Het voelt ingewikkeld

Wat verdrietig voor jullie. Ik denk dat het voor iedereen anders is en dat is helemaal oké. Ik zag ons kindje ook al lopen, spelen en bij ons zijn. We hadden al namen in ons hoofd, de eerste kleertjes gekocht en ideeën voor de babykamer. Toch is het voor ons geen kindje meer maar een ‘klompje’. Het was zo klein en niet levensvatbaar. Ergens helpt het me om van het beeld van een kind af te stappen. Hierdoor is het minder pijnlijk. We hebben het er veel over gehad. Wat betekent het voor ons? Geven we het een naam, vangen we het op tijdens de miskraam? Hoe voelt het voor ons? Samen werd het steeds meer van ‘baby’ een ‘klompje’ en ging de lading er dus wat vanaf. Ik denk dat dit proces voor iedereen heel persoonlijk en verschillend is en dat alles goed is. Als het voor jou past en werkt dan is het gewoon zo. Ik maak me nul zorgen over wat andere mensen denken of vinden. Ik hoop dat jullie er ook je weg in gaan vinden ❤️‍🩹 Sterkte met alles dat komen gaat!

Wat een mooie reactie Josien, dankjewel! Ik hoop dat ik er binnenkort ook wat meer zo naar kan kijken, want op dit moment denk ik alleen maar aan een kindje en lukt het me nog niet om het als bijvoorbeeld een klompje te zien. We staan hier ook nog aan het begin, er moet voor m’n gevoel nog een hele hoge berg worden beklommen ivm dat de miskraam nog moet komen. ♥️

Wat een verdrietig nieuws. Voor iedereen is het inderdaad anders, zowel het fysieke als mentale herstel. Ik heb zelf ook wat gehad aan deze podcast: https://open.spotify.com/episode/7rUrUaf3S9BlRwYTxCfNEd?si=6nQowThZSjqKx5s0lLcSrA. Misschien helpt het jou ook! Sterkte in ieder geval en geef vooral ruimte en recht aan dat wat je voelt!

Dankjewel voor je reactie, ook al zo lief! Ik ga de podcast even luisteren ♥️

Dat is zeker zo. En het zal voor iedereen anders lopen en dat is oké. Ik was de eerste dag helemaal van het padje af en heb als een dier gehuild en geschreeuwd. De volgende dag kwam het in vlagen en op dag 3 voelde ik me leeg en wilde ik niks meer. Zoals m’n gevoelens op en neer gingen zo ging ook m’n beleving van wat in mij groeide heen en weer. Ik nam in stapjes afscheid van het kindje dat ik in m’n hart al had gekregen maar dat er niet ging komen. En langzaam veranderde het van ‘baby’ in ‘klompje verkeerd aangelegde cellen’. Geef jezelf de ruimte om alles te voelen en te vinden. Je komt vanzelf ergens uit en dan klopt het voor jou. Niet te groot of te ver vooruit denken, gewoon uur voor uur, dag voor dag. Zet ‘m op! ❤️‍🩹

Als eerste, sterkte ♡ Ik heb nu bijna 2 maanden geleden een miskraam gehad met 5 weken. Onze kinderwens was (is) enorm groot en het was zo welkom. Voor ons voelt het toch echt als onze eerste mini die nu op een andere plek wel een volmaakt kindje mag zijn. Die gedachte troost ons en op die manier is de mini gewoon onderdeel van onze dagelijkse gesprekken geworden. Op sommige momenten daardoor nog enorm pijnlijk en overvalt het verdriet ons wel, en op andere momenten lekker luchtig. Ookal was het nog maar 5 weken. Toch hebben wij die positieve zwangerschapstest gehad, en voor ons is het daar gewoon echt begonnen. Heel verhaal maar dit is hoe wij er naar kijken ;) Oh en wat ik je wil mee geven, voor sommige buitenstaanders was het nog maar een piepklein vruchtje (niet negatief bedoelt naar die mensen) maar als het voor jou als jullie 2e kindje voelt en wil je het een sterrenkindje noemen moet je dat gewoon doen ♡

Hoi! Voor iedereen is dit anders en je moet voelen wat je voelt, daar kan niemand wat over zeggen. Ik heb 1 miskraam met 7 weken gehad en 1 momenteel bij een leeg vruchtzakje, hoe verdrietig dit ook is, het voelen voor mij niet als sterrekindjes. Het heeft gewoon niet goed gezeten en het hadden nooit kindjes kunnen worden. Het had misschien anders gevoeld als het een kindje van 14 weken (bv) is en helemaal gezond is en het dan mis gaat maar als het zo vroeg in de ontwikkeling fout gaat had het nooit een kindje kunnen worden. Het is en blijft rot en ik wens je heel veel sterkte toe

Wat een fijne reacties allemaal, dankjewel voor het delen! ♥️

Het is heel herkenbaar.😢 Bij ons is het hartje gestopt bij ruim 10 weken. We wisten toen al 2 weken dat het niet goed was, maar het hartje heeft nog lang door geklopt. Veel verdriet natuurlijk en mentaal vind ik het enorm zwaar. Ik heb 3 weken gewacht om op een natuurlijke manier het kwijt te raken, maar dit gebeurde niet. Nu met medicatie op gang gebracht en ook daarvan in het ziekenhuis beland. herstellende van deze miskraam en eindelijk weer thuis. Voor ons was het ook echt ons eerste kindje !⭐️ Het helpt mij enorm om mijn omgeving er over te vertellen, steun te krijgen en de rust om het te verwerken. Het is echt niet niks! Ook er veel over praten met mijn partner is erg fijn. Heel veel sterkte ook voor jullie en neem de tijd die je nodig hebt!

