postnatale depressie man

Als dame toch hier even ingehaakt, omdat ik op zoek ben naar inzicht en wil weten wat ik het beste kan doen. Vorig jaar bevallen van onze zoon. Een huilbaby. Een traumatische bevalling. Ik heb therapie gehad en na 3 maanden extra verlof het leven weer opgepakt Mijn man heeft het echt fantastisch opgepakt. Ik had me geen betere aan mijn zijde kunnen wensen.... maar natuurlijk wel heel heftig voor hem. Onze zoon is alti pittig gebleven met slapen em prikkels. Wel iets beter te sturen, omdat hij nu zelf kan kruipen en sinds kort staan en lopen. We zijn nu ca. 2 weken terug van onze vakantie in Portugal, met camper. Heel gaaf, maar sindsdien is mijn man volledig ontregeld. Hij is somber, geirriteerd, wil bij mij en onze zoon weg, ziet de toekomst niet meer. Ik voel me al 2 weken ongewenst, kan niks goed doen of zeggen. Ik probeer er steeds over te praten, maar hij wil het niet. Ik heb het beestje bij de naam genoemd en vermoeden gedeeld dat hij depressief (postnatale depressie) /overspannen is. Sindsdien wel wat actir gekomen (psycholoog benaderd en IMH specialist voor onze zoon). Toch houdt hij me buiten. Hij wil slechts oppervlakkig contact over koetjes en kalfjes en ik moet me maar niet druk maken over hoe het met hem gaat, dat is nirt belangrijk. Ik heb al gezegd dat het nirt zo werkt aangezien hij mijn man is. Goed om te weten is dat hij adhd heeft en daar nu ook mee worstelt, hij ziet veel teruf in onze zoon, voelt zich er schuldig over en vindt het nu extreem lastig col te houden. Hoe kan ik hem nu het beste ondersteunen?