Teleurgesteld in eigen lichaam

Hoi, Ja ik zit in dezelfde situatie. Bij mij is het hartje ook al 3 weken gestopt en doet mijn lichaam helemaal niets zelf. Ik heb zaterdagavond de mifegyne tablet genomen, en ga zometeen de cytotec gebruiken. Vind het heel spannend maar wil ook graag van de zwangerschapsklachten af. Jij ook veel succes!

Hi, Heel verdrietig... ik heb hetzelfsede meegemaakt. Heb 3 weken gewacht, maar vond het mentaal ook te zwaar worden. Ook ik had alle zwangerschapssymptomen nog. Dit weekend medicatie genomen en zaterdag de miskraam gehad. Ik zag er ook als een berg tegenop. Ik kan niet zeggen of ik de miskraam ansich mee of tegen vond vallen. Het gevoel dat je daarna hebt en wat ik nu heel sterk ervaar is: leegte en alleen. Het was ook mijn eerste kindje en was zwanger geworden met een donor en iui. Verdriet is ontzettend groot. Heel veel sterkte! Mocht je het fijn vinden om verder te praten, dan ben ik!

Verdrietig om te lezen dat jullie ook in deze situatie zitten.. ik ben heel erg benieuwd hoe ik op de medicatie ga reageren, je leest er zulke wisselende verhalen over. Morgen om 17:50 hebben wij de afspraak in het ziekenhuis voor de eerste pil, ik weet niet wanneer ik de andere medicatie mag nemen. Ik hoop dat het voor dit weekend al gebeurd want mijn vriend gaat dit weekend weg met zijn vrienden..

Hee meis, sterkte met alles! Ik ben er ook net doorheen gegaan.. vond de nasleep van de medicatie best heftig.. dus blijf vooral thuis en doe heel rustig aan. Je neemt de eerste pil gewoon met water in en 24 uur later breng je 4 pillen vaginaal in. (Zelfde herhaal je de dag erop weer, zo was het bij mij) Ze zeiden tegen mij dat het pas na 12-24 uur zou gaan werken maar ik had binnen 30 min al best heftige krampen.. ik wil je niet bang maken, maar vooral voorbereiden op wat zou kunnen gebeuren.. ik had dit namelijk niet verwacht.. het is ook fijn als er iemand in de buurt is, zo dat je niet alleen bent. Hou het bloedverlies goed in de gaten. Ik heb een nummer van de verloskundige afdeling van het ziekenhuis gehad en mocht daar 24/7 bellen, heb ik ook moeten doen. Het is fijn dat je zelf kunt “timen” wanneer het gaat gebeuren maar elk lichaam reageert er toch anders op. Ik heb ook een MA gehad en er gebeurde 3 weken helemaal niets en toen heb ik de medicatie ingenomen. Ben nu 2,5 week verder en bloed nog steeds een beetje maar verder gaat het nu wel goed. Heel veel sterkte en let goed op jezelf! 🍀🍀 ♥️

Bedankt voor je uitgebreide reactie, heel erg fijn om duidelijk te lezen hoe het bij jou is gegaan. Jij ook nog heel veel sterkte met de emotionele en lichamelijke nasleep hiervan 😘

Heel veel sterkte! Ik heb hetzelfde mee gemaakt! Alleen was ik wel wat verder.. mijn lichaam gaf wel wat kleine bloedingen af maar het zette niet echt door. Dus hebben we ook besloten om met de medicatie te beginnen. Afgelopen vrijdag de eerste gepakt en zaterdag de andere 4. Ik heb ze rond half 12 gepakt en rond half 2 kreeg ik enorme krampen echt weeeen vond deze heftiger dan bij de bevalling van mijn eerste kindje. Rond half 4 stond ik op van de bank en leek alsof er soort “plopje” naar beneden kwam dus veel bloed verlies ben gelijk naar de wc gegaan en kwam best veel bloed uit ook even later het vruchtzakje. Maar ook stolsels.. de krampen bleven nog wat aanhouden en de volgende ochtend zijn we het vruchtje tegengekomen. Bijzonder! Maar voelt wel als eem opluchting nu heb ik nog flink wat bloedverlies maar het neemt wel af! Ik was ontzettend onrustig omdat ik de controle moest loslaten. Maar vertrouw op je gevoel dat heeft me geholpen! Wil je even kletsen je bent welkom!

