Vaderschap en angststoornis

Wat vervelend zo een angststoornis. Zelf ook gehad maar jaren verder nu. Ik kan er mee omgaan. Heb ook lange tijd bij een psygoloog gelopen. Ik heb ook vaak groeps therapie gehad en ik moet zeggen dat dat ook erg helpt..veel mensen die hetzelfde gevoel hadden dus erg herkenbaar. Dat hielp voor mij. Soms is het goed dat je accepteert dat iets zo is. Accepteer dat je af en toe even bang kan zijn.. dat is niet erg. Vaak als je daar mee om probeert te gaan dan ervaar je een vorm van loslaten ipv er elke dag er tegen vechten. Het kan soms goed werken in het healings proces. Het soort van loslaten. Probeer naar een psygoloog te gaan dat kan erg helpen. En vaak is het ook zo ,hoe langer je iets hebt hoe meer je gewend eraan raakt. Ik heb er nu bijna geen last meer van omdat ik die angst al jaren met me meedraag. Je leert ermee leven en het zal echt afzwakken en verdwijnen. Ik heb geaccepteerd dat ik altijd een soort van angst zal ervaren maar ik weet er nu beter mee om te gaan.. het komt echt goed...het is nu even rot .. je moet er even doorheen...probeer te genieten van de zwangerschap en focus je daarop...heel veel succes en liefde voor jullie..groetjes Soe

Dank je wel voor je reactie, voor de psycholoog sta ik op de wachtlijst 19-4 een intakegesprek. Groepstherapie klinkt ook erg hulpzaam, maar zal zien wat de behandelaars bedenken.

Wij zaten in een IUI traject omdat mijn vrouw endometriose heeft en een cyste op haar eierstok die verkleefd is. Na 3.5 poging waren we zwanger en konden we ons geluk niet op, helaas is het na 7 weken mis gegaan en hebben we een miskraam gehad. Net nadat we hadden besloten weer te gaan beginnen in het ziekenhuis zijn we toch spontaan zwanger nu. Maar ik durf er maar heel voorzichtig van te genieten

Ik neem al jaren Anti-depressiva in de hoogste dosis van die medicijnen. We hebben al vaak ruzie gehad over dat ik niet genoeg wil met haar.. dan legt ze dat bij haar (dat ik haar niet meer aantrekkelijk vind en dergelijke, maar integendeel, ze is nog altijd de mooiste voor mij!!). Ik ben blij te lezen dat ik hier niet alleen in ben. Verder ben ik wel wat bang over wat nu gaat komen.. komt alles wel goed? Wat zijn mogelijke complicaties? Mijn aanstaande heeft namelijk een gastroparese (maagverlamming, wat zeldzaam is om zwanger te geraken met deze aandoening), bovendien is er diabetes type 2 vastgesteld bij haar een tijdje terug, en vernamen we van de dokter dat haar immuunsysteem helemaal niet is wat het moet zijn... Dat alles met in het achterhoofd dat we al 2x een kind verloren zijn (buitenbaarmoederlijk) .. ik ben blij, maar durf niet TE blij zijn..