Weer willen proberen na eerste miskraam (eerste zwangerschap) - is dat gek?

Ik heb nooit gewacht na m’n miskraam, ben er eigenlijk na goedkeuring altijd weer direct ervoor gegaan 😅

En dan na goedkeuring op fysiek vlak van de verloskundige? Niet of ze het gezien je mentale staat goed vond?

Moet zeggen ikzelf trek echt niets van de meningen van anderen aan, heb mij ook nooit schuldig gevoeld, natuurlijk erg verdrietig dat we inmiddels 4 miskramen hebben gehad maar de wens voor een kindje is er nog steeds. Wij zijn via IVF nu ( hebben wel al een zoontje mogen krijgen ) maar ook dat haalt het verdriet niet weg dat het de 2x weer zo lastig gaat. Wij krijgen ook reacties dat het snel is om z’n traject te starten en het de tijd moeten geven en we blij moeten zijn dat we er 1 hebben etc, maar als de wens er is is de wens er. En ondanks we al 1 kindje hebben haalt het natuurlijk het verdriet niet weg als het niet lukt, wel ben ik er natuurlijk bewust van dat het bij iemand is zonder kinderen het veel lastiger is want wij zijn uiteraard dankbaar voor al 1 gezond kindje! Je weet nooit hoelang het gaat duren, als het meteen deze maand lukt lijkt mij het alleen maar mooi.. Ik denk juist van hoe eerder hoe fijner, stel het duurt nu nog 1 jaar voordat je zwanger bent ( voorbeeld ) en je begint pas weer over een half jaar zou ik echt balen dat ik niet gewoon direct er voor gegaan ben 🥰 hier helaas PCOS dus ik kan alleen zwanger raken via IVF. Ik word namelijk nooit ongesteld dus dat moet opgewekt worden en heb geen eisprong van me zelf, misschien maar 2 x per jaar. Vandaar de IVF dus de reacties met geef het tijd is natuurlijk nooit leuk maar goed ik hoef het hun niet uit te leggen 🤪

Denk dat de verloskundige niet kan beoordelen hoe jij je voelt alleen jij zelf. een miskraam is altijd verdrietig en vervelend! Ik persoonlijk denk als je zo denkt je nooit er klaar voor bent om weer opnieuw zwanger te raken want het blijft altijd gevoelig! Een nieuwe zwangerschap zal naar mijn idee veel liefde en Positiviteit brengen maar ik heb nooit een nieuwe zwangerschap vergeleken met mijn miskraam.

Ooooh dankjewel voor je reactie! Echt heel fijn 😊 Ik vind het gewoon lastig dat iedereen er iets van vindt. Maar ja, mensen vinden áltijd wel iets ergens van natuurlijk... En als mensen de kleur van m'n muur in de woonkamer niet mooi vinden kan ik dat makkelijker naast me neerleggen dan vervelende meningen over zwanger worden enzo 😅 En idd: stel dat het nu nog een half jaar duurt dan ben ik idd blij dat we nu alweer 'begonnen' zijn met proberen. Ik heb ook pcos maar wel een regelmatige cyclus. Eerste zwangerschap was natuurlijk en we zitten niet in een traject oid. Maar goed, ik ga ook richting de 35 dus wil wel als er ooit medische hulp nodig is daar ook op tijd aan kunnen beginnen. En we hebben nu nog geen kinderen dus de angst om ongewenst kinderloos te blijven is er ook. Dus de wens is er en het voelt nu gewoon alsof die niet meer tegen te houden is idd... Dankjewel voor je reactie ❤️

Dankjewel ook voor deze fijne reactie ❤️

Nee helemaal niet gek om ervoor te willen gaan vind ik. Wij hebben ook een miskraam gehad recent en hopen zsm ook weer positief nieuws te hebben. Omgeving vind er niet zo veel van. Maar zou ik mij ook niet wat van aantrekken. Iedere zwangerschap of miskraam bij ieder koppel is weer anders. Onze verloskundige was overigens gewoon positief over “doorpakken”. Persoonlijk vind ik de miskraam verdrietig, maar ik kan het ook wel relativeren. Het kan nu eenmaal gebeuren. Kijk met hoeveel vrouwen wie hier al steun zoeken bij elkaar 🙏🏻 Dus mijn instelling is dat mijn lichaam dit wel gaat lukken op een bepaald moment. Wellicht volgt er nog een keer verdrietig nieuws, maar vast en zeker ook op enig moment positief nieuws. Ik ben ook al een gezond zoontje van 1,5 jaar dus dat geeft ook wel steun in een positieve mindset.