Jij ook bedankt voor je uitgebreide reactie. Fijn om te lezen hoe het bij jou is gegaan. Ik hoop dat het bij mij ook zo snel mag gaan al zie ik wel echt op tegen de pijn.. maargoed daar moet ik maar ff doorheen. Heel veel sterkte ook voor jou met dit verlies ❤️

Dankjewel! 🫶🏻 & nog iets, ik snap heel goed dat je teleurgesteld bent in je lichaam, was ik ook.. maar je kunt er echt helemaal NIETS aan doen! Het is gewoon domme pech… het geeft mij ergens wat rust als ik denk van: als het gezond en levensvatbaar was geweest had m’n lichaam het niet afgestoten, geeft een klein beetje rust. Het zal echt wel even duren maar we komen hier weer sterker uit!!🍀♥️ en nooit de hoop opgeven, het komt goed.. uiteindelijk 🫶🏻

Ja daar heb je ook zeker wel gelijk in inderdaad, we kunnen in ieder geval zwanger worden en dat is een geruststellende gedachte. Al is het wel heel zwaar hier doorheen te moeten. ❤️❤️

Ik heb voor de pilletjes die vaginaal gaan pcm ingenomen en toen regelmatig nog 2 pcm weer en dat heeft ook goed geholpen. niet bang zijn laat je lichaam het werk doen!

Hey, Goed dat je het van je afschrijft. Bij ons is het ook gestopt bij 6 weken en 5 dagen. We zouden 25 maart eigenlijk al 8 weken en 3 dagen moeten zijn geweest. Ook ons eerste kindje. Ik wilde ook afwachten. Maar na 2 weken en het besef dat het al langer dan 3 weken niet meer in leven was, en het oneindige wachten, heeft mij doen besluiten om uiteindelijk medicatie te vragen. Ik zag dat het leven van mijn vriend verder ging (hij ging “gewoon weer” naar zijn werk) terwijl ik nog steeds thuis zat te wachten op de miskraam. Op donderdag had ik gebeld en op maandag kon ik al terecht. Maandagmiddag rond half 4 de eerste pil genomen. 24 uur later, op dinsdag half 4 de 4 pillen ingebracht. Binnen 2 uur kwam het al op gang. Om half 10 voelde ik dat de ergste krampen over waren. Ik vond het wel erg pijnlijk en was heel blij dat mijn vriend erbij was. De dag erna, woensdag, had ik het gevoel dat ik weer verder kon/kan. Soms ben ik er nog wel emotioneel onder maar het is ook niet niks wat we mee moeten maken. Heel veel sterkte 🤍🤍

En idd goed om ook paracetamol te nemen. Ik heb vooraf ook twee paracetamol genomen en een paar uur later weer 2.

Het stelt mij wel gerust om te lezen dat het bij jou eigenlijk wel zo snel op gang is gekomen. Onze situatie komt heel erg overeen ook qua zwangerschapsduur en de periode dat we hebben gewacht. Ik kan mij er ook niet toe zetten om te werken, ik heb het wel geprobeerd. Twee keer een halve dag gewerkt en ik was helemaal gesloopt. Dus nu even een stapje terug gedaan en mij mentaal voorbereiden op morgen. Fijn dat je steun hebt gehad van je vriend en dat hij bij je kon zijn tijdens de ergste krampen. Voor jullie ook heel veel sterkte met het verlies van jullie eerste kindje ❤️

Inderdaad, onze situaties lijken erg op elkaar. Ik hoop voor jou ook dat het niet te lang duurt. Ik snap dat de concentratie er niet is. Dat heb ik ook heel erg gehad. Hopelijk krijg je vanuit je werkgever ruimte om de tijd te nemen wanneer het nodig is. Heel belangrijk om de tijd ook te nemen. Nogmaals veel sterkte 🤍🤍

Sterkte! Ik heb 3 weken gewacht of het op gang zou komen uit zichzelf. En toen 1 dag voor de afspraak bij de gyneacoloog kreeg ik licht bloedverlies, maar toch medicatie gekregen. Bij mij kwam het na het innemen van de mifegyne een uur later al op gang. Heb de cytotec dus niet meer gebruikt. Had hier totaal niet op gerekend. Ik heb paar dagen flink bloedverlies gehad,maar nu lijkt het of alles eruit is. Krampen zijn minder en bloedverlies neemt af.

