Vervelende reacties van anderen op miskraam.

Ten eerste wat vervelend voor je! Weet dat je zeker verdrietig mag zijn en dit niet moet vergelijken met andere vrouwen. Iedereen verwerkt het op een andere manier. Wat voor de een wel werkt, werkt voor de ander niet. Ik herken dit heel erg maar dan op het werk.. Mijn leidinggevende zei tegen mij dat zij een vriendin had die het allemaal veel minder heftig had meegemaakt dan ik en ze liet op alle mogelijke manier merken dat ze het alleen maar overdreven vindt. Dit is week 2 na de miskraam en ik moest mezelf maar gewoon weer aan het werk zetten en mezelf uitdagen, hoe moeilijk het ook allemaal was want zij hebben nu ook een probleem op het werk.. Het geeft mij het gevoel dat iemand andere bepaald hoe ik met mijn verdriet om moet gaan en het maar gewoon moet wegstoppen ipv verwerken omdat zij nu krap zitten..

Ook vervelend voor jou♥️ lijkt me ook heel lastig als je leidinggevende er zo mee omgaat. Ik hoop dat je het naast je neer kan leggen. En je tijd neemt. Er is nu maar 1 persoon die belangrijk is en dat ben jij. Ik heb gelukkig een hele lieve en begripvolle leidinggevende. Ook een aantal collega's die het hebben meegemaakt. Ik ben al weer een paar uurtjes aan het werk geweest, maar merk dat een volle werkdag lichamelijk nog niet haalbaar is. Dus neem ook mijn tijd.

Wat ontzettend naar zeg. Het lijkt mij dubbel pijnlijk als mensen zo reageren. Ik denk inderdaad wel dat iedereen er anders mee omgaat, maar ik denk dat mensen die het zelf mee hebben gemaakt niet zo reageren.. Bij mij voelde het alsof ik de hele wereld in handen had en plots werd dit weggeslagen, alsof de grond onder mijn voeten verdween. Waarschijnlijk had je al een datum of was je al aan het fantaseren over één en ander.. Ik heb mijn collega’s destijds gemaild (ik werk in de zorg) om uit te leggen wat er was gebeurd en dat ik mij daarom, tijdelijk, afzijdig hield. Een paar collega’s kwamen naar mij toe en gaven me een knuffel en vertelden mij dat ze wisten hoe het was.. Van anderen kreeg ik een lief berichtje. Wat mij erg hielp waren juist de reacties van mensen die zeiden: “ik weet het” omdat ze het ook hebben meegemaakt. Het maakte het niet minder verdrietig, maar wel minder eenzaam. Ik hoop dat jij dit ook nog mag ervaren. Want het is verdrietig om mee te dealen en kan heel eenzaam zijn. En bij de uitspraken die ik hierboven bij je zie staan denk ik: als je niets troostends/helpends hebt te zeggen, houd dan gewoon je mond.. Naar hoor! Veel sterkte!

Wat naar dat mensen dit zo zeggen he... Ik merk hier wel dat mensen vaak ongemakkekijk worden en dan niet weten wat ze moeten zeggen. Mensen die doen alsof er niks gebeurd is, alsof de zwangerschap en miskraam niet is gebeurd. Mensen die zeggen dat het de natuur is en er dan waarschijnlijk iets niet goed was met de baby. Mensen die zeggen dat ze liever niet in me schoenen staan. Allemaal onhandige opmerkingen of gedrag omdat ze niet weten wat ze met de situatie aan moeten...

Begrijp je heel goed… mijn eigen ouders zeiden laatst dat ik het de volgende keer misschien maar niet zo snel moest vertellen als ik weer zwanger zou zijn 😅

Wow... die vind ik wel heel heftig. Wat naar dat je zo een opmerking van hun hebt gehad

Hier kreeg ik meerdere keer de opmerking: "ach voor je het weet ben je weer zwanger joh" .... iedereen die dat zei, wist dat we al een jaar bezig waren voor een 2e kindje 😒 Natuurlijk hoop ik dat het opnieuw snel raak is, maar het kindje dat ik net verloren ben, was ook ZO welkom!! Was al zo aan het fantaseren en wegdromen, al weer kleine kleertjes gehaald voor newborn setje enz... Andere opmerkingen die ik hier lees ook wel gehoord, mensen zijn zo empathie-loos tegenwoordig 😔

Begrijp je echt heel goed. Ik vind de opmerking; "oh maar je hebt wel al een kleine rondlopen" ook vrij pijnlijk om te horen en het ergste is dat je dit dan van een arts te horen krijgt. Alsof dit niet niet pijnlijk genoeg is.

