Vertel jij het je omgeving?

Mijn partner wil het niet delen met naar omgeving. Ik heb het wel gedeeld met mijn omgeving...

Wij zijn heel open geweest. Ik had een leeg vruchtzakje en was zo verdrietig. Vond het heel fijn dat ik het kon delen vooral met mijn moeder en zus! Ook nu bel ik mijn mams op als ik weer ongesteld geworden ben. Ik vond het heel fijn om open te zijn.

Ik had aan veel mensen verteld dat ik zwanger was, maar wilde het 'bekendmaken' na de eerste echo. Die bleek nog niet helemaal goed te zijn dus wilde mijn man nog even afwachten tot de tweede echo twee weken later. Daar heb ik wel spijt van, want nu vertel ik eigenlijk 'iedereen' dat ik een miskraam heb gehad dus bij de volgende zwangerschap wil ik ook het goede nieuws delen en niet pas als het misgaat. Maar goed, dat was niet helemaal je vraag: ik deel dus veel dat ik een miskraam heb gehad en ik merk dat me dat heel veel steun geeft. Ik hoor ook erg veel mensen die hetzelfde hebben meegemaakt en iedereen gaat er anders mee om, maar allemaal leven ze mee omdat ze snappen dat het zwaar is. Ik heb het er zelf niet extreem zwaar mee, misschien door de lieve steun en het medeleven, maar ik zou zeggen blijf vooral bij wat goed voelt voor jezelf

Sterkte ermee! Ik denk dat heel persoonlijk is of je het deelt of niet. Ik heb het alleen aan mijn zus en 2 vriendinnen verteld na mijn miskraam en verder niemand. Ik wil ze liever het goede nieuws delen als ik wel weer zwanger mag zijn. Maar ik moet ook zeggen dat ik niet heel close ben met mijn moeder enzo. En ze hebben hun eigen ‘shit’ waar ze mee moeten dealen dus ik wilde ze hier niet ook mee opzadelen. Zo voelde het voor mij in ieder geval maar dat wil niet zeggen dat jullie het ook niet moeten vertellen. Zoals ik al zei het is jullie keus jullie moet doen waar je je goed bij voelt.😘

Ik vond het heel fijn om te delen, vooral ook omdat ik naast verdrietig ook heel trots was op het feit dat ik zwanger was. Ik kreeg heel veel steun en hoorde opeens van alle kanten ervaringen wat ervoor zorgde dat ik mij niet alleen voelde en dat het dus zoveel voor komt! Ik vind juist dat wij vrouwen niet alleen het ‘perfecte’ plaatje aan elkaar moeten laten zien, zodat het geen taboe wordt en er over gesproken mag en kan worden.

Dat ben ik zeker met je eens, de taboe moet zeker doorbroken worden. Maar iedereen gaat er anders mee om, er mag dus zelf kiezen of ze het willen vertellen of niet. Voor jou was het misschien fijn om van andere verhalen te horen terwijl ik daar juist helemaal niet op zat te wachten. Dus het is net wat je zelf het fijnste vind😘

Wij hadden mijn ouders en schoonouders verteld dat ik zwanger was. Ik persoonlijk vind het moeilijk om te vertellen dat we een miskraam hebben gehad. Je vertelt liever goed nieuws en je wordt nog eens even met je neus op de feiten gedrukt dat je je kindje kwijt bent. Ook onze broes en zussen weten het nu en ik het ook op mijn werk verteld. Mijn collega vroeg of ik een leuk weekend had gehad. Nou nee. Toen was het niet het moment om te vertellen want er zaten er ook van een andere afdeling bij waar ik vrijwel niet mee omga, maar daarna had ik er toch spijt van dat ik het niet had gezegd. Voor mij voelde het alsof ik ontkende dat er een oh zo welkom kindje in mijn buik zat. Als een andere naaste overlijdt zeg je het wel. Ik heb daarom me voorgenomen er open over te zijn. Maar doe wat ze zelf het prettigst vindt! Iedereen gaat er anders mee om. Sterkte in elk geval!

Wij hebben het wel verteld. Mijn partner had er verder niet zoveel behoefte aan om het met anderen dan onze naaste familie te delen maar begrijpt heel goed dat ik meer steun nodig heb ook van vriendinnen. Dus mijn beste vriendinnen weten het ook, mijn sportteam en mijn leidinggevende en paar goede collega’s. Ik vind het persoonlijk erg fijn dat ze het weten vanwege de steun die ik van ze krijg. Ik heb geleerd uit andere ervaringen dat het voor mij heel belangrijk is om open te zijn over dingen, niet alleen de goede maar juist ook de minder leuke dingen. Uiteindelijk moet jij doen waar je je prettig en goed bij voelt. Bedenk vooral ook wat jij nodig hebt en laat je niet leiden door wat anderen er misschien van zouden vinden. Sterkte 🍀

