Help; windei

Wat een treurig nieuws :( Helaas heb ik het vorig jaar 2x zelf mee gemaakt. De eerste keer was ik 8 weken en had de keus medicatie of afwachten tot het spontaan los komt. Ik heb toen gekozen voor de medicatie cytotec. 4 uur na inname ontzettende buikpijn en ontzettend veel bloed verloren, ervan overtuigd dat het zakje eruit was. Week later op controle bleek deze er nog gewoon te zitten. 2 weken later gecurreteerd. (Vruchtzakje was doorgegroeid) 3 maanden later hetzelfde verhaal, alleen toen meteen gekozen voor curretage. Er zitten risicos aan vast maar ik wilde die hel van Veel bloed verliezen niet nog een keer hebben. Je moet doen wat voor jou het beste voelt. Ik heb een trauma over gehouden aan cytotec maar het loopt bij iedereen anders. Heel veel sterkte

Oh bah, 2 keer :( terwijl de kans zo klein is.. ik had er zelf nog nooit van gehoord. De vk heeft me voor nu aangeraden om te wachten omdat ze op de echo al iets van bloed kon zien. Hoe voelde je je na de curettage? Ik ben er echt heel bang voor, maar die medicatie lijkt me inderdaad ook niks. Heb jij inmiddels wel goed nieuws? Ik ben bang dat ik nu lang moet wachten tot ik weer zwanger kan raken. Ik was nu zwanger de 2e ronde na het stoppen van de pil. Het voelt echt verdrietig om zwanger te zijn van "niks"..

Hee Lvndi, Jeetje wat heavy! Heel veel sterkte gewenst! Ik heb zelf een missed arbortion gehad met 8+4 (zou dan 12+4 zijn geweest), dit is geconstateerd door de vk en vervolgens heb ik doorverwijzing gehad naar zh voor de gynaecoloog. Die heeft opnieuw bevestigd dat het een missed abortion is, en vanuit daar heb ik medicatie gehad misoprostol 4 x 2 tabletten vaginaal en nog een medicijn oraar(weet de naam niet meer) Na het innemen had ik binnen 24 uur (na de eerste 2 vagina tabletten) me miskraam. Dit ging gepaard met krampen (menstruatie achtig alleen dan heftiger) en na wat bloedverlies op de wc een soort van ''floep'' gevoeld waarna nog meer bloedverlies (staaltje zegmaar) hierna werd het minder. En heb die nacht gewoon geslapen. Mijn controle was wat minder (2 wkn erna) daarbij konden ze niet zien of er nog wat zat of niet en ze dacht aan een vruchtzakje of stolsel. Ze zag wel al eitjes op me eileider zitten. Hierdoor weer aan de misoprostol gezeten 4 x 2 tabletten, en de controle hierna (weer 2 weken later) was postitief en alles was schoon. Ik kreeg wel de kanttekening mee dat mocht ik niet ongesteld of zwanger zijn binnen 6 weken dat ik dan nog terug moest komen omdat me cyclus om wat voor reden dan niet gestart zou zijn. Ik ben ongeveer 4 weken na me opgewekte miskraam datum ongesteld geworden. En heb de medicatie niet als onprettig ervaren. Tuurlijk is het niet fijn en heel vervelend, maar wat ik fijn vond is dat je dit in je eigen vertrouwde omgeving kan doen. Heel veel sterkte toegewenst met alles!

Bedankt voor je reactie, dit geeft al een iets positiever beeld van eventuele medicatie. Het is wel ineens een hele omschakeling van wat iets blijs had moeten zijn. Natuurlijk afschuwelijk voor een ieder die dit moet doormaken maar het is wel fijn om te kunnen praten met mensen die begrijpen hoe het voelt, al was het nog zo "pril".. Ik hoop dat het nu goed met je gaat.