Dankjewel voor je reactie ❤️ Zo fijn dat ik niet de enige ben die ook graag 'door' wil ondanks het verdriet om de miskraam. Het kunnen relativeren van de miskraam begint nu een beetje te komen bij mij. Misschien dat ik daardoor wel de behoefte voel om 'door' te gaan. En fijn dat je verloskundige positief was over 'doorpakken'. Bij mij was ze dat fysiek gezien ook, maar gezien m'n mentale staat zei ze dat we misschien beter nog even konden wachten... En ik heb nog geen kinderen, maar doordat dat miskraam volledig natuurlijk is geweest en m'n lijf dus heeft gedaan wat het 'moet' doen heb ik wel echt vertrouwen in m'n lichaam nu ✨

Oh lieve schat, niet teveel over twijfelen. Je weet hoe ik erover denk!5 We hebben hier een groep meiden die er allemaal weer voor gaan, waarvan de meesten ook vrij snel weer na de miskraam. Voel je niet schuldig en probeer je niks aan te trekken van de meningen van anderen. Het is jullie gegund 🤍

Ik denk dat het wellicht bij mij ook mentaal wat zwaarder zou vallen als ik nog geen positieve zwangerschap ervaring had door mijn zoontje. Maar iedereen verwerkt het op zijn of haar manier en dat is helemaal oké. 🙏🏻 Mijn zus heeft als eerste zwangerschap een miskraam gehad en daarna een gezonde dochter op de wereld gezet. Nu zwanger van een zoon, zonder miskraam ertussen. Dus een eerste miskraam hoeft echt geen representatief beeld te zijn voor de volgende zwangerschap.. En net wat je zegt, er is ook iets positiefs aan het feit dat de miskraam natuurlijk op gang is gekomen. Je lichaam heeft gevoeld dat wat er groeide niet goed was en heeft dat zelf opgeruimd. Zo zie ik het bij mijzelf ook. De eerste keer was het goed en is het goed gegaan. De tweede keer helaas niet en heeft mijn lichaam zonder ingrepen ervoor gekozen het na de MA alsnog zelf op te ruimen. Dat is ook iets krachtigs. ✨

❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Hoor het idd van meer mensen die na een eerste zwangerschap die eindigde in een miskraam daarna alsnog gezonde kinderen hebben gekregen, dus het kan idd. En m'n lichaam "doet het" , dus dat is zeker iets krachtigs ✨

Zeer begrijpelijk en herkenbaar! Maar jouw eigen lichaam is nu het laatste waar andere mensen een mening over horen te hebben met wat je ermee doet😉. Je heb een innig diep verlangen, en ja ook veel verdriet tegelijk, dus dat zijn worstelende gevoelens. Maar langer wachten kan mss ook net averechts werken? Wie nog niet wil, moet zeker nog niet, maar wie heel hard verlangt, waarom niet al proberen? Bij mij zij een gynaecoloog ook best 2 cycli te wachten en ik begrijp die raad nog altijd niet eerlijk gezegd, ik wou ook meteen door. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk ook nooit van die gemengde gevoelens af ben geraakt, ik draag mijn eerste pioniertje nog altijd in mijn hartje en rouw er ook nog om, terwijl ik nu weer zwanger ben. Gek gevoel. Maar moest ik dus blijven wachten tot die pijn van verlies weg is, kan ik lang wachten denk ik😅. Het één sluit het ander gewoon niet uit denk ik dan🙂. Ze zijn er gewoon tegelijk: multitasken in gevoelens😅😆. (Stel je verliest een andere dierbare, dan rouw je ook, mag je poging tot een gelukje niet in de weg staan, buiten jij zelf voelt dat zo)

Dankjewel voor je ractie ❤️ Zo fijn dat je het herkent! En inderdaad: twee gevoelens kunnen er tegelijkertijd zijn, is idd multitasken als het tegenstrijdige gevoelens zijn. En de pijn en het verdriet om de miskraam zal nooit verdwijnen denk ik, wrs zal het meer naar de achtergrond verdwijnen en niet meer volledig m'n leven beheersen (dat is namelijk nu al minder dan een paar weken geleden). Maar idd: als je zou "moeten" wachten totdat het weg is dan kan je lang wachten wrs... Maar mooi dat je het vergelijkt met het verlies van een andere dierbare. Dan rouw je idd ook, maar dan hoeft het een poging tot gelukt ook niet in te weg te staan. Stel dat iemand z'n partner verliest en logischerwijs rouwt dan zou het absoluut niet gek zijn als diegene later weer een nieuwe liefde vindt. Dankjewel voor deze mooie vergelijking! ✨