Missed abortion afwachten

Wat ontzettend rot voor je 😞. Afwachten is zoals ik het begreep eigenlijk altijd de beste optie, tot een week of 14, naarna heb je meer kans op een heftige bloeding of infectie. Het is vooral de vraag wat je mentaal aankan, mijn verloskundige drong aan op wachten maar na ruim twee weken was ik blij om de medicatie te krijgen (deze werkte deels, hopelijk na mijn volgende menstruatie schoon). Medicatie is de beste tweede optie, al weet ik niet wat er bij jou de vorige keer misging? Iig heel veel sterkte!

Hej, allereerst wat verdrietig dat jullie hier nu weer doorheen moeten. Ik heb niet zelf bewust de keuze gemaakt om af te wachten maar ook ons kindje is gestopt met groeien na een goede echo bij 8,5 wk. Het was gestopt met groeien rond 9 weken. Bij 11 weken kwamen we erachter. Uiteindelijk is ons kleintje geboren met bijna 12 weken zwangerschap. Met behulp van medicatie omdat m'n lichaam het al bijna 3 weken levenloos vasthield. Ik kon het afwachten niet aan. Welke keuze je ook maakt, kies wat voor jou het beste voelt. Je zou ook nog bijv de medicatie aan kunnen vragen zodat je het in huis hebt voor als je toch niet meer af wilt wachten. Of een datum voor jezelf in gedachten nemen tot wanneer je wilt wachten om je lichaam de kans te geven zn werk te doen om dan op die datum het proces van een curettage in gang zetten Het is moeilijk te voorspellen hoe lang het zal duren tot je lichaam zelf aan de gang gaat, ieder lichaam is anders en reageert anders... Sterkte iig

Bedankt voor je reactie! En wat naar dat jij hetzelfde hebt doorstaan! 😔 De medicatie werkte de vorige keer ook maar deels bij mij. Op de controle echo was het 1 grote "rommel". Ik heb toen gevraagd of ik nog een kuur cytotec mocht, maar dit had volgens de verloskundige geen zin... Ik weet eerlijk gezegd niet zo goed wat ik mentaal aan kan en verander om de 10 minuten van mening... Wil er natuurlijk zo snel mogelijk verder en dit proberen af te sluiten, en aan de andere kant ben ik weer bang dat ik spijt krijg dat ik het geen kans heb gegeven. Dankjewel! Jij ook nog heel veel sterkte!

Allereerst sterkte! Ik heb vorig jaar voorjaar een missed abortion gehad met bijna 12wk. Ik zou met 11wk de eerste echo hebben, eerder kon niet vanwege de lockdown en maatregelen. Intake had ik wel telefonisch gehad met 6+3wk. Door de maatregelen moest ik alleen...nouja vooruit dat maar. Dan maar videobellen, tis niet anders. Was onze 2e zwangerschap, hebben al een zoontje dus alles al een keer meegemaakt...maar dan nog. Zodra het echobeeld aanging zag ze gelijk dat het niet klopte, ze vond geen vruchtje wat bij de termijn van 11wk moest horen, al was de vruchtzak en mn baarmoeder wel gegroeid naar die termijn. Over op inwendig...zelfde verhaal, en ze zag zelfs al wat bloedstromen lopen, een teken dat er een begin was dat het op gang zou komen. Qua meting kwamen we niet verder dan 6+4 wk, voor het idee...dus al bijna 4-5wk levenloos bij me gedragen. Verslagen, verdriet...voelde me megazwanger, misselijk, buik groeide etc.... Wilde mn lichaam hoe dan ook zelf de kans geven het zelf op te ruimen. Uit voorzorg en mentale zelfbescherming werd er wel een afspraak gepland bij gynaecoloog in het z'huis voor medicatie. Bloedverlies kwam diezelfse avond nog op gang, wellicht geholpen door het excho-ding inwendig. Vier dagen later helse pijn, krampen etc, bleken weeën te zijn (bij zoontje niet gehad ivm gepland keizersnede). Controle eind vd dag, vruchtje was gezakt maar nog niet losgekomen. Dagen daarop bloedverlies, veel verloren maar helaas niet gezien dat het meekwam. Wel gevoeld, maar was al te laat. Eind die week controle...helemaal schoon en leeg, gelukkig geen medicatie. Eindstand...met 12+3wk uiteindelijk miskraam voltooid. Spijt van afwachten? Nee dat niet...maar slopend is het wel. Mentaal...gesloopt en flinke klap gehad. Alles bij elkaar ook bijna 4 weken thuis gezeten. Vertrouwen in mn lichaam kwijt... Na 4 maanden cyclus weer op de rit en 2 maanden later zwanger, nu 20wk ❤️ Sorry, lang verhaal... Kies waar jij je fijn bij voelt, niets is fout. Sterkte! ❤️🍀

