Somber na miskraam

Ik voel me precies hetzelfde als jij, bij mij nu ook twee weken geleden..

Ik herken je gevoelens zeker! Heb begin mei met 11+1 een missed abortion gehad (was gestopt op 6-7 wk max) en was ook na 2 weken schoon, op heel licht bloedverlies na. De emoties en gevoelens gingen alle kanten op, ondanks dat ik het ook heel goed kon relativeren en 'blij' was dat m'n lichaam het zelf had opgelost. Alles bij elkaar ben ik ruim een maand thuis geweest, had echt even tijd nodig om tot mezelf te komen en het een plekje te geven. Langzaam de dagelijkse dingen weer opgepakt en uiteindelijk was het ook wel weer fijn om te gaan werken, voelde toen pas weer dat ik daar aan toe was. Ook ik heb een aantal vrienden en collega's om me heen die ook zwanger zijn op dit moment...en uiteraard ben ik heel blij voor ze, maar het steekt ook wel een beetje. Zij wel...en ik niet. Ook dit kan ik vervolgens wel weer relativeren, we hebben namelijk al een lief zoontje van 4 🙂 De wens om door te gaan voor een volgende zwangerschap is alleen maar sterker geworden na afgelopen periode... En ja, ook ik vind het spannend! Lukt het weer zo snel? (Beide keren 1e x raak) Zal het dan wel weer goed gaan? Wat als...etc. We hebben het even op z'n beloop gelaten, kijken wat m'n cyclus doet, gewoon gezellig gehad en we zien wel. Ik merk dat ik heel graag inzicht wil hebben hoe m'n cyclus zich herpakt, die is hiervoor altijd stipt geweest. Voor jou in elk geval nog heel veel sterkte! Hopelijk kun je het een plekje geven en langzaam aan door wanneer jullie er aan toe zijn 🍀❤️

Heel herkenbaar wat je schrijft! Ook over het opnieuw zwanger worden en het gebruik van condoom. Bekijk van dag tot dag wat je wil, voelt en schrijf het desnoods van je af. Dat heeft mij echt geholpen. Niets moet, dag bij dag! Ik had precies hetzelfde als jij en toen ik precies 14 dagen na mijn curretage mijn eisprong voelde was ik heel “blij” dat alles nog werkte. Nu is mijn huidige cyclus weer iets langer. Is ook niet niets een miskraam! Neem je tijd, ook voor je lichaam. Veel sterkte 🍀

Hoi, Ik herken het ook erg, net na de missed abortion vertelde me schoonzus dat ze zwanger was. Ik was daar erg verdrietig over en dat steekt idd. Was totaal niet blij voor hun. Echt erg, gelukkig is dat nu wel veranderd. Eerst wilde ik ook helemaal niet weer opnieuw zwanger worden en was ook bang het weer opnieuw mee te maken. Later veranderde dat gevoel helemaal en wilde ik niets liever dan weer opnieuw zwanger zijn, de tweede maand was ik dan ook weer zwanger. Erg spannend allemaal maar nu alweer 25 weken. Neem de tijd het te verwerken, dat gevoel dat je weer wil komt vanzelf weer terug

Hallo, ik ben vandaag te weten gekomen dat mijn hcg waarde gedaald is, ik krijg dus een miskraam. Nu dus maar wachten op de bloeding. 5 weken zwanger, eerste zwangerschap na 8 maanden proberen.. Pfff ik voel me zoo slecht, ik hoop echt dat deze gevoelens snel voorbij gaan. Hoe zijn jullie ermee om gegaan?

