerkelijk, dit kindje gaat hoogstwaarschijnlijk geboren worden🩵 Dit is en blijft onwijs moeilijk, maar ik kan nu eindelijk zeggen dat het vertrouwen begint te groeien! Wat ik vooral wil zeggen tegen jou, en de andere mama’s hier onder het topic; Geef niet op! Er is echt hoop 🤍

Wat een heftig proces hebben jullie doorlopen... Maar wat fijn dat de kleine het nu goed doet! 👏🏻

Jeetje wat een pittige tijd hebben jullie achter de rug. Maar fijn dat jullie er samen sterker uit zijn gekomen; en jullie liefde mogen vergroten met een kleintje. Het is jullie zo gegund! Je bent een sterke vrouw, dat blijkt!! Fijn om een succesverhaal te horen, met hobbels. Waar een wil is is een weg! ♥️

Hey, Ik heb vorige week maandag te horen gekregen met 7+3 dat het een miskraam was. Ik was die dag erna al leeg. Het is heel verdrietig en ik neem ook goed de tijd om dit te verwerken, maar ik heb wel hoop. Ik ken geen enkele vrouw die geen gezond kind mocht verwelkomen na een miskraam. Tuurlijk is het afwachten hoe mijn lichaam het nu oppakt. Wij hebben wel besloten direct door te willen, want die wens is nou eenmaal super sterk. Heel veel sterkte!

Ik zit in hetzelfde schuitje. Veel liefde succes en geluk gewenst ♥️

Hoi,, Ik ben 33 jaar en onze eerste zwangerschap is een missed abortion geworden afgelopen januari. Begin februari medicatie genomen, dit verliep zoals het hoorde te lopen helaas met de nacontrole bij de gynaecoloog zat er nog heel veel restweefsel, hierdoor maandag 24 februari curretage ondergaan. Ik dacht dat ik alles na die medicatie onder controle had, maar mentaal heb ik nu de grootste klap. We willen zodra eerste menstruatie is geweest weer door met proberen. Sterkte voor iedereen en ik duim met jullie allemaal mee dat het vlot weer mag lukken en een gezond kindje op aarde mogen zetten.

Hii, Wat een pittige situatie zeg, jeetje! Snap dat de klap achteraf dan het grootst is. Mijn situatie is heel anders verlopen, maar ik merk nu het bloeden beetje voorbij is dat ik inderdaad nu ook echt de klap krijg dat ik het vruchtje kwijt ben. Sterkte, als je erover wil praten weet me te vinden hoor ♥️

Wat een vervelende verhalen lees ik hier allemaal :( Ik ben 34 en sinds zaterdag eerste miskraam van eerst zwangerschap . Ben nog steeds heftig aan het bloeden soms. Ik vind vooral het mentale stuk heel lastig. De onzekerheid over hoelang gaat dit bloeden nog duren en wanneer weer een menstruatie en nieuwe zwangerschap. Ook krijg ik dat gevoel heel sterk door mijn leeftijd. Sterkte allemaal dames. We zijn niet alleen x

Sterkte ♥️ ook jij niet alleen

Heel veel sterkte, hier ook in m'n hoofd de druk van leeftijd (Bijna 34). Laten we hopen dat we snel door kunnen.🤞

Hii, ik ben 25 en heb afgelopen dinsdag een miskraam gehad met 6 weken. Ook dit was voor mij mn 1e zwangerschap.. ik had de zelfde avond al gelijk een inwendige echo om te kijken hoe en wat. Daar op was te zien dat ik alles die middag al was verloren.. ik heb flink wat tranen gelaten en heb tot vandaag nog best wat last van krampen en bloedingen. Ik vind het best lastig om dit te verwerken omdat we dus ook nog niemand hadden verteld over de zwangerschap. En al wisten we het zelf pas 2 weekjes.. toch gooi je je leventje gelijk al een beetje om. Je gaat dingen anders plannen voor de toekomst, je let op je eten en je bent er eigenlijk constant mee bezig. En dat is er dan dus nu ineens niet meer. Ik heb een klein kettinkje gekocht met daar in de geboortesteen van de maand maart, om zo toch iets van een aandenken te hebben. Misschien een beetje gek maar voelt wel heel fijn.

Dat is helemaal niet gek hoor. Alleen maar fijn als dat je helpt met stukje verwerking. En het is zeker schakelen. Vind ik ook erg lastig. Je wordt zo van je roze wolk afgegooid. Heel veel sterkte en kop op!! ❤️

Heel herkenbaar! Mooi gebaar. Ik heb zelf een doosje met een kaartje erin aan de kleine vrucht. Met de positieve testen..

Vannacht veel pijn gehad, maar nog steeds alleen bruin/oud bloed. Vanmorgen dus de verloskundige gebeld en ik mocht meteen langskomen. Ze dacht te zien dat het sinds afgelopen maandag toch gegroeid was en dat ik vandaag 4+2 zou zijn in plaats van 6+5. Ik had dus weer helemaal hoop dat we het gewoon helemaal verkeerd hadden door mijn soms afwijkende cyclus…. Om vervolgens weer meteen van die droom af gegooid te worden. Ik heb nu net namelijk nieuw bloed verloren en veel bloedverlies. Helaas…💔

Jeetje wat een rollercoaster zeg! Sterkte ♥️ je bent niet alleen