Bedankt voor je reactie en wat naar en verdrietig dat jou dit ook is overkomen! 😞 Was je na de medicatie gelijk "schoon"? Ik begrijp heel goed dat je niet langer wilde afwachten... Ik weet ook niet hoelang ik dit nog ga volhouden. Eerst had ik afgesproken met m'n vriend om het tot het einde van de maand vol te houden, maar dit begint nu al met de minuut moeilijker te worden... De gynaecoloog belt me volgende week donderdag op om te vragen hoe het gaat en of ik alsnog de medicatie wil. Misschien is dit wat realistischer? Dan zit het vruchtje ook al bijna 3 weken levenloos in m'n buik.

De echo om nog eens te bevestigen dat het hartje niet klopte was bij mij ook zo gedetailleerd. Ik vond het zo verwonderlijk maar choquerend tegelijkertijd. Zoals je zei, echt een mini mensje. Ik wou ook absoluut geen curettage en heb gekozen voor de medicatie. Mentaal vond ik het te zwaar om af te wachten. Mijn zwangerschapskwaaltjes trokken weg maar toch liep ik nog rond met dat mini mensje in mijn buik. Gevoelsmatig klopte het voor mij niet. Tussen het starten van de medicatie en de controle nadien zat een week. Die duurde voor mij al lang genoeg. Het duurde wel zes dagen voordat het laatste stukje er uit was, dus die week had mijn lichaam wel nodig. Ik begrijp zeker waarom je terughoudend bent om de medicatie een tweede keer te nemen. Slaap er een nachtje over. Als je toch het gevoel krijgt dat je liever niet langer afwacht dan zou ik bellen en vragen of je de medicatie mag gaan ophalen. Veel sterkte ♥️

Bedankt voor je reactie. Wat een verdrietig verhaal!! Zo ontzettend naar dat jij dit ook hebt meegemaakt en op dat moment zelfs alleen was! :( Bizar dat het zo lang in je buik heeft gezeten. "Gelukkig" (blijft zo rot en raar om te zeggen, sorry) kwam de bloeding snel op gang nadat jullie erachter zijn gekomen. Bedankt dat je je verhaal wilde delen! En wat fantastisch dat je nu wel een gezond kindje draagt! Gefeliciteerd! 😘

“Kies waar jij je fijn bij voelt, niets is fout.” Mooi verwoord en volgens mij het beste advies.

Zo ontzettend naar hè, al die details! 😞Wat verdrietig dat jij dit ook heb gehad... Ik merk inderdaad ook dat de zwangerschapskwaaltjes langzaam weg trekken. En ik snap je gevoel helemaal dat het gevoelsmatig niet klopte! Dat ervaar ik nu ook. Goed plan... Ik ga er nog even over slapen. Ik ben ook bang dat ik van het weekend beslis om toch de medicatie te willen gebruiken en dat de apotheek dan gesloten is! Zal je net zien.

Allereerst sterkte met dit grote verlies! Ik heb helaas vorige week ook te horen gekregen dat mijn wondertje gestopt is met groeien bij 7 weken. Met 6+5 een mooie echo, met een sterk kloppend hartje. Zo onwerkelijk om bij 8 weken echo te horen dat het niet meer leeft. Ik heb juist gekozen voor medicatie. De gynaecoloog zag al wat bloedingen, maar het vruchtje zat nog te lekker in m’n baarmoeder. Ook was m’n baarmoeder alsnog gaan groeien. Gisteren 4 tabletten ingebracht en 2 uur later weeën gekregen, waarom 4 uur later het vruchtje kwam. Geen idee of ik schoon ben, maar ik ben opgelucht dat ik geen dood vruchtje meer bij me draag. Je weet dat het komt, alleen hoe en wanneer.... blijft lastig! Kies waar jij je goed bij voelt, denk na over de consequenties van je keuzes! Tel desnoods de voor en nadelen bij elkaar op, mocht dat helpen! Maar jouw keuze, is de beste keuze! 💫