Hee Kino, daar ben ik ook weer.. het is bij mij ook ( weer) mis gegaan.. 😢ben nu op vakantie in Kroatië en de miskraam komt volledig op gang. Voor de anderen die dit lezen: Dit is de derde keer dat het misgaat. ( 1e was 5+5, 2e was 6+5 en nu 3e was 5+6). In 9 maanden tijd. Hoe iedereen er mee om gaat is echt persoonlijk. Luister naar je lichaam en doe wat goed voelt. Als je een carpaccio wilt eten en een sop eitje, doe dat dan! Als je op bed wilt liggen en alles eruit wilt huilen, doe dat dan! Als je een terrasje wilt pakken met een wijntje, doe het! Niets is fout! neem de tijd om echt te rouwen. Want de zwangere vrouw voelt aan alles dat ze zwanger is.. en een gynaecoloog of VK kan wel zeggen: je hebt er even van mogen proeven, en nu moet je afscheid nemen. Maar ik merkte dat ik op een of andere manier me niet begrepen voelde door hen.. uiteindelijk heeft het bij mij geholpen om het te delen met familie en vrienden. Aan de ene kant misschien jammer dat ze nu weten dat we bezig zijn.. maar aan de andere kant is het nu zo’n enorme steun dat je het verdriet en de pijn niet alleen hoeft te verdragen 😘. Daarnaast hoor je ineens om je heen dat het echt vaak gebeurd, en degene die het mee hebben gemaakt , daar kan ik het beste mee praten merk ik. Vaak hebben zij nu 2-3 gezonde kinderen, sommigen zelfs na 3 miskramen en 1 mola zwangerschap.. en als zij zeggen: uiteindelijk moet je hoop hebben dat het goedkomt.. dan vertrouw je daar toch iets meer op of voel je je in ieder geval iets minder diep in de put zitten. En tuurlijk huil ik weer enorm als iemand me een lief berichtje stuur of als ik t aan een vriendin vertel dat het mis is gegaan.. maar zo gaan voor mij wel de scherpe randjes ervan af.. Ik hoop dat je/jullie er iets aan hebt/hebben. En van je afschrijven mag natuurlijk altijd hier 😘

Die jaloersheid herken ik overigens ook hoor.. merkte dat ik eerst boos op mezelf werd dat ik ‘ zo lelijk kon denken ‘ .. maar uiteindelijk mag je er best aan toegeven dat je jaloers / verdrietig mag zijn! Het doet gewoon enorm pijn dat het bij jezelf niet wilt lukken.. en voor je gevoel ‘ de zware alcoholisten en junkies’ wel gezonde kinderen krijgen en op de wereld kunnen zetten. En ook al zijn je naaste vrienden of familie geen junkies of alcoholisten.. het nieuws komt altijd hard binnen omdat je zelf ook enorm hoopt dat je snel een gezond eigen baby’tje in je arm kan houden ❤️ en ik begrijp zeker de angst die je bij een volgende zwangerschap of positieve test kan hebben.. en meer dan hoop houden kan he eigenlijk niet doen. ❤️🍀🤞🏻

Ohh nee, hoe erg 😪 hopelijk kan je uw zinnen wat verzetten in Kroatië, probeer toch een beetje te genieten van je vakantie ❤️ Bij mij is de miskraam nog niet spontaan begonnen.. Nu wil ik wel dat dit zo snel mogelijk komt. Ik wil er door, niet meer het gevoel hebben dat er nog iets in mij zit 😔😔

Dag dames, voel me een beetje overrompeld door alle trieste verhalen en ik voel zo met jullie mee. Gisteren gehoord dat ik een vroege miskraam heb gehad van een onverwachte zwangerschap, ontstaan net na borstkanker bestralingen. Ik ben nu dubbel schoon: van boven en beneden... 🙄 Hoe onverwachts ook, die kleine was zo gewenst! En nu? Mijn hoofd staat even nergens naar en ik lig op de bank, verdrietig en somber...

Zo herkenbaar deze gevoelens die jullie omschrijven! Twee weken geleden voor de 2e x op rij een miskraam gehad. Ben nu dubbel zo somber als vorige keer.. merk dat werk een goede afleiding is, maar eenmaal thuis weer zo down. Kan het even niet opbrengen om met vriendinnen af te spreken en al hun kinderverhalen te horen (voelt zo gemeen..) Ben zelfs angstig om weer zwanger te worden, als ik eraan denk dat er een kans is dat dit weer kan gebeuren..

