Missed Abortion eerste zwangerschap

Goedemorgen allemaal. Ik ben voor het eerst zwanger en we hadden gisteren onze eerste echo. In een super pittige tijd met het verlies van zowel een oom als een oma ca. 2 weken geleden was dit echt ons lichtpunt en alles voelde zo goed, en alsof het zo moest zijn. Alsof leven kon worden doorgegeven. Ik voelde me echt zwanger en we zaten er zo positief in. Bij de echo zag ze een mooie lengte en zwangerschap, maar geen kloppend hartje. Waarschijnlijk 2-3 dagen geleden gestopt met kloppen rond de 8+1. Wat een onwerkelijke ervaring, en wat een verdriet bij ons beiden. Je gaat je er toch zo op instellen en omdat je lichaam niets doorheeft voelt dat zo verwarrend. En dat de mooie gedachte en de symboliek nu niet meer opgaat vind ik ook zo verdrietig. Ik ga vandaag gelijk naar het ziekenhuis voor medicatie, maar merk dat ik het erg spannend vind. Vooral of het wel compleet eruit zal komen, of dat je van de ene misere in de volgende belandt. En het verdriet over dat het nog best lang kan duren voordat je weer kunt gaan proberen (we waren al een tijdje bezig), maar ook dat het nooit meer onbezorgd en onbevangen zal zijn hierna. Ik ben zo bang dat ik, mocht het ons weer gegund zijn, helemaal geen blijdschap ga durven voelen en alleen maar angstig zal zijn de hele tijd. De angst dat je kinderloos blijft, en dat dit je nog vaker zal overkomen. Ik heb niet echt een concrete vraag, maar ben benieuwd of mensen dit ook zo ervaren, zeker als je nog geen kinderen hebt. Heftig om te lezen hoeveel anderen al hebben meegemaakt, dat geeft me ergens het gevoel dat dit “niet erg genoeg” is, maar ik vond het toch fijn om er een berichtje aan te wijden.