Hoe gaan jullie er mee om?

Wij krijgen op zich geen kaartjes laatst sprak ik tot en nicht van me en die feliciteerde mij en mijn vrouw en elk persoon heeft mij ook gefeliciteerd ze is morgen 18 weken zwanger tis hoe iemand zijn zwangerschap loopt en hoe de mens in elkaar zit er zijn genoeg mensen die ook de man feliciteren Maar daartegen snap ik je gevoel wel als je in zo en situatie zit aan het begin had ik er last van toen me vrouw net ontdekte dat ze zwanger was maar ondertussen heb ik het tegenovergestelde gezien Zou het helpen om met je vrouw of iemand te praten persoonlijk😎😎 In elk geval heel veel succes net jullie zwangerschap 😎😎

Ik blijf er wel rustig onder al merkte ik het aan het begin van de zwangerschap

Het is ook niet dat ik helemaal niet gefeliciteerd wordt hoor, maar toch net die details die me opvallen. Men bedoelt het dan ook niet zo, maar ja als je je al voelt alsof je aan de zijlijn staat… We zijn nu 13 weken, dus heb hoop dat het inderdaad later wat anders wordt.. we will see. Heb het er overigens ook wel over met m’n vrouw en die zegt dan ook jaa zo bedoelen ze het niet, maar dat veranderd weinig. Was benieuwd of ik de enige man was die daar “last” van had

Heb er wel aan het begin last van gehad maar valt nu wel mee 😎

Uiteindelijk kunnen wij niet meestal meer dan haar proberen te ontlasten van bepaalde taken en haar te steunen. Het is voor ons papa's in spe zeker spannend, maar zij doet in principe al het werk om dat kleintje op de wereld te krijgen. Nu, los daar van begrijp ik zeker hoe dit aanvoelt. Je doet wat je kan in het huishouden, je kookt, poetst, laat de hond uit, etc. Maar zij is zwanger en het voelt alsof jouw deel van de taak er al op zit 🤣 Mijn vrouw is momenteel 39+2, dus ze kan ieder moment bevallen. Het gevoel dat je beschrijft is door de zwangerschap heen steeds minder en minder geworden bij mij. Ik voel me nog meer verbonden met mijn vrouw en de bewegingen van ukkie elke dag toveren een glimlach op mijn gezicht. Dus ik ben er zeker van dat dat bij jouw ook nog verbetert.

Zoals hier ook al wordt genoemd, is het begin het moeilijkste voor ons als mannen. Voor velen is het moment van de 13 weken of 20 weken echo vaak een moment van realisatie en betrokkenheid. Ik voelde en hoorde de kleine al bij 16 weken, dus was het al een stuk levendiger. Nu met 29+3, en al eerder, reageert de kleine enorm op mijn aanwezigheid en stem. Ik kan de kleine kalmeren of juist actief maken, puur met mijn stem of aanraking. Qua kaartjes of gesprek alleen richting je partner is jammer. Ligt denk ik meer aan de personen die dat doen, heb ik namelijk geen last van en is enorm naar ons beiden gericht. Ik hoop dat je langzaam de verbondenheid gaat voelen die je verdient!

Dank! Het begint steeds meer te komen inderdaad. Morgen de pretecho, kan niet wachten! Daarna hoop ik ook over enkele weken de schopjes te kunnen voelen, maar de buik wordt langzaam zichtbaarder. Vanuit anderen is het denk ik voornamelijk de manier van communiceren dan dat ze het bewust doen, maar het helpt niet…

Mannen worden inderdaad sneller aan de zijlijn gezet. Ook tijdens onze zwangerschap werd mijn vrouw enkel aangesproken door specialisten en zat ik er enkel bij als een soort onzichtbaar aanhangsel Het helpt om hier met jouw vrouw over te praten. Zeggen dat het jou dwars zit. Mijn vrouw steunde mij hierin en herinnerde andere mensen eraan dat zij het samen met mij deed. Dat brengt verlichting. Probeer verder te doen wat je kan om jouw vrouw te ondersteunen in de zwangerschap. Neem wat huishoudelijk werk extra uit handen. Kook lekker voor haar, dat soort dingen. Zo krijg je ook meer het gevoel dat je meer deelneemt aan de zwangerschap en jouw vrouw vindt dat echt niet erg😁

Ik hielp mijn vrouw in alles wat ik kon helpen. Ik wou ook alles weten en fases van de zwangerschap samen met haar ontdekken. Dan kan het niet anders dat ik mee in de onderwerpen van gesprekken. Het zal inderdaad zijn dat ze zich meer tot haar gaan richten... maar je zal niet VOLLEDIG in de zijlijn staan

Is mijn eerste keer maar doen als of er niks is kan ook niet maar proberen je best te doen en soms niks zeggen helpt aardig denk ik eerlijk gezegd, ik weet het ook niet zo goed ga ieder geval niet meer op stap .