Hello! Ik deel je gevoel, ik heb 3 weken geleden mijn 2e miskraam gehad.. terwijl ik nu probeer om positief te blijven vreet het aan me.. mijn zus is afgelopen woensdag bevallen van een prachtige zoon. Trotse tante, maar het voelt niet zo.. Ik voel me jaloers en verdrietig.. ik laat het niet merken als ik bij der ben, maar van binnen ga ik kapot. In onze vrienden groep zijn er 12dames net bevallen of nog onderweg. En daar hoorde ik ook bij.. nu sta ik alsnog met lege handen. Ik ga niets uit de weg, alle babyshowers ben ik aanwezig en babypraat hoor ik aan.. het maakt je alleen maar sterker denk ik dan. We geven de moed niet op, het gaat ons lukken. Ik ben niet zo bang om opnieuw zwanger te worden, maar zo bang dat ik het niet kan voldragen knaagt aan me. 🥰

Inderdaad herkenbaar. Mij heeft het ook geholpen om alles op papier te zetten. 5 pagina’s vol blijdschap en verdriet. Ik heb het naderhand voorgelezen aan mijn partner, dat zorgde voor extra tranen, maar ook een grote stap vooruit omdat ik het uitgesproken had.

Heel herkenbaar. Afgelopen dinsdag te horen gekregen dat het hartje niet meer klopte en het dus een missed abortion was. Donderdag curretage. Ben ook heel bang voor een volgende zwangerschap. Bang om hetzelfde pad te moeten bewandelen. Ook omdat ik het vertrouwen in mijn lichaam kwijt ben

Heel herkenbaar. Na jaren proberen zo gelukkig dat ik zwanger werd... 42 jaar, altijd n kinderwens gehad, door omstandigheden niet ingevuld helaas en nu dus m'n eerste zwangerschap... Wat n groot geluk en wat n klap toen na 12 weken de miskraam zich aandiende. Hartje al horen kloppen.. Magisch.. Leven samen al ingekleurd.. Rauw verdriet. Best ff tijdje lamgeslagen geweest. Werk ging door, maar thuis numb. Rituelen hebben me er doorheen gesleept. Allereerst een begrafenis om hem thuis te laten komen/zijn. Ik ben een dagboekje begonnen waarin ik nog steeds brieven aan hem schrijf. Nu, ruim 1,5 jaar later, wordt de frequentie minder, maar fijn om 'm soms te vullen met n nieuwe brief wanneer ik de behoefte voel. Bewaar deze in n doosje met dingen die aan hem herinneren. Kaartjes van lieve mensen ter felicitatie en steun, gedichtjes,... Na precies een jaar een tattootje gezet en draag vanaf 't moment n vlinderarmbandje. De vlinderstruik bij Daans grafje bloeit weelderig momenteel en ik zie hem in ieder vlindertje did voorbij komt. Soms nog overvallen door verdriet, maar ook gelukkig dat hij n deel van mijn leven is en me de bevestiging heeft gegeven dat ik moeder kan worden. Dit heeft me kracht gegeven om door te gaan. Inmiddels 36+2 zwanger. Binnenkort n nieuw moppie. Supergelukkig. Ik zal 'm opvoeden in de wetenschap dat hij n grote broer heeft... Niet in verdriet, maar voor de volledigheid van ook zijn familieverhaal. Daantje hoort voor altijd bij ons. Sterkte met je verwerking en neem de tijd. Het is zeker niet niks. Nog steeds n taboe op miskramen; de impact wordt nauwelijks benoemd. Een volgend kindje/doorgaan lijkt maar normaal. De impact van 'n verloren, zo welkom kindje, zul je mogelijk altijd bij je dragen. Hoop dat jij n invulling vindt tot verwerking die bij jou past🌺

Ik heb gister gehoren gekregen dat het hartje niet meer klopt.. het zit al 3 weken njet levend meer in me buik.. toen ik het hoorde was het echt en behoorlijke klap.. was blij dat ik uit die 'risico' was.. maar helaas.. ik houd me groot maar van binnen kan ik huilen en vreet het me allemaal op.. ook omdat het er nog zit dus om het te beginnen met afsluiten is nog lastig..

Zou me niet groot houden. Doe je jezelf en je verdriet geen recht mee lijkt me. Is 'n serieus verdriet en verlies waar je in en voor staat. Zelf ook 3 weken doorgelopen terwijl hartje al gestopt was. Superzwaar en verdrietig! Ik hoop dat je je naaste omgeving hebt ingelicht en je steun krijgt. Heel veel sterkte met het verlies en het op handen zijnde loslaten. Het heeft mij enorm geholpen om te schrijven en met rituelen het kindje te begraven en gedenken. Hoop dat jij n passende invulling vindt❤️