Wie heeft ook zoiets meegemaakt?

Ik heb dit bij lange na niet zo heftig meegemaakf als jij. Bij mij duurde het bloeden wel lang en was er even sprake van restweefsel. Uiteindelijk ongesteld geworden dus verder ingrijpen niet nodig geweest. Met de ongesteldheid verwacht ik ook dat de rest zjch gereinigd heeft want kort daarna raakte ik weer zwanger. Wil je wel enorm veel sterkte wensen. Ik heb destijds ook echt onderschat hoe heftig een miskraam is. Zowel mentaal als fysiek .... ❤️

Bedankt voor je reactie. Gelukkig dat je het niet zo hebt meegemaakt ☺️ Dankjewel mentaal is het inderdaad ook heel erg zwaar maar dat zal ook wel tijd nodig hebben

Hoi, mijn verhaal is bijna gelijk aan die van jou. Bij mij is het recentelijk nog gebeurd allemaal, ik ben sinds gister net weer thuis uit het ziekenhuis. Ik zou gister 10,5 week zwanger zijn, maar het vruchtje is niet verder ontwikkeld na 6 weken. We zijn hier achtergekomen bij de eerste echo met 8 weken. Dus al met al zat ik er al 2,5 week in. Eerst besloten om af te wachten. Vorige week vrijdag begon ik meer te bloeden, hoopte dat het afgelopen weekend dat het zelf ging doorzetten, maar het bleef helaas bij een menstruatie zegmaar. Afgelopen dinsdag heb ik einde van de ochtend de medicatie ingebracht. Half uur daarna krampen/weeën en een uur erna ben ik het vruchtzakje verloren met placenta. Ik dacht: nou mooi ben ik snel klaar zo. Maar dus niet. Ik bleef maar bloedden als een gek. Het was alsof er een kraan openstond. Als ik op de wc zat, klonk het gewoon alsof ik plaste, maar dat was gewoon de straal bloed... echt niet normaal. De verloskunde kwam bij mij thuis en ze heeft direct met spoed een ambulance gebeld. De verloskundige schatte in dat ik thuis al 1 liter bloed was verloren. (Echt omg het was gewoon een bloedbad in de badkamer) Die dag einde van de middag de curettage gehad. Er zat nog wat placenta weefsel in mijn baarmoeder. Omdat ik mij flink beroerd voelde na de operatie moest ik een nachtje blijven. Ik zit tegen het randje van bloedarmoede aan. Ben duizelig hoofdpijn en extreem moe. Nu thuis uitrusten en rustig bij komen. Het besef wat er allemaal is gebeurd komt nu allemaal wat binnen.

Jeetje wat heftig ook om te lezen. Ik was eerst inderdaad ook blij dat het kindje er zo snel uit was en dacht ook dat ik het had gehad. Daarna begon de ellende. Precies zoals je omschrijft alsof er een kraan open stond als ik naar de wc ging. Ook thuis ruim een liter bloed verloren. Ik ging op n gegeven moment douchen omdat ik me heel smerig voelde en toen zat ook alles eronder. Voelde me zo vies en machteloos. Wel fijn dat je geen zware bloedarmoede hebt. Die duizeligheid, hoofdpijn en vermoeidheid is ook echt vreselijk inderdaad. Hoop voor je dat het snel over gaat. Heel veel sterkte met alles 😘

Ja, het is heel herkenbaar allemaal. Ik hoop dat je snel opknapt van de bloedarmoede! Lastig dat het dan nog zo lang nasleept. Jij ook veel sterkte met alles.

Dit is mij 9 maanden geleden ook overkomen, maar dan met 14 weken. Ik moest wel naar het ziekenhuis. Mijn HB gehalte was 5.2 en een maand later 5.3. Ik heb een ijzerinfuus gehad en ik voelde mij daarna zoveel beter. Misschien dat je dit kan overleggen met de huisarts.

Ik heb dit ook meegemaakt met de medicatie was 't kindje eruit, 1,5 week later kon ik niet meer lopen & heb toen een spoed curretage gehad op 27 oktober dit jaar

Was 10 weken + 1 zwanger & kindje verloren met 9 weken + 1

Dankjewel

Och jeetje wat heftig. Fijn dat het infuus uiteindelijk heeft geholpen. Ik slik ijzertabletten en mijn HB is nu net weer het minimale van 7.5 maar waarschijnlijk heb ik normaal gesproken een hogere waarde want ik ben nog steeds wel erg moe. Gelukkig niet zo erg als in het begin. Ben je er mentaal goed bovenop gekomen?

Vreselijk 😞 ook nog niet zo lang geleden dus. Hoe gaat het nu met je?

Jeetje wat heftig om te lezen wij hebben gisteren helaas het nieuws gekregen dat ons kindje is gestopt met groeien hadden onze termijn echo staan en ging vol goede moed die kant op na al 2 keer een mooi kloppend hartje te hebben gezien. Helaas bleek het kindje met 9 weken al gestopt te zijn. Wij zitten nu dus in deze emotionele rollercoaster. Ik vind het echt heel zwaar en kan mij goed inbeelden nu wat andere ook mee maken! Hopelijk zet het hier zelf door en is er geen medicijn of iets nodig spannende tijd wel zo! Heel veel sterkte