Wanneer vruchtje afstoten?

He Srhv, ik kreeg dit jaar op 16 sept te horen dat het 50/50 was, ben op 17 sept beginnen bloeden en op 24 sept om exàct 19u (ik weet het nog goed) ben ik héél hevig beginnen bloeden. Ik voelde het al de hele dag aankomen. Het bloedverlies werd meer en vooral mijn gevoel ging de dieperik in. Mijn man stak toen net onze dochter in bed. Het heeft een 7 tal uur geduurd, om de 10 minuten op de wc met een stolsel dat er uitviel. Letterlijk vallen, mini-bevalling. Ik vond het een trauma, maar het kan evengoed gewoon precies je regels zijn die net wat heviger zijn dan anders. Na urenlang op dit forum te hebben gelezen, merk ik toch dat er veel verschil in is. Ik wens je alleszins veel sterkte.. Ik hoop voor jou dat jouw lichaam ervoor kiest om het volledig zelf af te stoten, want curretage is toch niet zo wauw naar mijn gevoel.

Och dat klinkt echt wel heftig en traumatisch ja. Is er bij jou nog restweefsel achtergebleven of alles er wel uitgekomen?

Sterkte ❤️ Ik heb ook een natuurlijke miskraam gehad. 6 okt echo (7+3) en dat was een vraagteken (geen kloppend hartje en embryo liep achter in groei, was ca 5-6 weken qua groei toen). Op 12 okt begon het bloedverlies bij mij (beetje spotting), vanaf 13 okt ging ik echt vloeien. Het bloeden stopte trouwens soms ook tussendoor een paar uur. Op 15 okt kreeg ik echt hele erge buikpijn (veeeel heftiger dan bij een normale menstruatie) en zat ik qua bloedverlies ook op het randje heftigste punt normale menstruatie/meer dan dat. De dag erna, 16 okt ben ik duidelijk stolsels verloren. Ongeveer 2 bij 2 cm. Dus toen duidelijk het vruchtje verloren. Stolsels verliezen heeft ongeveer 3 uur geduurd. Daarna nam het bloedverlies af en 18 oktober had ik sowieso al een echo staan (om te kijken welke kant het op was gegaan, maar ja, het was al duidelijk) en toen is de miskraam bevestigd. Was dus 2 dagen na het hoogtepunt en toen was er nog wat restweefsel te zien. Op 20 okt heb ik nog flink wat bloedverlies gehad, wrs is achteraf toen het restweefsel eruit gekomen want op de controle echo op 3 nov was m'n baarmoeder schoon. En nu, ongeveer 5 weken na het hoogtepunt heb ik m'n menstruatie. Ben heel dankbaar dat alles fysiek heel goed verlopen is. (Mentaal heb ik er wel ongelooflijk veel last van, maar fysiek heb ik echt alles "mee" gehad voor zover je natuurlijk überhaupt iets "mee" kunt hebben als je een miskraam krijgt... Sterkte met alles, hopelijk verloopt het fysieke deel bij jou ook zo soepel ❤️

Hallo, Bij mij begon het donderdag om 16:30 met bloeden. Op zaterdag om 13:20 verloor ik ons kindje. 💔

Ik lees met jullie mee. Wij zijn er 11 november achter gekomen (met 8 weken) dat het hartje rond 7 weken is gestopt 💔 ik ben morgen 10 weken zwanger. Ik heb medicijnen gekregen maar wil(de) heel graag afwachten of het natuurlijk op gang zal komen. Ik had gisteren voor het eerst wat lichte krampen en bloedverlies. Ik hoop dat het ergens deze week op gang komt. Zo'n verdrietig en dubbel proces, het liefst blijf ik gevoelsmatig zwanger van dit kleine wondertje, maar dat heeft geen "zin" meer 😔 en aan de andere kant hoop ik dat het snel gebeurd zodat ik geen medicijnen hoef te nemen of weken hoef te wachten. Het is zo verdrietig. Ik heb in 2023 een miskraam gehad bij zes weken, dat ging toen van licht bloeden naar stolsels binnen 24 uur. Maar nu ben ik veel verder (ik denk dat dat kindje/vruchtje al eerder overleden was). Heel veel sterkte voor iedereen die hier nog doorheen moet ❤️ ik ben dankbaar voor dit forum, dan voel je je iets minder "alleen", en ook voor iedereen die hun verhaal deelt, dankjewel ❤️