Heb ook een miskraam gehad, zonder medicatie. Mn lichaam heeft t er zelf uitgewerkt. Je moet doen waar jij je goed bij voelt

Ik herken je verhaal:( hier een missed abortion op 6 weken. eerste echo zou ik 8 weken moeten zijn maar teruggezet naar 5,5. 2e echo was het vruchtzakje nog steeds leeg en werd ik doorverwezen naar de gyneacoloog voor medicijnen. ik heb eerst mifegyn oraal moeten nemen (om de baarmoedermond week te maken), en een dag later 4 misoprostol vaginaal inbrengen.. ik denk dat ik dat laaste het ergste vond van alles omdat je daarmee zelf in de hand heb dat je het afbreekt. na veel lezen op internet over misoprostol was ik me er van bewust dat ik het beste meteen na het inbrengen, 2 naproxen moest innemen (aleve fenimax). het afwachten tot er wat gebeurd is ook geen pretje, gewoon bang voor het onbekende denk ik. na 1 uur kwam het gelukkig wel al op gang en de pijn viel me eigenlijk wel mee. mentaal doet het meer wat met je. 16 januari terug en de medicatie had wel wat gedaan zei ze maar was nog niet schoon. ze wil mijn eerste menstruatie afwachten.. heb nu wel nog spotting af en toe, 21 feb me vervolg afspraak dus fingers crossed. al zou ik de keuze moeten maken denk ik dat ik wel weer voor de medicatie zou gaan. ik heb liever wat pijn dan de kans op verklevingen of erger. Heel veel sterkte! dit was voor mij me eerste zwangerschap dus voor iemand die eigenlijk nog van niks wist, weet ik nu helaas een hele hoop over een miskraam😔

Fijn dat me reactie je een beetje geruststelt. Het gaat nu wel weer oke. Ja idd vooral omdat we het hartje al hadden zien kloppen en er toen helemaal niks mis was.... 2e kerstdag blijft voor mij alleen een dingetje ben ik bang (de dag van de opgewekte miskraam) en 9 juli uiteraard ook (dat was de uitgerekende datum). Ondertussen heeft alles tijd nodig gehad om een plekje te krijgen. Vergeten doen we nooit vooral omdat dit onze eerste zwangerschap was. We hebben wel besloten dat mochten we ooit kinderen hebben op een leeftijd van 10 dat we ze wel vertellen over het sterrekindje. (onze missed abortion). wij beschouwen dit dan ook als ons eerste kind. (snap als dit gek klinkt maar zo voelen wij dit)

Ik heb besloten om het nog even af te wachten, kijken hoe lang het duurt en hoe lang ik die onzekerheid vol kan houden, bedankt voor je reactie

Bij mij ook de 1e, wat een onzekerheid allemaal. En dan wordt het ook nog waarheid; het is mis.. ik vrees nu al voor de volgende, er gaat zoveel door je heen. Ik ben er echt een beetje verdoofd van. Mocht ik voor medicatie kiezen, zal ik aan je tip denken. Ik hoop dat je snel positief bericht krijgt!

Dat lijkt me echt verschrikkelijk, bij mij was er helemaal niks te zien. Ik was vanaf het eerste moment al een beetje angstig omdat mijn testen licht bleven, pas vanaf (volgens mijn berekening) week 6 een zogenaamde knaltest. Hierna kon ik er van genieten, en was ik ook echt al bezig met dingen regelen voor de baby. Ik weet dat er nu een periode aankomt waarin ik de realiteit moet accepteren en dat dit ook wel weer goed komt. Ik begrijp goed dat je het als je eerste kindje beschouwd, dat is ook gewoon zo. Je bent zwanger geweest van hem of haar, en dat is iets bijzonders.

Ik heb ook afgewacht. Bij mij ben ik na twee dagen met vruchtje verloren, heb veel gewandeld en ook gesport, hielp mij heel erg om er niet te erg mee bezig te zijn. Ik heb maar 4 dagen bloedverlies gehad.. nu eerste menstruatie weer gehad. Op naar de volgende ronde

Eerste keer voelde ik me ***. En heel leeg. Kon het geestelijk ook niet bevatten. Ben toen wel een tijdje thuis geweest. Had naproxen mee gekregen voor de pijn die ik 5 dagen moest slikken waar ik heel sloom en suf van werd. 2e keer curretage ben ik na 2 weken weer gaan werken en heb me eroverheen gezet. Ik ben nu weer voor de eerste keer sinds dien zwanger omdat ik onderzoeken etc hen gehad. Werd bestempeld als pure pech. Onderzoeken waren allemaal goed. Ik ben vandaag 6 weken en moet morgen naar de gynaecoloog voor een vroege echo. Geloof me ondanks dat ik me nu erg zwanger voel door de vele kwaaltjes die ik hen, ben ik nog doodsbang...

