Hoe hebben jullie de miskraam verwerkt (zo ver mogelijk)

Ik heb de miskraam opgevangen en laten cremeren. Dat heb ik in een speciale waxinelichthouder gedaan zodat ik altijd een kaarsje kan branden. Wat ik overigens ook erg mooi vind is een beeld van jullie handen laten maken met een hartje erin en een vlindertje erop. Veel sterkte 🤍

Ik wil een kleine tatoeage over een aantal weken. Ik heb afgelopen weekend de miskraam met medicatie op gang laten komen. Daarnaast heb ik een klein gedenkdoosje thuis waarin in een aantal kleine spulletjes / aandenken heb. Sterkte 🍀

Ik heb een fotoboek laten maken met gedichtjes, blije foto’s van positieve testen, foto’s van de 1e echo (kloppend hartje) en daarna van de miskraam. Ook met alle tekst en data erbij, en de laatste afspraak bij de gynaecoloog ben ik ‘schoon’ verklaard. Dus het boek is nu compleet en gisteren besteld. Heb m al wel digitaal gekregen zodat ik hem ook altijd bij me heb. En als ik dan thuis verdrietig ben kan ik het boek erbij pakken. Foto van de kaft als voorbeeld die ik gemaakt heb, heb ik bijgevoegd. Veel sterkte ♥️

Wauw😍💔😭

Mooi gedaan Celine! ❤️ Wij willen een klein beeldje laten maken door een vriendin die beeldend kunstenares is. En dan iets met een klavertje 4 erin verwerkt: iemand vergeleek de reden van een miskraam (vaak genetische ernstige afwijking) met een klavertje 4: een toevalstreffer, maar daardoor niet minder mooi/bijzonder. Dat raakte ons wel erg, dus willen we graag iets mee doen. Het beeldje en bv de eerste tijd ook alle lieve kaartjes die we hebben gekregen zetten we op een mooi plekje in onze slaapkamer. Kunnen wij er als we willen altijd naar kijken ☺️. Veel sterkte gewenst! ❤️

Wij hebben een mooi houten herinneringskistje met persoonlijke tekst gekocht, hier bewaren we alle echo’s, kaarten en de zwangerschapstest in. Ook heb ik een mooi lijstje gekocht voor de echo, die staat hier in de woonkamer. Morgen komt mijn ringetje van Vedder & Vedder binnen, met een geboortesteentje 🥰. Verder praten wij er veel over en krijgen we hulp van een maatschappelijk werker vanuit het ziekenhuis van de afdeling verloskunde, dit helpt ons ook heel erg.

Ik heb als hobby edelsmeden en ik heb een klein hartje gemaakt. Vervolgens wilde ik er een ring van maken, maar toen hij bijna af was, stortte het in en kreeg ik het niet meer gemaakt. Het hartje was nog wel heel. Vond dit eigenlijk wel symbolisch. Niet een ring geworden om te dragen dus, maar wel een waar mijn gevoel in zit

Ik zit er nu nog middenin helaas. Morgen een afspraak om te kijken of mijn lichaam al schoon is. Omdat het hartje met 7 weken is gestopt (zou nu 10 weken zijn) vind ik het zelf te klein om er echt iets mee te doen. Voor ons werd het wel een kindje maar was het fysiek nog een erwtje. Ik ga de echo foto en de foto van de zwangerschapstest bewaren maar verder niets.

Wij hebben een herdenkingsdoos met alle spulletjes in. Daarnaast hangt er in huis een sterretje op. Het vruchtje is gepland onder onze nieuwe boom en ik ga een tattoo laten zetten nog :)

Hier vorig jaar een missed abortion gehad met ruim 12wk. Ontdekt tijdens de eerste echo met 11wk, maar was helaas al met 6-7wk max gestopt met groeien. Tijdens het verlies niet op kunnen vangen, heb het niet bewust gevoeld. Het was onze 2e zwangerschap, hebben al een zoontje van 5. Ondanks dat het nog niet heel ver was en we het niet groter wilden maken dan het is, was het natuurlijk wel enorm verdrietig. Uiteindelijk ben ik mentaal door een diep dal gegaan, het deed me meer dan ik van tevoren dacht... Om het een plek te geven wilde ik wel een kleine, tastbare herinnering. Het was bij ons rond moederdag en heb toen van m'n man en zoontje een kettinkje gekregen met een vlindertje eraan. Deze draag ik nog steeds elke dag. Inmiddels ben ik wederom zwanger, morgen 24wk ❤️

