6 Reacties
één maand geleden
Och jee! Wat enorm verdrietig!!!
Heel veel sterkte de komende tijd.
Ik heb zelf nu mijn tweede missed abortion juli was de eerste….. wel beide is het vruchtje maar zo een 6-8 weken geworden.
Bij jou is het nu een embryo.
De verloskundige gaat jou waarschijnlijk aanbieden om door te verwijzen naar de gynaecoloog.
Nu is jouw termijn verder dus ik weet niet of dit dan nog mogelijk is….
Ik kreeg 3 opties.
Afwachten tot je lichaam het zelf afstoot (bedenk ook een termijn hoeveel tijd je het wilt geven)
Medicatie. Eerst een orale tablet om de baarmoedermond te openen en 2 dagen later vaginake tabletten waarmee je de miskraam opwekt.
Currentage. Dit wordt met een roesje gedaan in het ziekenhuis.
Deze optie werd mij afgeraden ook omdat het erg druk is en het pas over twee weken of later ingepland kan worden.
Ik begrijp je gevoel dat het zsm weg moet enorm dat heb ik beide keren ook.
Nu vandaag dan ook de eerste deel van de medicatie genomen en vrijdag de rest.
Er is geen goed of fout in deze en volkomen begrijpelijk hoe je/jullie je nu voelen.
Ik zelf heb opnieuw een mooie archief doos gehaald om daarin de spulletjes die bij deze zwangerschap horen te kunnen stoppen. Een soort verdenk box. Misschien is dit ook iets wat voor jou kan helpen.
Heel veel sterkte
één maand geleden
Wat enorm verdrietig. Gecondoleerd met jullie verlies.
Ik begrijp je gevoel heel goed dat je niet wil wachten. Dat zelfde gevoel had ik ook. Bij ons een MA tussen de 7-8 weken dus nog wel heel pril.was ook in verwachting can ons derde kindje.
Ik heb toen eigenlijk de volgende dag nog een afspraak met de gynaecoloog gehad en de opties besproken en direct een keuze kunnen maken. Ik heb toen voor de tabletten gegaan.
Ik wens jullie heel veel kracht en sterkte toe de aankomende tijd.
één maand geleden
Wat enorm verdrietig sterkte met het verlies
Ik snap je heel goed dat gevoel ik had het helaas ook in juni was ik 6 weken toen kwam de miskraam van zelf nog voor de eerste echo helaas in november kreeg ik ook te horen met 11 weken dat het hartje niet klopte
Ik kreeg de keuze om af te wachten of medicatie
Ik mogt maandag heen voor de medicatie maar toen had ik al licht bloed verlies maar heb toch de medicatie genomen gelijk in genomen en dinsdag was de miskraam al
Ik wens jullie heel veel sterkte
één maand geleden
Wat heftig dat je/jullie dit mee moeten maken, allereerst heel veel sterkte!
Je wordt waarschijnlijk door de verloskundige door verwezen naar de gynaecoloog. Afhankelijk van de termijn van wanneer het hartje gestopt is met kloppen zal er verder gekeken worden wat de opties zijn. Afwachten, medicatie of curettage. Het kan ook zijn dat door de termijn curettage niet mogelijk is of je ingeleid wordt in het ziekenhuis. Afgelopen juli ben ik ingeleid in het ziekenhuis en onwijs goed en liefdevol begeleid: vanaf 12 weken kunnen er foto’s gemaakt worden door Stichting Still, de mogelijkheden voor wat je met het kindje wil (watermethode, begraven, cremeren etc). Ook gaven ze bij mij toen aan de placenta vaak nog niet mee kwam en deze alsnog op de ok verwijderd diende te worden (dit was bij mij ook het geval). Doordat ze ons zo voorbereid hadden viel het me allemaal mee en vond ik het, ondanks de verdrietige omstandigheden, zo een prachtige dag waarbij je een compleet mini-mens (jouw/jullie kind) ontmoet. Laat alle gevoelens die je hebt er zijn, niet alleen voor nu maar ook voor later. Heel veel sterkte en kracht!
één maand geleden
Wat ontzettend verdrietig 🩶
Ik ben gister bevallen van onze dochter (13W) die een hele heftige hartafwijking bleek te hebben (niet levensvatbaar maar toch klopte t hartje nog).
Dit was een opname in het ziekenhuis omdat de gynaecoloog dat het best vond voor de baarmoeder, waar gedurende de dag ik pillen ingebracht kreeg om weeen op te wekken. Na 7 uur is ons dochtertje geboren, ze zat nog aan de navelstreng vast en die werd doorgeknipt door de arts. Daarna werd er gevraagd of ik wat druk kon zetten en daar kwam de placenta gelukkig in een keer mee (50/50 kans, zo niet dan ga je onder een roesje voor een korte operatie).
Het ziekenhuis had een mooi kistje voor ons kindje, een aandenken en vroeg ons of we T kindje mee wilde nemen of laten cremeren door t ziekenhuis. (Wij hebben gekozen voor crematie door het ziekenhuis omdat er nog een grote dna afname gedaan moest worden bij T kindje.)
Hoe pijnlijk alles ook was (mentaal en lichamelijk) ik vond het ook een prachtige ervaring om ons lieve meisje op een “normale” manier ter wereld te zien komen.
Ik wens jullie heel veel sterkte met het vervolg en het verlies 🩶🪽