Onzekerheid is echt verschrikkelijk. Ik was in okt gestopt met de pil en in dec positieve test. Ik denk dat we gewoon moeten volhouden aan het feit dat het kan en werkt en niet dat het nu mis gegaan is. T is heel erg maar je moet er niet in blijven hangen. Onze tijd komt nog! Zijn nog “jong” :) hoop dat je hier iets aan hebt

Heel herkenbaar dit. Bij mij was het afgelopen woensdag duidelijk dat het niet goed zat. Ben vrijdag naar de gynaecoloog geweest en tabletten meegekregen. Heb vrijdag avond en zaterdag avond 4 tabletten gezet( gynaecoloog gaf aan 2x4 te doen voor de zekerheid) Het kwam al wel wat zelf op gang maar wilde er echt vanaf. Zat al sinds de vrijdag na de kerst in onzekerheid. Je krijgt gewoon flinke krampen ( als je van jezelf gewend bent aan heftige menstruatie, daar is het mee te vergelijken) hier begonnen de tabletten op zaterdagochtend al te werken, krampen en verlies van stolsels. Zondag eigenlijk alleen nog krampen en bloedverlies. Bleef wel lichte krampen houden en dacht schoon te zijn maar kennelijk zat de vruchtzak er nog, deze is gisteravond uit zichzelf gekomen en sinds vanmorgen bijna geen krampen meer gehad. Volgende week donderdag controle en hoop dan schoon te zijn. Curretage is makkelijker lijkt me maar gezien de risico’s heb ik hier niet voor gekozen ( en vond het ook schandalig dat er een wachtlijst van 4 weken voor staat)

ik heb ook eerst afgewacht toen ik 13 december te horen kreeg dat het mis was. van alles geprobeerd om het een zetje te geven, vrouwenmantelthee drinken en accupenctuur maar niks hielp. 3 januari begonnen met de pillen maar loop nu nog rond met het verhaal van de gyn; we weten niet of het bloed is of een deel van het vruchtzakje is wat we zien op de echo. Met curretage ben je hier 99% meteen klaar mee en kan je na ongeveer 1 of 2 weken bloeden weer door. maar die gedachte bij de complicaties bleven bij mij in mn achterhoofd spoken. Veel succes met wat je ook kiest. laat je hetnog even weten?

Oh vervelend zeg 😢 sterkte!

Daar ben ik dus ook bang voor, ik was nu al erg angstig of alles goed zou gaan. Ik had al erge krampen voor mijn NOD waardoor ik de hele tijd bang was dat het fout ging. Het was mijn eerste keer en de vk zei dat dit erbij kan horen door het groeien van de baarmoeder. Ik denk dat mocht ik weer zwanger worden, ik mezelf ook helemaal ga opvreten. Ik hoop voor je dat het er morgen goed uitziet, en dat je daarna wat rustiger kan zijn en ervan kan genieten!

Ik heb nu heel erg de neiging om weer dingen te eten en drinken die niet goed zijn tijdens de zwangerschap, ik denk dat dit een manier is om te protesteren tegen mijn verdriet.. uiteindelijk slaat dit natuurlijk nergens op 😖

Ik was inderdaad ook zo snel zwanger, nov gestopt en januari positief. En ook bedacht dat ik nu wel weet dat ik vruchtbaar ben. Maar het is ook weer zo dubbel, ik prees mezelf zo ongelofelijk gelukkig dat het zo snel al waar mocht zijn. En dan uiteindelijk zijn we dan ook weer zo ongelukkig dat we er zo snel alweer afscheid van moeten nemen. We zijn jong en geven niet op, ik voel me al iets meer met mijn hoofd omhoog door alle lieve reacties hier!

Jouw situatie is ook precies wat me zo bang maakt. Je hebt een tijd gewacht en er kwam niks, dan kies je voor pillen en ben je nu nog niet zeker.. de eventuele complicaties van curettage zijn ook eng, maar wat je zegt; je weet wel dat het dan "klaar" is. Ik ga nog even afwachten en als ik dat niet volhoud een beslissing nemen. Ik laat het weten! Heb jij binnenkort weer een nieuwe controle? Hoe gaat het eigenlijk precies in zijn werk na een miskraam mbv medicatie?