Miskraam tweede helft december 2024

Heel veel sterkte ❤️ Ik heb zelf afgelopen woensdag mijn derde miskraam gehad, de tweede MA. Het kindje was met 5,5/6 weken gestopt met groeien en ik zat al op 10 weken dus ik heb het met medicatie opgewekt dit keer. Ik zat er zelf oprecht ook aan te denken om een dergelijke post te maken dus ik ben heel blij met je berichtje! Ik zou graag in contact met je komen 😊

Heel veel sterkte! En fijn dat je deze groep hebt gemaakt. Ik heb het vorige week verloren. Gegroeid tot 5+5 en wanneer het definitief met de echo zou ik rond de 8+2 zitten. De fysieke kant viel me ook erg mee.. paar dagen voor het verlies bijna geen bloedverlies en erna nauwelijks dus iets anders weer dan bij jou.. mentaal vond ik het echt pittig. Had het echt onderschat. Weet niet hoe jij dit meemaakt? Ben nu een week later en merk dat het wel met de dag weer wat beter gaat. Sterkte de komende tijd🍀🍀

Dankjewel, jij ook veel sterkte 🤗 Een derde miskraam, jeetje.. Hoe doe je dat? Hou je het nog vol om er voor te gaan nu? Het is ook allemaal niet niks. Ik merk dat ik best wel een verslagen gevoel heb. Beetje oneerbiedig misschien maar Ik dacht eerst als het eruit is dan zal ik wel een wat opgelucht gevoel hebben maar dat valt tegen. Ik voel me meer uitgeput en leeg. Nergens zin in. In die feestdagen ook niet. Nu is het natuurlijk allemaal ook nog maar net gebeurd. Afgelopen woensdag te horen gekregen dat het hartje niet meer klopte en ben het nu al verloren. Echt een rollercoaster.

Jij ook veel sterkte! Het doet me goed te horen dat het bij jou nu een weekje later wat beter gaat. Heb jij medicatie gebruikt of kwam het bij jou natuurlijk op gang? En hoeveelste ronde was dit voor jou? Mijn partner is ook heel down en verslagen en zegt vandaag ook weinig. Merk dat hij nu ook erg in z’n eigen bubbel zit. Hij was er de afgelopen wel heel erg voor mij gelukkig. Daar ben ik wel dankbaar voor en geef hem ook de ruimte nu om het zelf ook even te verwerken.

Ja het is niet niks. Ik heb een kleine 3 weken te horen gekregen dat het vruchtje niet is gegroeid. Toen stortte ook alles in voor mij. Bij nummer 3 geloof je gewoon niet meer in stomme pech. Gelukkig kreeg ik snel nog wel wat hoop in progesteronpillen voor de volgende keer en het chromosomenonderzoek. Dat helpt wat. Ik heb wel bijna 3 weken thuis gezeten. Bij mij wilde het vruchtje er dus niet vanaf komen en dat was zo slopend. Ik heb nu dus wel dat 'bevrijde' gevoel, al blijven de dagen als je het net hebt gehad moeilijk hoor. Maar mijn gevoel herstelt snel omdat ik al zo lang heb gehad om het te verwerken. Morgen ga ik weer voor het eerst werken. Onze wens voor een baby is gewoon groot, dus dat is onze drijfveer. We gaan voor ons eerste kindje. Heb jij al kinderen? Ben je al lang bezig met proberen?

Wat erg dat dat je moet overkomen. 3 keer pech zeggen de artsen dus? En hebben ze verder geen onderzoeken gedaan? En dan nu alleen met progesteron pillen? Wij proberen al meer dan twee jaar zwanger te worden en april dit jaar naar de huisarts geweest. Ik ben nl ook al 36, m’n man 33. Toen wel naar de fertiliteitsarts doorverwezen en allerlei onderzoeken gehad. Daar kwamen ze erachter dat ik een poliep in m’n baarmoeder had, deze is via een hyroscopie verwijderd in september. En de ronde daarna in oktober was het raak. Met deze miskraam tot gevolg helaas. We hebben een zoontje van 6 wat wel voor troost en afleiding zorgt maar hij vraagt ook heel vaak naar een broertje of zusje. Heb jij al kinderen? Ik snap dat als je meer tijd krijgt/neemt dat je het verwerken wat beter gaat. Weten veel mensen uit je omgeving er van?

