Ik zit erdoorheen

Hallo vaders! Ik ben een kersverse vader van een meisje van nu zeven maanden en zoek wat steun en eventueel herkenning. Ik schrijf dit anoniem omdat ik me enorm schaam. Wat achtergrondinformatie: Mijn dochtertje slaapt redelijk de nachten door maar komt vaak om 04:00uur voor een voeding (en dan weer om 06:00). Hier zijn we mee bezig. Het wakker wegleggen gaan we daarna mee beginnen (ze slaapt nu de dutjes alleen als we dr in slaap wiegen) Ik heb twee nachten in de week de kleine ivm nachtdiensten van mijn vriendin. Ik werk die volgende dag gewoon de hele dag. Ik merk dat de dagen en nachten dat ik haar heb veel spanning, onzekerheid en soms paniek met zich mee brengen, omdat ik bang ben dat ik het fout doe en soms ook niet goed weet hoe mijn vriendin het doet. We hebben een schema gemaakt waarop ik kan afkijken, maar baby’s zouden baby’s niet zijn als ze daar wel eens van afwijken. Ik vind dat lastig om mee om te gaan. Ik heb nachten gehad dat ik uit pure frustratie, onmacht en boosheid schreeuwde naar de kleine of in tranen uitbarstte… in mijn familie is een historie van fysiek geweld en ben heel bang dat ik dit ook zal doen. Herkennen jullie hier dingen in, hoe gaan jullie hiermee om en hebben jullie andere wijze woorden voor me? Ik zit er een beetje doorheen maar wil ook niet ‘zeuren’