Heel herkenbaar, dat continu van mening veranderen. Het ene moment voelde ik me een soort zen-meester die nog weken kon wachten en een paar min later kon ik ontzettend boos worden op de terughoudendheid van mijn verloskundige qua medicatie. Uiteindelijk ben ik wel blij dat ik even gewacht heb, maar ook dat in ieder geval het vruchtje eruit is gekomen. Ik heb veel gelezen over curretage/medicatie en kwam op een artikel uit waarin stond dat er veel te vaak onnodig gecurreteerd wordt. Ze hebben een onderzoek gedaan bij onvolledige miskramen en een doelgroep 6 weken laten wachten en bij de andere curretage. En de percentages van schoon na 6 weken lagen best dicht bij elkaar, zo'n 80 vs 90% meen ik. Ik kan het artikel wel opzoeken als je wil, de conclusie was iig dat gewoon afwachten (evt na medicatie) best een concurrerende strategie is tov curretage. Zelf vind ik dat iig wel een fijn idee, al ben ik al het wachten ook wel goed beu.. Nogmaals sterkte en hopelijk kunnen we beiden snel een nieuw hoofdstuk openen! 🍀

Wat super vervelend dat dit je is overkomen😔 ik heb in november ook een missed abortion gehad. Met de termijnecho zagen ze dat het ongeveer met 8,5 a 9 weken gestopt is met groeien. Ik had de echo op woensdag en was echt kapot maar had besloten de natuur zijn werk te laten doen. Mocht van werk ook zo lang mogelijk nemen om dit te verwerken en natuurlijk af te wachten. Maar op diezelfde zaterdag begon het bij mij al. Het was heel heftig want ik heb al met al alles in 5 uur gehad. De verloskundige moest zelfs komen omdat ik constant flauwviel vanwege het grote bloedverlies. Al met al vond ik het best een heftige ervaring maar heb ik het evengoed niet anders gewild want mijn lichaam heeft het echt gezien als dat het niet goed was. Sterkte 🌟

Lastige keuze. Ik heb een MA gehad, ik heb toen na 5 dagen wachten gekozen voor medicatie. Nog een 2e sessie medicatie gehad ivm rest en uiteindelijk op curettage uitgekomen omdat het rest er nog zat. Het werd uiteindelijk een traject van 3 maanden incl 6 weken vloeien voor curettage en tijdens curettage bloeding waarvoor ik medicatie kreeg toegediend om het te stoppen. Na curettage nog 2 weken vloeien. Dus vervolgens hb veel te laag en daarvoor weer medicatie. Ik heb toen al gezegd; mocht ik het ooit weer mee maken dan ga ik langer wachter. Later een spontane miskraam mee gemaakt. Dus ik had uiteraard niet het zenuwslopende wachten. Maar wat is het een groot verschil als het natuurlijk is en je lichaam het zelf doet. Heb misschien totaal 2 maandverbanden aan bloedverlies gehad over 4 dagen verspreid. Een week na de miskraam een echo gehad en toen was ik al schoon en dacht ik echt huh is dit alles?! Mentaal uiteraard wel zwaar maar lichamelijk was dit zo prettig. Ik voelde mij lichamelijk de dag na de miskraam al fit op wat menstruatie pijn na. Mijn man zag ook duidelijk verschil. Mentaal is het echt wel verdrietig maar lichamelijk heb ik niet het gevoel dat ikwat heb door gemaakt en dat is zo fijn. Gynaecoloog zei bij de eerste wel hoe langer het proces duurt des te zwaarder het mentaal wordt. Dat kan ik beamen: 3 maanden tot uiteindelijk een goede echo of een week is een groot verschil. Er zijn natuurlijk genoeg mensen die medicatie anders beleven. Dit is slechts mijn ervaring/mening.

