Miskraam en zwangerschap

Hey, wat vervelend dat je een miskraam hebt moeten doormaken... ik heb 3 mei ook een miskraam moeten opwekken en liep een paar weken voor op een hele goede vriendin. Ik snap je gevoel helemaal en ik merk dat ik ook afstand houd. Ik probeer heel erg vertrouwen te hebben in de timing van de natuur en dat alles gebeurt om een reden (dit kindje had waarschijnlijk ziek geweest of geworden). Ook probeer ik me vast te houden aan een toekomstige zwangerschap/kindje. En probeer me die zwangerschap en dat kindje in te beelden. En te bedenken dat ik dan van dat kindje hou, en ik dat kindje nooit had ontmoet als ik geen miskraam had gehad. Maar het blijft moeilijk... ik denk dat ik het gewoon ontzettend moeilijk blijf vinden tot ik hopelijk weer zwanger ben... Verder geen tips maar wel herkenbaarheid. Veel sterkte ❤️

Wat super naar dat je een miskraam hebt gehad. Ik was ook tegelijk zwanger met een hele goede vriendin. Het was heel bijzonder want onze vorige kindjes scheelde ook maar 6 weekjes en nu zouden ze 3 weekjes verschillen. Helaas kreeg ik met 13 weken een miskraam en ging bij haar alles goed. Sommige dingen waren lastig alleen ik merkte dat het niet alleen voor mij lastig was maar dat zij er ook heel erg mee zat (en zit) omdat zij wel zwanger was en dat bij haar wel alles goed ging. Dit kan ook zo bij jou en je vriendin zijn. Na de miskraam heb ik haar veel gesproken en ook nu haar kindje is geboren en praten we er nog steeds over.

Mijn vriendin en ik waren allebei al 6 maanden aan het proberen. Eerst werd ik zwanger en voelde me schuldig naar haar. Vervolgens kreeg zij een positieve test op de dag van mijn miskraam in april. Het is dubbel, voor ons allebei. Het fijne is wel dat ze het weet en dat we al die tijd, zowel ervoor als toen ik zwanger was als nu zij zwanger is, hebben afgesproken dat als de ander het ff moeilijk vind en er niets over wil horen of zoiets, dat ok is. Ik weet zeker dat als zij straks een babyshower heeft en ik vind het te moeilijk, zij het 0 probleem vind als ik niet kom. Goed erover communiceren helpt ♥️

Hé wat rot en verdrietig. En helaas ook heel herkenbaar; ik had een soortgelijke situatie met mijn nicht en schoonzus. Alle drie waren we rond dezelfde tijd zwanger, bij mij werd op de 1 echo een missed abortion geconstateerd en bij hen is alles goed blijven gaan. Inmiddels zijn ze beide bevallen, mijn schoonzusje ook nog op mijn verjaardag. Ik heb dit een hele lastige periode gevonden. Met name mijn schoonzusje zag ik regelmatig en - hoewel ik het haar ook ontzettend gunde - vond ik het vaak pijnlijk om te zien hoe haar buik steeds dikker werd en die van mij plat bleef. Het scheelde wel dat ze allebei ook van mijn situatie op de hoogte waren en ook alle begrip hadden als ik het op bepaalde momenten wat moeilijker had. Merk dat ik het lastig vind om tips te geven. Ik denk wel dat het belangrijk is om met elkaar te blijven communiceren, zodat je weet wat er in de ander omgaat. En een echt goede vriendin heeft er alle begrip voor als jij het nu even moeilijk vind om haar te zien. Zelf had ik in het begin ook heel erg de neiging om mijn schoonzusje en nichtje te vermijden en op de korte termijn is dat fijn, maar op de lange termijn minder want de drempel wordt alleen maar hoger terwijl de situatie an sich hetzelfde blijft. En het cliché “na regen komt zonneschijn (en een regenboog)” is ook waar: ik ben sinds kort weer zwanger en heb volgende week vrijdag de eerste echo. Wie weet geldt dat voor jou ook en ben je over een tijdje weer samen met je bestie zwanger! Heel veel sterkte in ieder geval 😘

Bedankt voor jullie lieve reacties, ik weet inderdaad ook hoe het is om aan de andere kant te staan en te voelen als het wel goed gaat. Ik heb veel app contact met mijn vriendin. Maar face to face heb ik haar nog niet gezien. Ik neem jullie tips mee en blijf er met haar over praten. En hopelijk zijn we straks nog even samen zwanger🙏🏻