Meiden die de komende dagen miskraam opwekken mifepriston + cytotec?

Ik twijfel trouwens heel erg tussen overdag of in de avond de medicijnen nemen. Wat doen jullie?

Ik ben het niet nu aan het ondergaan maar ik heb zaterdag 1 juni de eerste medicatie ingenomen. En ik heb dat rond 12 uur gedaan en bij mij kwam het diezelfde avond rond 19.00 op gang. Ik heb wel een flinke tijd op de wc gezeten om alles te laten lopen. Want menstruatie ondergoed was na 20 min al niet meer voldoende. Ik heb gekozen voor overdag in de hoop dat ik een goede nachtrust zou kunnen hebben (voor zover dat al kon in die periode) en dat heeft voor mij goed uitgepakt. Ik heb de dag erna nog de 4 pillen ingebracht, maar die hebben voor mij niets meer gedaan, ik was zaterdagavond al het meeste bloed en het vruchtje verloren. Ik heb daarna nog een week als menstruatie gebloed en daarna nog een weekje bruinverlies. Ik hoop dat je hier wat aan hebt, heel veel sterkte de komende periode ♥️

Ik heb afgelopen zondag om 8.30 de eerste 4 tabletten ingebracht. Rond 11.30 kwam het goed op gang. Maar ben niet zeker dat ik het vruchtje kwijt ben. Daarom doe ik morgen ochtend nog een keer 4 tabletten omstreeks dezelfde tijd. In de hoop dat ik daarna schoon ben.

Bedankt voor het delen van je ervaring! Wat fijn dat het bij jou zo snel op gang is gekomen. Hopelijk gaat het ondertussen weer wat beter met je en heb je het een plekje kunnen geven 🙏🏻❤️

Oh wat rot dat je niet weet of het weg is. Sterkte en succes morgen🍀🤞🏻

Ik moet morgen naar het ziekenhuis voor medicatie en het eerste gesprek. Wil die ook direct daarna inbrengen in de hoop het dezelfde dag op gang te brengen.. vind het wel echt naar jij niet?

Vorige week donderdag de eerste 4 rond 9 uur savonds gedaan. En rond 5 uur wakker geworden met beginnende kramp heb denk ik 3 uur lang op de wc gezeten maar had de pijn ook wel beetje onderschat. Vrijdag avond de volgende 4 maar voor mijn gevoel hebben die niks gedaan. Ik denk dat in die 3 uur op de wc het vruchtje er uit gegaan is had een plop moment maar het helaas niet kunnen zien en dat vind ik nog wel erg jammer. Ik vond het zelf fijn dat ik de rest van de dag gewoon lekker kon chillen en het ergste al geweest was. Nu nog steeds bloedverlies en probeer het werken weer op te pakken maar merk toch dat ik best last heb van vermoeiendheid.

Ja ik ook, ik kijk er heel erg tegenop. Ik heb wel al 2,5 week geleden voor het eerst gehoord dat de kans op een miskraam echt groot was dus heb ‘gelukkig’ even aan het idee kunnen wennen. Maar vind het zowel mentaal als fysiek heel spannend hoe het gaat zijn. Ik hoop voor je dat een fijn gesprek hebt morgen en inderdaad gelijk kan beginnen. Als je het fijn vind kunnen we elkaar op de hoogte houden. Heel veel sterkte in ieder geval komende dagen (en daarna natuurlijk ook nog)

Wat naar dat je zoveel pijn hebt gehad. Wel fijn om te horen dat het daarna een stuk beter te hebben was. Had je pijnstilling gebruikt voor je de pillen hebt ingebracht?

Jazeker fijn! Helaas kwam het bij ons totaal onverwachts bij de echo vrijdag. 7.2 was ik toen en geen kloppend hartje. Bij 6.2 nog een prima echo met hartje gehad dus vind het heel pittig. Jij ook heel veel sterkte en als er iets is mag je me altijd een berichtje sturen!