Zodat je alleen en in stilte kan rouwen?

Hele rare opmerking. Als je mensen niets verteld over je zwangerschap heb je ook niemand om op terug te vallen als het misgaat

Ik herken me hier zo in. Zo veel mensen die niet weten wat ze moeten zeggen en dat vaak de standaard dingen zeggen. Hoe raad de "als het niet goed is, is het niet goed" heel populair. alsof het helpt om te weten dat de celdeling niet top was. Ja want dat zorgt ervoor dat ik niet mijn kindje hoe te missen. Het is zo zonde dat de wereld niet aangeleerd krijgt dat een miskraam een groot verlies is. Wanneer dan ook in de zwangerschap. Je houd van je kindje van af het moment dat je weet dat het er is. Waarschijnlijk er voor al. Omdat kwijt te raken is enorm lastig!

Oef ik vertel het inmiddels aan mijn. Twee beste vriendinnen standaard.. Ik heb herhaalde miskramen, en vertel het aan de mensen die ik naast me wil hebben als het mis gaat, maar ook als het wel goed gaat. Helaas tot nu toe nog niet, maar jij mag zelf bepalen aan wie jij het vertelt ♥️ maar het innemen van die ruimte vond ik eerst heel erg eng

Als eerst; heel veel kracht toegewenst de komende tijd, dikke knuffel. 🤍✨️ Heel herkenbaar helaas.. Ik heb bij 9+1 een miskraam gehad op 29 oktober t/m 2 november kindje was 6+5. 💔 Op werk kreeg ik te horen; je bent nog jong, en je moet je emoties onder controle houden. Uh, wees blij dat ik er uberhaupt ben? Mijn moeder; het was eigenlijk nog niks hé dusja. Voor jullie niks, de wereld voor ons. Zoveel opmerkingen, die echt ontzettend zeer doen..💔

wft.. je moet je emoties onder controle houden? Waar slaat dat in hemelsnaam op? Je bent net een kindje verloren, geen tosti! En jong zijn heeft er ook niks mee te maken! 😒 Nog niks? Het hartje heeft geklopt, dus het was een mensje! Zo onempatisch gewoon! 🤍 Heel veel sterkte nog voor jou 🤍🫂

Dit dus inderdaad.. 💔 Voor jou ook! 🤍

Ik vind het echt verschrikkelijk naar voor jullie allemaal. Wat een ontzettend vreselijke dingen worden er gezegd tegen vrouwen en hun partners zodra ze hun kind verloren zijn. Ik snap echt niet dat de wereld zo cru is. Ik merk naast de onhandige of vervelende opmerkingen ook dat ik heel erg steun mis van de mensen aan wie we de zwangerschap hebben verteld en natuurlijk ook de miskraam... Er zijn er maar een paar die oprecht er voor ons proberen te zijn, maar soms van de mensen waarvan je had verwacht/gehoopt dat ze er zouden zijn hoor je bijna niks... Die realisatie wie er wel of niet voor je is in moeilijke tijden is best hard...

Wat ik het allerpijnlijkste vond was de reactie van notabene mijn eigen zus. Ze heeft letterlijk aangegeven dat ze twijfelde of ik wel zwanger was/miskraam had. Het was een vroege miskraam, ik zat vlak voor mijn eerste echo. Maar ik had de positieve testen in mijn handen en echt mijn menstruatie geskipped. Ik heb gezegd dat ik het kon bewijzen, maar dat ik niet vond dat dit nodig zou moeten zijn. Het verhaal liep wat dubbel omdat ik twee weken later weer zwanger was.. Maar dit heeft mij enorm geraakt. Alsof iets dat ook zo welkom was wordt uitgewist met woorden..

Schandalig!

Dat vond ik ook. Toen ik zei dat het echt heel pijnlijk was zei ze dat ze het niet zo bedoelde… Neem iemand altijd serieus!

Wow wat heftig.. 🥹💔