Sorry, ik lees dat je nog geen kinderen hebt. Ik snap wel dat je vol er voor blijft gaan hoor! Misschien wordt de wens alleen maar groter door dit hele gebeuren. Dan zou het toch zo moeten zijn dat het de volgende keer toch wél blijft zitten een keer 🤞🍀

Ik heb gisteren een miskraam gehad bij 7w2d. Heel anders dan bij jou. ‘‘s ochtends had ik een klein beetje bruin bloedverlies. Maar dat zou nog normaal zijn. In de auto naar m’n training had ik een beetje buikpijn, maar ik dacht dat dat kwam omdat mn broek te strak zat. Mn buik was deze zwangerschap al veel sneller gegroeid dan bij mn vorige. Toen ik na de training thuiskwam was heel mn inlegkruisje doordrenkt met bloed en had ik nog steeds veel bloedverlies. Dus meteen de verloskundige gebeld. Ze zou een uur later terugbellen om de 1ste echo die gepland stond op 24 december te verplaatsen naar vandaag. Toen ze terugbelde was de buikpijn erger geworden en had ik nog steeds bloedverlies. We konden toch meteen terecht voor een echo omdat de angst en onzekerheid zo verschrikkelijk was. Met de echo is bevestigd dat het een miskraam is en dat mijn lichaam het zelf goed “opruimt”. Daarna moest ik nog doodleuk naar de verjaardag van m’n oma, terwijl ik het liefste onder een dekentje in een hoekje van de bank wilde huilen. De buikpijn is nog steeds heel erg nog steeds bloedverlies en ik zit heel de tijd met tranen in m’n ogen en ben er echt kapot van. Ik heb nu net ook moeders voor moeders gebeld om me af te melden want vandaag zouden ze alles brengen om urine op te vangen. Ik kan het niet opbrengen om vandaag te gaan werken en mijn moeder heeft mn zoontje wel opgehaald omdat ik er nu niet goed voor hem kan zijn en niet wil dat hij verdrietig is door mijn verdriet.

Oh wat naar. Ik vind dat je je nog best wel heel sterk hebt gehouden dan dat je zelfs na zo’n echo nog naar de verjaardag van je oma bent gegaan. Weet je toevallig ook hoe groot je baby was? Heeft de verloskundige dat opgemeten? En heb je het idee dat je het al verloren bent? Ik voelde namelijk echt iets knappen en heb het 3 uur later verloren. Wat echt een groot rond ding. Ik zou lekker een ibuprofen nemen en met een kruik in bed of op de bank gaan liggen en een serie of iets opzetten. Zorgt voor een beetje afleiding wat bij mij wel hielp. Ik snap dat je er van moet huilen. Ik heb ook heel veel gehuild. Vooral in m’n eentje. Dat lucht op. Nu nog wel eens.. Zorg goed voor jezelf en logisch dat je niet bent gaan werken. Beter nu niet werken dan straks met een burn out of iets omdat je jezelf “voorbij bent gelopen”. Neem je tijd ❤️

Waarschijnlijk ben ik het gisterochtend in de wc al verloren. Want op de echo was er alleen nog vloeistof/bloed te zien. De verloskundige zegt dat het positief is voor een volgende zwangerschap dat mijn lichaam het uit zichzelf “opruimt”. Dus dat hoop ik dan maar. Want de wens voor een 2e is er nog steeds

Heel veel sterkte voor allen hier. Heel naar dat er zoveel mogen aansluiten 😔 Hier vorige week bij mijn tweede missed abortion mijn kindje verloren. Vruchtje was 8 mm. Net na de eerste echo is het hartje blijkbaar gestopt. 29 nov tweede echo gehad en bleek dat dus zo te zijn. Ik zou 10 dec 13 weken zwanger zijn. De vruchtzak was inmiddels ook 6,5 cm toen ik het verloor geheel intact. Vanmiddag heb ik na controle. Ik merk dat zowel emotioneel als fysiek dit keer wel echt veel zwaarder valt dan in juli. 😔 Ik vermoed ook wel dat een test nog steeds positief zou zijn. Ik voel me nog niet “mijzelf”

Ja ik hoop ontzettend dat die wens het kan manifesteren haha. We hebben nu een chromosomenonderzoek gedaan waar we nog de uitslag van terug moeten krijgen. Bloedtesten zijn al gedaan en daar is niks uit gekomen. Eventueel kunnen we ook nog meedoen met het premi onderzoek met progesteron dus dat houden we ook in gedachten. We hebben het inderdaad eigenlijk wel tegen veel mensen gezegd. Ze kunnen ons nu ook veel beter ondersteunen dus dat is erg prettig. Ook mijn collega's weten het bijvoorbeeld en er is zoveel begrip. Ik begrijp wel dat als je al een hummeltje van 6 rond hebt lopen dat je ook niet wilt dat het leeftijdsverschil te groot wordt. Toch zou je zeggen: 1x gelukt, dus hopelijk lukt de volgende keer ook weer? 🤞

Oh is dit je 2e miskraam dat is echt heftig. Ik hoop dat je over een tijdje een fijne zwangerschap mag hebben en een gezond kindje.