Heel veel sterkte 💔🫂

Ach lieve mama, veel sterkte allereerst. Zo verdrietig. Ik heb zo'n 3 a 4 weken bloedverlies gehad, op en af, voor het doorzette. Vruchtje was een kleine 7 weken en was rond de 10 weken zwanger vermoed ik. Ik heb geen medicatie gebruikt. Ik had af en toe wat krampjes maar allemaal goed te doen. Toen het op een nacht doorzette heb ik een uur lang echt krom gezeten van de pijn, werd misselijk en moest bijna overgeven en dacht dat ik ging flauwvallen. Ik verloor het vruchtzakje en toen was het nagenoeg ook direct klaar. Nog wat flinke krampen voor ander weefsel en daarna nauwelijks meer last gehad. Bloedverlies was bij mij minder dan een menstruatie. Bij iedereen verloop dit anders. Mijn tip is om goed voor jezelf te zorgen en jezelf ook door anderen te laten verzorgen. Zorg voor voldoende pcm en ibuprofen in huis en wat lekkers om te eten. Dekentjes en een kopje thee op de bank... en je mag ook echt heel verdrietig zijn.

Ik ben ook echt zoekende in dit proces. Bij de 11 weken echo te horen gekregen dat het hartje is gestopt met 10 weken. Nu zijn we inmiddels bijna 3 weken verder na het hartje gestopt is. Ik wil het eigenlijk natuurlijk op gang laten komen maar ben ook benieuwd naar vergelijkbare ervaringen/termijnen.

Dank voor je reactie! Ik hoop inderdaad ook dat het fysiek “meevalt”. Het is ook ontzettend verdrietig, een miskraam. Hopelijk kun je het verlies langzamerhand een plekje geven. Vooralsnog haal ik persoonlijk veel steun uit de wetenschap dat hier een hummeltje van 1,5 al rondloopt. Ik prijs mijzelf gelukkig dat hij er (al) is. Maar ik realiseer mij ook dat die troost (nog) niet voor iedereen is weggelegd.

Dankjewel, sterkte met het verlies! ✨

Dankjewel voor je reactie. Ook sterkte met het verlies. ✨ Wel een lang (natuurlijk) proces zeg. Knap van je dat je dat zo hebt uitgezeten. Ik heb donderdag een afspraak in het ziekenhuis staan voor controle/en medicatie (was niet eerder plek). In de tussentijd dus begonnen met vloeien maar voor de rest nog niks. Persoonlijk wil ik het zsm “achter de rug” hebben om deze verdrietige fase af te kunnen sluiten. 🙏🏻

Sterke met het verlies✨ Zoals ik hierboven al heb gezegd in een reactie, ik heb donderdag een afspraak in het ziekenhuis staan voor medicatie/controle. Er was niet eerder plek. In de tussentijd het vloeien dus wel op gang gekomen maar het vruchtje nog niet afgestoten. Even afwachten of medicatie nog nodig gaat zijn, maar ik wil het wel zsm proberen af te sluiten 🙏🏻

Ik hoop met je mee dat het bij jou fysiek gezien net zo "meevalt" als bij mij. En ik kan me voorstellen dat het troostend is als je al een kind hebt. Helaas was dit mijn eerste zwangerschap... Enerzijds steunt het me dat het nu "gelukt" is om zwanger te wordenz anderzijds is het zo naar dat het 0,0 garantie geeft of het ooit nog een keer lukt en of we dan wel een levend kindje gaan krijgen... Sterkte iig met je miskraam, hopelijk lost je lichaam het zelf op en heb je geen medicijnen nodig ❤️ (En miskraam is sowieso heftig hè, of je nou wel of niet al kinderen hebt, het is heftig)

Dank voor je reactie. Wat ontzettend verdrietig dat je voor een 2e keer een miskraam moet meemaken. Heel veel sterkte hiermee. ✨ Ik vind het forum ook super fijn en voel mij hierdoor ook niet alleen inderdaad. Donderdag heb ik een afspraak in het ziekenhuis voor controle/eventueel medicijnen. Mocht het vruchtje nog niet eruit zijn gekomen, overweeg ik wel alsnog de medicijnen te nemen. Ik wil dit verdrietige hoofdstuk voor zover mogelijk afsluiten..