Fijn dat het redelijk voorspoedig ging als ik dat zo lees! Bedankt voor je reactie 🤗

Bij mij was het hartje al 6 weken gestopt. Kwam er achter bij 7 weken (eerste echo) dat het gestopt was bij 5 weken , heb toen 4 weken gewacht en helaas ook medicatie moeten nemen Ik vond t ook spannend maar heb het op me af laten komen Zorg dat er iemand bij je is en dat je alle tijd kunt nemen om te rusten. Heel veel sterkte 💕😘

Hoi, Mentaal heb je het echt al lang volgehouden, dat is wel iets knaps dat je lichaam ook voor je doet. Je lichaam is niet alleen maar een teleurstelling. Ik heb zelf 7 april mijn miskraam opgewekt, ik zou 9+3 zijn, maar mijn vruchtje was zo groot als 7 weken, maar geen hartslag. Ik had vrijdagavond de eerste tablet ingenomen en op zondagochtend 4 pillen ingebracht en gelijk een naproxen ingenomen om de eventuele pijn voor te zijn. Binnen een half uur had ik de eerste krampen en bloed- en stolselverlies. Ik heb alles opgevangen in een zeef, puur om bewust afscheid te kunnen nemen, maar ik heb geen vruchtje in de vruchtzak gevonden. Ik was ook enorm teleurgesteld in mijn lijf. Ik heb eerder al een kindje bij 19+5 moeten opgeven omdat ze niet levensvatbaar was, nu een miskraam opwekken omdat mijn lijf het niet zelf 'opruimt'... Door de medicijnen kreeg mijn lijf het seintje dat het niet goed was en dat dit vruchtje mijn lijf uit moest. Na een uur of 6 kwam bij mij de vruchtzak er uit en trokken ineens alle kwaaltjes weg. De buikkrampen waren weg, mijn misselijkheid trok weg, ik had ineens weer honger en zin in eten. Ik voelde me ineens weer wat meer mezelf. Ik heb de dag er na nog gebloed als een menstruatiedag en sindsdien is het een beetje bruin bloed bij het afvegen, dit is na een week dus nog niet weg bij mij. Het is moeilijk om de relatie met je lijf weer een beetje in balans te krijgen. Dat kost tijd. De teleurstelling in mijn lijf bij mij begint al met dat ik ivf nodig heb om zwanger te kunnen worden. Toen raakte ik zwanger, maar was het kindje ziek. Toen zeiden de artsen allemaal dat het een miskraam zou worden en dat haar hartje zou stoppen, maar dat deed het niet en dus ben ik gepland van haar bevallen. Mijn lijf gaf dat kindje niet op, maar werkte daarna perfect om te bevallen. Deze zwangerschap was daarin hetzelfde. Mijn lijf wilde het vruchtje nog niet afstoten, maar toen het zo ver was deed het precies wat het moest doen. Jouw lichaam weet straks ook wat het moet doen. Zorg er voor dat je een fijne omgeving hebt als je je miskraam opwekt. Zorg goed voor jezelf en wees mild voor jezelf. Het verlies is ontzettend verdrietig, maar je komt er ook weer bovenop. En dat is niet een kwestie van een plekje geven, maar dit verweven met de rest van je leven.

Lief dat je dit zo schrijft, daar haal ik heel veel steun en kracht uit. Wat heftig ook om de rest van je verhaal te lezen.. bedankt voor je openheid en steun hierin 🤍

Hoe gaat het met je?