Akte van geboorte (levenloos)

Mijn beste vriendin (moeder van een meisje en jongen) raakte zwanger van mij. Op 11 december hebben we samen getest. Zij wilde i.v.m. veel omstandigheden het kleine wonder op 17 december weg laten halen. Na veel praten met elkaar er toch voor gekozen om het kleintje te houden en verder te gaan met elkaar. Ik heb haar vervolgens ten huwelijk gevraagd en ze zei ja! Op 20 december ging het mis. 5w6d Krampen en vloeien. Een behoorlijke rollercoaster... Na de feestdagen ben ik samen met mijn verloofde naar het gemeentehuis gegaan. Ik had gelezen dat je een Akte van geboorte (levenloos) kunt op laten maken. Ik droeg nog iedere dag de positieve test mee in mijn binnenzak op mijn hart. Ik vind zn akte een fijne manier om het erkenning te geven en iets tastbaars te kunnen hebben. Het doet me nog veel verdriet. Het heeft mij en mijn partner dichter bij elkaar gebracht en daar ben ik dankbaar voor. Maar de pijn voel ik ook nog steeds. Zij heeft twee keer eerder een miskraam meegemaakt. Zij kent deze gevoelens en angsten wel. (Heel eerlijk, was zij (en misschien nog wel eerlijker, en ik er ook een beetje opgelucht door. Want de natuur heeft voor ons gekozen). Ik had niet verwacht dat het zoveel met me zou doen. Eenmaal aangekomen in het gemeentehuis bleek dat we een afspraak hadden moeten maken. Gelukkig wilde de ambtenaar van de burgerlijke stand wel tijd voor ons maken. Ze stelde een aantal vragen. Moest even wat opzoeken en toen kwamen de woorden... Heb je bewijs? Ik begreep er niks van. In de wet staat hier niets over genoemd. Ik vertelde over de test. Ik kon foto's laten zien. Maar ze wilde iets van een huisarts of verloskundige hebben. Verslagen en verdrietig ben ik naar buiten gelopen. "Het was maar een klompje cellen" zingt nog steeds door mijn hoofd. Ik was het niet met naar eens en heb haar gevraagd om nog eens naar de kwestie te kijken. Ik gaf mijn mail adres door voor verder contact. Mijn verloofde vind het allemaal niet zo erg voor zichzelf. Ze had al eerder miskramen gehad en nooit een akte op laten maken. Voor mij vind ze het heel erg. Ze steunt mij ook in de beslissing om wel zn akte op te laten maken. Vervolgens kreeg mijn partner een mail van die bewuste ambtenaar. Zij had het email adres opgezocht omdat ze nog wat aan haar wilde vragen. Dit voelt enorm als achter mijn rug om! Ik had een vraag aan de gemeente en niet mijn partner. Mijn verloofde had er op geantwoord en toen begon het wachten. Ea een week heb ik opgebeld voor meer informatie. Het telefoonnummer was ook niet fijn :( ze gaat 2 weken met vakantie en daarna wilde ze verder naar de kwestie kijken. Ik heb nu nog steeds geen duidelijkheid... Ik ben enorm verdrietig van deze situatie... Ja ik ben een man... En ja ik heb hier last van... En ja ik weet even niet hoe ik hier verder mee moet... Daarom deel ik dit verhaal hier... Zijn er meer mensen die hier ervaring mee hebben?