Wat vreselijk voor jullie! ♥️ Vond jij het ook moeilijk om rond te lopen die drie weken? Hoe ben je in het ziekenhuis beland? Heel veel sterkte voor jullie gewenst ook en herstel maar rustig ♥️!

Ik voelde mij vrij goed die 3 weken en ik wilde liever dat het mij zou overkomen in plaats van er zo bewust voor kiezen. Moeilijk kon ik het loslaten. Maar na een tijdje werd het mij mentaal wel te zwaar. Je wil natuurlijk ook verder kunnen gaan. Ik verloor erg veel bloed en viel flauw thuis. In het ziekenhuis hebben ze veel weefsel nog eruit kunnen trekken en daarna kreeg ik vocht om weer bij te komen. Dat was heel pittig! Nu nog steeds pijn en verlies maar hopelijk wordt het minder. Het grootste deel is er uit.

Veel sterkte! Ik herken je vragen echt ontzettend goed, ik heb drie weken geleden een missed abortion gehad. Voor mij voelde dit meteen als mijn tweede kindje en dus als een sterrenkindje, maar toen ik het vruchtje eenmaal was verloren en er (bij mij) in de verste verte geen kindje of zelfs maar embryo in te herkennen was, voelde ik dit niet meer. Natuurlijk zal er altijd een ander kindje in wording zitten tussen mijn eerste en evt. volgende levensvatbaar kindje, maar het voelt dus na de daadwerkelijke miskraam niet meer als mijn tweede kindje.

Wat vreselijk voor jullie. Hoe jij het voelt is hoe het goed is. Er zijn geen regels aan verbonden. Ik voelde het persoonlijk niet als een kindje verliezen. Ik was erg verdrietig dat wel, en soms nog steeds. Maar ik voelde me geen moeder, en het voelde ook nog niet als een kindje. Het had geen armen of benen of iets.

Sterkte ❤️ ik herken je vragen heel goed. Wij hebben in augustus een missed abortion gehad. Ik zou ongeveer 9 weken zwanger zijn maar waarschijnlijk is het hartje al bij 7 weken gestopt. Op dat moment voelde het inderdaad als een kind verliezen, omdat je toekomst beeld weg valt. Uiteindelijk kwam de miskraam 2 weken later vanzelf op gang en op dat moment voelde ik letterlijk en figuurlijk de leegte en het verlies, maar niet zozeer van een kind maar van een vruchtje en zou het nooit levensvatbaar kunnen worden. Wat ik wil zeggen is, dat alles goed is. Iedereen voelt en verwerkt het anders. Doe wat goed voelt ❤️

Wat een ontzettende lieve reacties allemaal. Erg fijn om jullie ervaringen allemaal zo te lezen. Wij zijn er vanochtend achter gekomen dat ik een tweeling in m’n buik heb zitten. Een zeldzame mono-monotweeling wat betekent dat ze zowel placenta als vruchtzak delen. Een risicovolle zwangerschap waar veel mis had kunnen gaan, ook verder in de zwangerschap. Waarschijnlijk is het gestopt met groeien rond de 6 weken. Het maakt het dubbel, want het heeft voor mij nu een duidelijke reden waar het gestopt is maar tegelijkertijd zie ik nu twee kindjes die ik nooit zal dragen. Ik heb er voor nu voor gekozen om nog een weekje af te wachten en daarna kies ik voor de medicatie. Hopelijk valt het mee.

Pfoe wat heftig, sterkte hoor ♡

Mocht het je hoop geven, ik vond medicatie ontzettend meevallen. Na alle horrorverhalen was ik ontzettend bang. Maar dat is echt voor niets geweest. Hopelijk komt het deze week zelf op gang 🍀❤️

Ik ben echt bang ook, lees vrijwel alleen maar nare verhalen en vrijwel niets positiefs. Het geeft me niet echt moed 🥲

Mijn ervaring is dat het zeker niet fijn is (had een half uur/uur flink pijnlijke buikkrampen) maar het was heel goed te doen. Ik had ook alleen maar horrorverhalen gelezen maar het viel me alles mee :-)

Ik was ook echt heel bang door alle horrorverhalen. Vandaar dat ik graag mijn positieve ervaring wilde delen. Heb een uur echt wel afgezien qua pijn. En leuk is het zeker niet. Maar zo’n nare ervaring als ik had gelezen overal was helemaal niet mijn ervaring. Ik vond medicatie beter te dien dan mijn natuurlijke miskramen.