Mentaal heftig…

Vorige week de eerste echo gehad en bleek niet goed te zijn. Ik dacht 7w2 te zijn en vruchtje zou rond de 5 weken zitten. Moesten er maar vanuit gaan dat het niet goed was. Zwangerschapssymptomen hielden gewoon aan en werd een extra echo ingepland die ik gister gehad heb. Toen werd er alleen gekeken naar de hartactiviteit en ook niet specifiek naar de groei. Zo te zien is het niet goed. Kon vandaag al bij de gynaecoloog komen, want na de missed abortion van vorig jaar, wilde ik dit nu dan ook snel af kunnen sluiten. Nou vandaag toch een extra echo en zie haar meerdere keren alles vergelijken en meten. Het ziet er niet goed uit, maar de vruchtzak is wel gegroeid en het vruchtje ook. Zij nog overlegd met een andere gynaecoloog en beiden vonden, ook al is de kans minimaal dat het toch een goede zwangerschap is, dat ik toch een week moet afwachten. Dit had ik dus niet aan zien komen. Mijn vriend had de afgelopen week sowieso hoop omdat hij dacht dat we verkeerd gerekend hadden. Gisteren na de echo ons er helemaal op ingesteld dat ik vandaag naar de gynaecoloog zou gaan en we dan de mogelijkheden zouden bespreken. Zo lang het nog in m’n buik zit had ik hoop. Nu blijkt er toch groei te zijn en ben ik helemaal in de war. Vond het al heftig dat ik er dan voor de 2e keer via een echo achter moeten komen dat het niet goed is, dat mijn lichaam geen enkele signalen afgegeven heeft. Maar dit is helemaal Mind fuck… Moest het even kwijt. Zijn er meer mensen die dit zo weleens meegemaakt hebben??