Je hebt ook helemaal gelijk dat een miskraam hoe dan ook heftig is. En de onwetenheid of een (gezond) kindje na een miskraam nog gaat lukken, is ook heel slopend. Ik haal ook positiviteit uit het feit dat miskramen relatief vaak voorkomen 10-20% maar dat betekent dat er toch voor het grootste deel 80-90% gezonde zwangerschappen zijn. Het moet mij (ons) daarom vast op enig moment wel lukken! 🍀

Ja het is zó bizar hoe vaak het voorkomt 😱😱😱 Merk ook nu ik het met meer mensen durf te delen dat er zoveel mensen zijn die het dan zelf ook gehad blijken te hebben en anders kennen ze wel iemand die het ook gehad heeft. Zó bizar. En inderdaad: als je het krijgt overkomt het je, dan is het domme pech. Gelukkig is de kans op een gezonde zwangerschap na een miskraam nog altijd groter dan de kans dat het weer misgaat, dus dat geeft hoop! Voor iedereen die nog graag een kindje wil 🍀❤️

Heel veel sterkte met het verlies allemaal 💔🫂 Misschien een berichtje van hoop, maar na mijn eerste miskraam (eerste zwangerschap), was ik bij de derde cyclus zwanger van mijn dochter ❤️. Vanaf het begin af aan in die tweede zwangerschap voelde ik echt "dit wordt mijn kindje". Dat was heel bijzonder. Ik was tijdens de eerste miskraam en in de periode erna best wel angstig over komt het wel goed en die miskraam was traumatisch (in het ziekenhuis). Mijn schoonmoeder gaf me zulk mooi advies destijds. Ze zei: Romy, elk kindje/vruchtje mag gevierd worden, je mag elke dag van het kindje houden hoe vroeg de zwangerschap ook is, het verdient blijdschap en een warm hart ❤️. Dat heeft mij met mijn dochter zo erg geholpen. Elke dag geprobeerd de focus te leggen op de hoop en liefde dat ik haar weer een dag langer mocht bij me dragen ipv de angst dat het mis zou kunnen gaan. Maar zoals ik eerder zei, voelde ik dus een soort vertrouwen dat het goed was, de hele zwangerschap ❤️ de spanning was er wel hoor, vooral voor de echo's, maar ik had echt een goed gevoel. Ik geloof daar wel erg sterk in. Mijn schoonzusje had hetzelfde toen zij na haar eerste miskraam zwanger werd en ook een gezonde dochter gekregen heeft 😊❤️ Het is echt zo, de kans op een goede zwangerschap is zoveel hoger ❤️ ik hoop écht dat het ons allemaal gegund is en we binnenkort weer zwanger mogen zijn van gezonde kindjes ❤️

Update: zondag begon mijn bloedverlies. Zondag en maandag lichtelijk bloedverlies gehad (1 maandverband per dag). Vanochtend vroeg enorme krampen gehad met heel veel vloeien, stromend, veel stolsels, 2 uur lang. Kon er niet tegenop met maandverband en moest echt op het toilet blijven. Kon daardoor ook lastig beoordelen of ik het vruchtje (en de rest) ben verloren. Donderdag in het ziekenhuis hopelijk meer duidelijkheid

Wat een mooi hoopvol een hoopgevend bericht ❤️

Ah wat naar zeg allemaal... Vreselijk hè, dat je dan op het toilet zit, denkt "ik kan nu wel opstaan" en dat het bloed dan blijft stromen... Ben je alleen gisteren stolsels verloren of andere dagen ook? Ik heb het vruchtje namelijk ook niet opgevangen (wílde het bewust niet zien namelijk). Ergens ook blij dat ik die behoefte niet had, want het was idd zó'n bloedbad, misschien was het ook niet eens gelukt. Ik ben uiteindelijk maar op 1 dag gedurende 2-3 uur stolsels verloren dus daar moet het bij gezeten hebben zegmaar. Had toen 2 dagen later een echo en die heeft dat toen ook bevestigd. Heel veel sterkte, ookal gaat het fysiek "volgens het boekje" (had ik ook nl) dan is het nig steeds niet per se makkelijk allemaal ❤️