Fijn te lezen, dat geeft mij meer sturing. Ik ga het mijn moeder wel vertellen en mijn beste vriendinnen. Het voelt fijn mijn ei kwijt te kunnen. Ik voel me er nu zo alleen in. En mijn man, hoe lief hij ook is en zijn best doet, kan mij niet helemaal begrijpen. En jullie geven ook steun. Het geeft kracht jullie ervaringen te lezen. Dank voor de openheid :)

Ik hen het verteld. Mijn ervaring is dat je daardoor niks geheim hoeft te houden. Na 10 miskramen is mijn ervaring dat het veel fijner is om gewoon te kunnen praten zodat mensen snappen als je een keer huilt bij iets wat om baby's gaat etc. En dat als je wilt praten dat kan....

Ik had een miskraam op 10 weken. Er was een curettage nodig. Ik heb het de dichtste familie en vrienden verteld. Ik vind heel veel steun en begrip bij hen. Ik huil er heel vaak om en dan is het fijn dat de mensen in je omgeving op de hoogte zijn waarom je huilt..

Onze ouders wisten niet dat we bezig waren, maar bij de miskraam moesten we met spoed naar het ziekenhuis. We hadden snel oppas nodig, dus moesten mijn ouders het wel vertellen. Mijn moeder was erg bezorgd en wilde op de hoogte gehouden worden. Nu zijn we bezig met poging vier, maar dat weet bijna niemand. Dit keer willen we bewust voor ons zelf houden, tenzij het niet anders kan.

Wij hadden onze ouders al bij 5 weken zwangerschap ingelicht omdat we zo blij waren. Toen ging het bij 7 weken mis. Ik heb ontzettend veel aan hun steun gehad. Ook hebben we het toen gedeeld met onze broers en zussen. Het was fijn om bij verschillende mensen je verhaal te kunnen doen en je verdriet te uiten. Ik zou het altijd delen, er lijkt zo’n taboe op te heersen terwijl het helaas erg vaak gebeurt.

Wat ontzettend fijn dat iedereen dit deelt! Zelf ben ik er ook opener in om het te willen vertellen. Mijn man wil dat liever niet. Dan is het geen verrassing meer voor onze ouders dat zij voor de 1e keer opa en oma worden, minder spontaan, is zijn gedachte. Maar ik ga het wel mijn moeder vertellen. Het zat in mijn buik en ik ben best emotioneel ingesteld :)

Wel heftig om met spoed naart ziekenhuis te moeten of curregage en zo te moeten ondergaan. Knuffel voor jullie!!!!

Hoe voel jij je erbij om het te vertellen? Het gaat om jou he! Als je je er nu niet prettig bij voelt kan het altijd nog na de rouwperiode. Sterkte!😘

Aan de telefoon zeiden ze dat we binnen een uur in het ziekenhuis moesten zijn want de bloedwaardes waren niet goed. We zijn ons toen kapot geschrokken, want je haalt toch vanalles in je hoofd. Het was paniek om niks, dus ze hebben ons laten schrikken voor niks.

Wij hadden onze ouders al ingelicht dat we 'volgend jaar' kinderen wilden en alsnog waren ze helemaal over the moon toen ze het goede nieuws hoorden, en mijn schoonouders ook verrast zelfs 😉 daar hoef je het niet perse voor te laten denk ik dus

Wij hadden het net verteld na een goede echo van 8 weken. Daarna ging het alsnog mis. Iedereen moet zelf beslissen hoe er mee om te gaan maar beetje begrip van de omgeving doet goed. Het had na 12 weken ook nog mis kunnen gaan, weet nu dat je nooit volledige zekerheid hebt door alle verhalen op dit forum. Het enige dat we nu kunnen doen is vertrouwen hebben in een goede afloop voor een eventuele volgende keer❤

Wij hadden het aan naaste familie en vrienden verteld en toen ging het mis. Toen wel iedereen snel op de hoogte gesteld en hoe pijnlijk dit ook was, heb ik er nu ontzettend veel steun aan. Mijn omgeving weet ervan af en laten me ook veel meer met rust als ik dit aangeef of juist andersom. Kan me voorstellen dat je nu in een (rouw)periode zit en iedereen gaat hier anders doorheen. Wat denk je dat je fijn vindt? Ik heb zelf gemerkt dat het luisteren naar je eerste ingeving/gevoel voor dat moment vaak fijn is. En misschien proberen om het een beste vriend(in) of broer/zus te vertellen en aanvoelen hoe dat is? We blijven sociale wezens en kunnen erg veel emotionele steun bij bekenden en naasten halen. Hopelijk helpt dit en mijn verhaal iets, sterkte 😘 voor wat het waard is: sinds dat ik weer ieta meer hoop heb merk ik dat het beter gaat. Ik hoop dat je dit ook binnenkort kan ervaren ❤