Heel veel sterkte. Bij ons was het gestopt met groeien met 4 weken. Daadwerkelijke miskraam was pas met 10 weken. Wij hebben niet eens een kloppend hartje gehad... Rationeel klopt het wat je zegt, maar we leefde al wel op die wolk. Kleertjes gekocht. Blijdschap gedeeld en we zijn kei hard van die wolk afgelazerd. Sta ook als je blieft stil bij je gevoel wat er kan zijn. Ik denk dat ik dat toch te weinig heb gedaan. Dat ik het geblokt hebt. En nu 3.5 maand later heb ik er echt last van. In die mk periode meerdere verliezen mee gemaakt. (Gelukkig niemand overleden) maar die werken hierin ook niet mee. Ook al was het rationeel nog niks... betekent niet dat er nog geen gevoel was voor het beeld wat je al in je hoofd had

Gefeliciteerd met je zwangerschap!!❤ Ik stond er ook heel rationeel in na de eerste echo die niet goed was. En ben nu 3.5 maand later best van de leg zeg maar. Ik heb de zwangerschapstest van moeders voor moeders nog. Ik ga die met mijn man begraven in een pot en dan gaan we er een vlinderstruik in planten. Ik las ook over tattoos, maar gevoelsmatig wil ik het verlies niet op mijn lijf dragen. Een beeld neer zetten vind ik persoonlijk ook confronterend. Dat is allemaal echt persoonlijk. Ik hoop dat die struik mooie vlinders aantrekt. En als er eentje terug blijft komen en er vaak is, weten we genoeg.

Wij leefden natuurlijk ook al op die wolk. Je gaat toch nadenken over de toekomst, alvast plannen richting de uitgerekende datum, we hadden het onze ouders en broers al verteld, nadenken over wat we nodig hebben, kamertje opknappen etc. We hebben al een dochter en daarbij zijn we pas na 12 weken gaan shoppen voor kleine dingetjes met het idee dat het fout kon gaan. Daarom ook nu nog geen kleertjes gekocht. Maar ik voelde vanaf het begin af aan al dat het anders was. Misschien dat ik daarom ook meer rationeel denk omdat het niet als een verrassing kwam. Hoe verdrietig het ook is.

Jaa dat begrijp ik. En misschien inderdaad al door een goede zwangerschap het verschil kunnen merken. Dit was onze eerste zwangerschap. Het was ook echt niet beoordeeld bedoelt😊

Zo voelde het ook niet hoor 😊 maar ik lees eigenlijk nergens dat dames ook er "oké" mee zijn, voor zover dat kan. Dus vandaar dat ik wilde laten weten hoe het nu voor mij voelt. Het scheelt ook vast dat we al een kindje hebben.

Gelukkig. Jaa ik had dat oke zijn dus in het begin. Maar heb nu dus een aardige klap. Wij hadden onze fotograaf al gevraagd voor een zwangerschap shoot. En die mailde dus van de week om nader af te spreken.. helemaal vergeten hem op de hoogte te stellen...

Ik heb het vruchtje opgevangen en begraven onder een plant. Daarnaast ook een beeldje gekocht van een levensboom die ik heel mooi vind. Deze staat in de woonkamer maar niet iedereen weet wat dit betekent. Dus zo is het er voor mij wel maar is het voor anderen gewoon een leuk beeldje. Dat wilde ik heel graag :) Spulletjes (echo’s ed) heb ik bewaard om in een doosje te stoppen maar nog niet echt een plekje gegeven...ik kijk nog eventjes wat ik daarmee ga doen.

Oh wat naar zeg. Dat is wel extra pijnlijk 😢

Hé bah, dat lijkt me sowieso ook echt een nare reminder... Uiteindelijk is elk verlies persoonlijk, maar wat je zegt: het maakt mentaal echt niet uit hoe ver je was. Ik zit nu in m’n 3e miskraam, ben tot 7 weken gekomen, 2 keer eerder al bij zo’n 4,5 week. Voornaamste verschil is dat we nu in t zkh lopen en het dus ook veel meer een ding was, én ik nu verder dan ooit ben gekomen en dik positieve testen heb gehad. Dat bij elkaar, plus het feit dat we een 7 weken echo afspraak hadden maakte wel dat de klap harder aan kwam, iets meer tijd gehad om te dromen en te fantaseren en dergelijke. En misschien ook wel meer verwachting gehad in de zin van dat het nu écht was gelukt... Hoe dan ook, het blijft een moeilijk en heel persoonlijk verlies... Hoe je dat ook een plekje geeft, alles is goed, zolang het voor jezelf goed is. Veel sterkte ook, en geef jezelf de tijd! ❤️

Jullie ook ontzettend veel sterkte!!