Missed Abortion eerste zwangerschap

Allereerst gecondoleerd met jullie verlies. En wat ik je meteen wil zeggen, heb alsjeblieft nooit het gevoel dat jullie verlies niet erg genoeg is. Elk verlies is erg. Enorm verdrietig. En brengt ook zoveel vragen en onzekerheden met zich mee. Je onzekerheid over het wel of niet durven/kunnen genieten voor een volgende zwangerschap herken ik heel erg. Heb zelf 20 november te horen gekregen dat het hartje niet meer klopte tussen de 7-8 weken. Terwijl de week daarvoor we nog een goed echo hadden. Kindje was ook gegroeit en hartje leek echt recentelijk gestopt. Ik heb best goede ervaring met de pillen en heb het vruchtzakje kunnen opvangen. Ik ben steeds met een kannetje naar de wc gegaan om het op te kunnen vangen. Ook zo verdrietig dat jullie mooie geruststellende gedachte en symboliek ook nog eens verloren is gegaan. Jullie waren al in rouw. En nu nog extra zwaar ook, omdat jullie jullie eigen kindje zijn verloren. Ik vind het ontzettend erg voor jullie en wil jullie heel veel sterkte en kracht toe wensen. Weet dat alles wat je voelt mag en okay is. Geef jezelf de tijd en de ruimte om te rouwen. Praten heeft mij enorm geholpen om emotioneel stabieler in het rouw proces te staan. Ik hoop dat je een vangnet om je heen hebt waar je terecht kan met het grote verdriet.

Dankjewel Eyawan dat je de tijd hebt genomen voor deze reactie. En fijn om te horen dat je, ondanks ook voor jou het verdrietige verlies, een goede ervaring hebt met de medicatie. Lijkt me heftig als je eerst wel een kloppend hartje gezien hebt. Dan heb je nog meer gevoel van (schijn)zekerheid gehad dan alleen je lichaam dat de juiste signalen gaf. Hoe is het nu met je? 20-11 is nog niet zo lang geleden. En is je cyclus alweer op gang? Sterkte. We hebben gelukkig veel steun van familie en vrienden om ons heen. Ik ben zo blij dat we hen al vroeg verteld hadden dat het gelukt was, heb het gevoel dat ze daardoor nu nog meer kunnen betekenen. Ik vind het heel lastig om zo te moeten vertragen nu, en te proberen om het stapje voor stapje aan te vliegen. We willen dit zo graag, en mijn partner is er ook al zo lang klaar voor. De realisatie dat je terug bij af bent, eerst nog dit door moet en af moet maken en vervolgens een nieuwe fase van onzekerheid in moet, vind ik zo lastig.

Wij hebben in juli ook een missed abortion gehad en door middel van medicatie de miskraam opgewekt. Ik heb het best wel even zwaar gehad na die tijd, veel verdriet en gemis van het toekomstbeeld wat dan "weg valt". Inmiddels bijna 9 weken zwanger en 2 goede echo's gehad, maar het blijft inderdaad heel spannend, de blijdschap die we de eerste keer hadden is anders. Je hebt nu veel meer "wat als het toch niet gaat goed gaat" in je hoofd. Desondanks probeer ik positief te blijven en te genieten.

Heel veel sterkte. 🦋