Oh spannend dat wachten op het chromosomenonderzoek. Ben je wel van plan om nog te proberen voor een kindje of heb je nu zoiets van ik wacht even? Misschien is het dan wel iets om dat onderzoek mee te doen.

Oh je hebt al een zoontje van 6. Ik snap ook dat je er dan niet te veel leeftijdsverschil tussen wil hebben. Je zoontje zal zich er op deze leeftijd ook al bewust van zijn. Wist hij dat je zwanger was? Mijn zoontje zou op de uitgerekende datum 2 jaar worden en ongeveer 2 jaar vond ik wel een mooie leeftijd. Ik was uitgerekend op de verjaardag van mn man en zoontje. Dus op zich leek dat ook wel al te mooi om waar te zijn. We waren al aan het fantaseren of ons 2e kindje ook dezelfde dag jarig zou zijn als zijn/haar broer en papa. En hadden het erover hoe bijzonder dat wel niet zou zijn.

Ja ben daar erg benieuwd naar! Met een beetje geluk heb ik het eind deze maand maar anders pas bij een volgende afspraak eind januari. Nee ik wil er wel gelijk weer voor gaan. Vorige keer had ik dat niet maar nu voel ik me in ieder geval gesterkt door extra progesteron en wil ik dat graag proberen. Dat onderzoek wil ik wel later pas doen, eerst even de andere twee dingen die lopen 😉

Ja indd spannend hoor die onderzoeken. Lijkt me ook dubbel, als er wat uit komt. Kunnen ze misschien gerichter handelen en als er niets uit komt dan is dat natuurlijk het beste. Hopelijk helpt die progesteron dan! En wat betreft het leeftijdsverschil.. Ik wil het nog wel even proberen maar niet langer dan een jaar vanaf nu. Nu ik dit zeg denk ik ook, je verlegd ook telkens je grenzen dus geen idee hoe ik er straks over denk. Ons zoontje wist al wel dat hij een broertje of of zusje zou krijgen alleen wist hij ook dat het nog even spannend was. Dus we hebben hem moeten vertellen dat het hartje is gestopt in mama’s buik. Wat hij natuurlijk super jammer vond maar nu kon hij in ieder geval wel op vakantie in de zomervakantie 🤣 lekkere kinderlogica Daarbij vertelde ik hem ook dat het maar goed was, anders had hij/zij misschien wel z’n hele leven in een rolstoel moeten zitten. Dat snapte hij gelukkig heel goed. We hebben hem wel beloofd dat we weer proberen dat er een kindje in mama’s buik komt. Hoe doen jullie dat eigenlijk? Als jullie weer hersteld zijn gelijk weer proberen je ovulatie te zoeken?

Sterkte ook voor jou ✨😞❤️ Ik vind dit 1 keer meemaken al echt verschrikkelijk laat staan als je dit twee of meerdere keren door moet maken. Hoe was je controle?

Ik weet niet hoe ik het ga doen. Deze zwangerschap was niet gepland. We hadden wel een wens voor een 2e kindje maar wilden eigenlijk pas in februari pas proberen omdat we met een grote verbouwing bezig zijn die toch ook waarschijnlijk pas eind augustus of eind september klaar is. Maar als het aan mij ligt zou ik nu zo snel mogelijk zwanger willen worden. De wens is alleen maar groter geworden

Sorry beetje late reactie. Ik heb de week na de slechte echo een afspraak gehad bij de gynaecoloog en savonds meteen medicatie gebruikt. Bij de orale kwamen er vooral stolsels. Bij de vaginale kwamen de tabletten eruit. Heel apart… toen die zaterdag toch vanzelf het vruchtzakje verloren. Heb morgen weer echo in het ziekenhuis om te kijken of de baarmoeder weer leeg is. Ikzelf denk van wel want heb paar dagen voor en erna en tot heden bijna niet meer gebloed tot niet meer.. ik ben in juni gestopt met de pil rond de verjaardag van mijn dochtertje die toen 1 werd. Dit was dus de 4e maand want eind oktober had ik een positieve test. En voor jullie?? Jaa iedereen verwerkt het op z’n eigen manier.. dus als dat voor hem werkt..🍀 sterkte samen!!