Hier ook een MA gehad met 9 weken. Ik wilde er niet mee blijven lopen en ging meteen aan de tabletten. Het was een ellendige ervaring qua pijn en bloedverlies. Tabletten werkten wel goed, in afzienbare tijd schoon. Nu ik weer zwanger ben ben ik banger voor een miskraam later in het 1e trimester dan ik was voor 6 weken. Na 6 weken dacht ik telkens: als t nu misgaat moet het er ook weer uit. Een angstige gedachte

Allereerst veel sterkte. Ik heb een soortgelijk verhaal als kaka. Een MA van een tweeling, beide hartjes waren met 8,5 week gestopt. Eerst 2 weken afgewacht of het natuurlijk op gang zou komen. Helaas was dit niet het geval, dus daarna medicatie genomen om het op te weken. Dit was best pittig en had echt een soort bevalling inclusief urenlange weeen. Toen had ik goede hoop dat ik alles verloren was, maar helaas bleek 2 weken later dat ik nog restweefsel had. Een enorme domper. Dus opnieuw medicatie, maar dit had geen enkel effect. Curettage wilde ik echt niet, dat zou mijn laatste redmiddel zijn als het echt niet anders meer kon. Gelukkig kon ik ook kiezen voor een hysteroscopie, dan halen ze met behulp van een camera gericht het weefsel weg. ‘Nadeel’ is wel dat ze deze pas uitvoeren 8 tot 10 weken na de miskraam. Afgelopen maandag heb ik deze ingreep gehad, 12 weken na de slechte echo. De weken daarvoor hevige bloedingen gehad, en zowel lichamelijk als mentaal was dit alles heel zwaar. Toch ben ik wel blij dat ik hiermee een curettage heb kunnen voorkomen en daarmee ook de risico’s op eventuele verklevingen kleiner zijn. Na de operatie kreeg ik te horen dat mijn restweefsel nog behoorlijk doorbloed was en waarschijnlijk niet zomaar uit zichzelf was losgekomen. Dat geeft me toch de bevestiging dat ik de goede keus heb gemaakt. Misschien voor jou uiteindelijk ook een optie. Laten we hopen dat het niet nodig is en het natuurlijk op gang komt 🍀 Dit lijkt me toch de meest fijne weg, ook voor je mentale gesteldheid.

Ja volgens mij ben ik helemaal schoon. Ik heb afgelopen zaterdag de medicatie ingenomen en ik verlies nu zo goed als geen bloed meer. (Ik ben denk ik een voorbeeld van dat het ondanks de miskraam daarna ook allemaal goed kan lopen.) Eind van de maand is inderdaad nog best wel lang. Volgende week donderdag is denk ik inderdaad al lang genoeg qua vooruitdenken...

Bedankt voor je reactie. Zo naar dat jij hier ook door heen moest! Ik hoop dat alles nu goed is en dat je kan focussen op de toekomst 😘

Precies dit! Ene moment ben ik echt vast besloten van: komop je lichaam kan dit! We wachten af. En andere moment zak ik door de grond heen en wil ik dit achter me laten. Toevallig had ik ook net een collega aan de lijn die precies hetzelfde heeft meegemaakt. Ook zij heeft afgewacht. Het was alsnog heel erg heftig bij haar, maar ze was blij dat haar lichaam het heeft opgelost. Dat laatste lijkt me ook een fijn idee... Dat ik toch nog een beetje vertrouwen terug krijg in m'n lichaam ofzo? Ik zou heel graag dat artikel willen lezen! Fijn dat je zo mee denkt. Dankjewel! Jij ook heel veel sterkte! Laten we uitgaan van een mooie toekomst 😘

Bedankt voor je reactie! Wat ontzettend verdrietig voor jullie ook! 😔 "Gelukkig" kwam het bij jou snel op gang, maar wat heftig dat dit zo'n nare ervaring is geweest. Had je van te voren ook al bloedverlies of buikkrampen? Of kwam het spontaan? Hoe gaat het nu met je?

Bedankt voor je reactie! Wat een lang traject heb je de eerste keer meegemaakt! Hoeveel weken was je in verwachting bij de spontane miskraam? "Gelukkig" was deze minder heftig voor je. Ik kan me heel goed voorstellen dat hoe langer het traject duurt hoe zwaarder het is. Ik vond mijn eerste miskraam ook zo ontzettend zwaar en had toen ook een lange na sleep. Het bloeden was na een aantal dagen wel voorbij, maar mijn baarmoeder is lang niet schoon geweest. Vandaar dat ik het nu op een andere manier wil proberen. Maarja wie zegt dat dit niet lang gaat duren? 😔 Vandaag zou ik 11 weken zijn, dus het vruchtje zit er nu ongeveer 2 weken in...