Relatie kapot tijdens zwangerschap?

Hoi iedereen, Ik en mijn vrouw verwachten dit jaar ons 1e wonder. Beide waren we heel gelukkig dat dit ons gelukt is. Maar helaas is bij mijn vrouw haar gevoel voor mij ineens weg.... Dit sloeg bij mij in als een bom en ben nu echt op zoek naar raad of reacties van zwangere/bevallen vrouwen of partners die dit ook hebben gehad qua gevoelens of meegemaakt in een relatie. Mijn vrouw ziet van het 1 op het andere moment (bij ongeveer 20 weken) onze relatie niet meer zitten. Ze kan niet zeggen waar het aan ligt of hoe het komt maar haar gevoel is helemaal weg voor mij. Onze relatie was echt goed hiervoor. Nu is het zover dat ik echt zelf het gevoel krijg dat het over is maar door alle dingen die ze doet en hoe ze praat kan ik het niet meer peilen. Dan praat ze over later, of gaat ze op maat gemaakte gordijnen bestellen, of laat ze mij foto’s van ons samen ophangen, maar begin ik over haar gevoel hoe dat nu is dan is het meteen weer, nee het is over en je moet niet denken dat het nog goed komt. Maar door al die dingen die ze doet krijg ik wel de hoop dat het na de bevalling goed komt, dus ik weet het niet meer…. Er werd mij al gezegd/verteld en ook door de verloskundige, kraamzorg en huisarts dat het waarschijnlijk door de hormonen komt en dat het verstandig zou zijn dat zij zou gaan praten. Maar helaas dat doet ze dus echt niet. Ik zit er momenteel echt doorheen en weet echt niet meer wat ik moet denken, alles gaat door m’n hoofd. Ze gaat vreemd, ze heeft me voor de gek gehouden, ze wil me kapotmaken, allemaal gekke gedachten die nu bij mij spelen. Ook allemaal dingen die ik niet wil en kan geloven want ze is altijd recht voor z’n raap en eerlijk geweest. We zijn nu 34 weken en ik weet niet hoe het straks na de bevalling zal gaan en dat maakt mij gek. Ook bang dat ze straks in een postnatale depressie komt en er ook niks aan wil doen. Ben nu echt op zoek naar vrouwen of partners die deze gevoelens ook hebben gehad of mee hebben gemaakt tijdens de zwangerschap en ben heel benieuwd hoe dat is afgelopen want ik krijg steeds meer de gedachten om er nu zelf een punt achter te zetten en dat wil ik absoluut niet want houd echt zoveel van haar en wil haar helemaal niet kwijt, maar mezelf zo voelen en ongelukkig worden door haar gedrag wil ik ook niet. Groetjes een heel erg onzekere en bezorgde papa to be