Jaa verloskundige adviseerde optijd te beginnen met paracetamol en van de menstruatie pillen. Denk dat ik die 3 uur heel wat keren heb gezegd ik wil geen baby meer hierna kopen wel een hond. Savonds begon ik alweer over een baby 😅

Ik ben 5 weken terug begonnen met medicatie. Woensdagavond het pilletje genomen. De dag erna hele dag misselijk geweest. En ook al wat bloedverlies en lichte krampen. Vrijdagochtend de andere tabletten ingebracht. Na 2 uren echt flinke krampen. Aleve feminax hielp wel, maar echt 3 uren lang verschrikkelijke pijn gehad. Veel al verloren, maar pas de maandags na wat ontspanning het vruchtzakje verloren. 2 weken terug “schoon” verklaard bij de gynaecoloog en nu alweer ongesteld! Het is pittig die medicatie. Heftig wat betreft emoties en verdriet. Maar achteraf is het me toch wel meegevallen en blij dat het klaar was! Heel veel sterkte! Jullie kunnen het allemaal! ♥️

Wat vreselijk zeg. Dan zie je het ook echt niet aankomen nee. Ik had eerst al bloedverlies, maar dat bleek een hematoom te zijn. Toen bleek op de echo daarna dat het vruchtje ongeveer een week achterliep qua groei, maar het hartje klopte wel (afwisselend sterk en zwak). Omdat ik te horen kreeg dat de kans groot was dat de hematoom het vruchtje mee mijn lichaam uit zou gaan en dat niet was gebeurd, had ik toch nog wel een beetje hoop, maar was dus alsnog wel redelijk voorbereid. Waren wel twee vreselijke wachtweken.. dankjewel, andersom geldt dat ook! Hopelijk kom je er een beetje goed doorheen en kan je het binnenkort een plekje geven

Oh bah, dat het dan met die medicatie nog zo extreem kan zijn is wel echt heel rot zeg. Wel fijn dat je het al heel snel daarna toch weer een beetje zag zitten ☺️

Wat fijn dat je lichaam nu weer doet wat het moet doen! Kan me voorstellen dat dat heel erg oplucht. Wat rot dat je hier ook doorheen hebt moeten gaan. Maar het is je toch mooi gelukt! En dankjewel ❤️

Ah bah, dat is ook naar hoor! Al die onzekerheid en dan alsnog slecht nieuws! Lijkt me ook echt kut. Alhoewel iedere situatie op deze manier echt naar is. Eerste keer begon bij mij zelf met bloeden, erg vroeg dus kon ik veel beter handelen. Nu de 2de keer binnen 3 maanden, de moed zakt me een beetje in de schoenen. Is er een reden dat je wacht tot morgen?

Wat vreselijk dat je dit twee keer moet meemaken, en dan ook nog zo snel na elkaar. Snap heel goed dat je dan de moed verliest.. ik heb in december een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad waarbij een eileider is verwijderd. Heel ander verhaal, maar daardoor vind ik dit ‘iets minder erg’ (vind het nog steeds mega verdrietig), omdat ik nog veel banger was mijn andere eileider ook te verliezen. Maar snap dus heel goed hoe je je voelt als het twee uit twee keer mis gaat. Maar onze tijd komt nog wel, heb ik alle vertrouwen in 🤞🏻🍀

Ho, ik zie dat ik over je vraag heen had gelezen. De reden dat ik morgen pas begin is omdat ik tot vanochtend echt nog niet wist of ik voor medicatie of een curettage zou gaan. Merk dat ik me graag een beetje mentaal voorbereid en dat ik nog wat wilde inlezen/voorbereiden

Ach jeetje! dat lijkt me ook echt super heftig! Eng ook of “het ooit weer lukt!” En indd meer als vertrouwen houden kunnen we niet doen toch? Ik probeer alleen dit keer er wel even bij stil te staan, anders blijft het “zo’n ding”

Snap ik wel! Allebei toch best wel een ding. Ik ben alleen enorm bang voor een roesje, en plaatselijke verdoving lijkt me helemaal niets dus hoop dat ik het hiermee “af kan doen”